Γράφει ο κ. Αθανάσιος Παντελόγλου Ι.Τ.Α.Π
Όταν με τη ρύπανση ματαιώνουν την καταλληλότητα χρήσης του νερού για όλους, τότε οι ρυπαντές είναι αυτοί που ανατρέπουν υπαρκτά και κατοχυρωμένα δικαιώματα. Προκαλούν ζημιές και ανατρέπουν τις προϋποθέσεις για την διεξαγωγή της ζωής στον τόπο.
Αν λοιπόν, ισχυρίζεσαι πως θες να έρθουν τα πράγματα σε μια τάξη, αναγκαία και ικανή συνθήκη είναι: να θέλεις να βρεθεί ο ρυπαντής, και να σταματήσει να ρυπαίνει .
Δεν μπορεί να αποδέχεσαι να παραμένει κάποιος «ρυπαντής φάντασμα» και να μιλάς για απορρύπανση και αντιρρύπανση. Τότε κοροϊδεύεις. Τότε και μόνο τότε, μπορούμε να μιλάμε για αποκατάσταση δικαιωμάτων των χρηστών του νερού.
Αυτές είναι οι δουλειές των οργάνων του κράτους και καθήκοντα μιας οργανωμένης πολιτείας, κανενός άλλου.
Όμως αυτά τα απαραίτητα δεν εξελίσσονται πάντα έτσι: Ειδικά αν οι ρυπαντές είναι οι κρατούντες και διαπλεκόμενοι και έχουν «στρώσει» τη δουλειά με τους αρμόδιους με χίλια δύο τερτίπια γραφειοκρατικά.
Έτσι όχι μόνο η άρση του προβλήματος δεν προκύπτει αλλά ούτε η ρύπανση σταματά . Κάποιοι μάλιστα φτάνουν να θέλουν να μας πείσουν πως το ορθόν είναι, να πίνουμε εξασθενές χρώμιο!! Έστω και μέχρι τα πενήντα μικρογραμμάρια στο λίτρο νερού!
Τι κάνουμε λοιπόν ;
Τι πρέπει να γίνει ; Όταν βρίσκεσαι μπροστά σε φαινόμενα «μακαριότητας» και ουσιαστικής αδιαφορίας των αρμοδίων ;
Από πολλούς και με πολλούς τρόπους (ανοιχτά, υπόγεια, μουλωχτά, απειλητικά, ή άλλως πως ) μας λένε :
Μη μιλάτε !
Γιατί φωνάζετε, θέλετε να σταματήσετε τα εργοστάσια; (και εννοούν την παραγωγική διαδικασία του ρυπαντή )
Γιατί μιλάτε; και δυσφημίζετε τους τόπους και τα τοπικά προϊόντα!
Σημαντικές ερωτήσεις, και με σημασία.
Εμείς απαντάμε λοιπόν ευθέως: ΟΧΙ. Και για αυτό ακριβώς μιλάμε. Θέλουμε νερό χωρίς εξασθενές χρώμιο! Είναι υπερβολή; Δεν θέλουμε βρώμικο Ασωπό, Είναι τραβηγμένο; Θέλουμε νερό κατάλληλο και αρκετό για όλες τις παραγωγές των τόπων αυτών . Είναι ανεδαφικό; Με άλλα λόγια: ζητάμε προϋποθέσεις ανάπτυξης και ζωής στους τόπους αυτούς για όλους. Είναι τρομερό πια αυτό πού επιδιώκουμε;;;
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμα, που το πιστεύουμε: Υπάρχουν 1040 επιχειρήσεις, δουλεύουν 18000 εργάτες και 40000 κάτοικοι που θίγονται άμεσα από την κατάσταση αυτή, 6-7 επιχειρήσεις αναλώνουν εξασθενές χρώμιο και δημιουργούν το άμεσο θέμα. Λοιπόν προτιμάμε, αυτοί οι 6-7 να στριμωχτούν, να δυσκολευτούν, να ξοδευτούν για να νοικοκυρευτεί ο τόπος και τα νερά να καθαριστούν, παρά όλοι οι άλλοι, να τραβούν αυτόν τον γολγοθά.!
Πιστεύετε πως κάτι τέτοιο είναι ανάρμοστο;;
Εμείς δεν το πιστεύουμε. Για αυτό ερχόμαστε και αντι – ρωτάμε τούς ρυπαντές : Ποιος σας έδωσε τέτοιο δικαίωμα να ρυπαίνετε και να καταχράσθε τα νερά του τόπου ;;
Και εσείς που διαλέγετε να κουκουλώσετε το θέμα, που διαλέγετε να πνίγεται η ζημία που μας κάνουν, απαντήστε μας παρακαλούμε: Τι κατορθώνετε;; Τι θαρρείτε ότι κάνετε για τους τόπους αυτούς;;;
Λοιπόν, τώρα ξέρετε και ξέρουμε. Κάποιοι βιομήχανοι, χρήστες εξασθενούς χρωμίου, κάνουν την όλη ζημιά και τοξινώνουν τα υπόγεια νερά!
Από αυτά οι Δήμαρχοι κάνουν πόσιμο νερό και αυτό καταστράφηκε .
Από αυτά οι γεωργοί ποτίζουν χωράφια, ζώα, πουλερικά και ανοίγουν την τροφική αλυσίδα.
Από αυτά τα νερά παράγουν στα εργαστήρια και στα εργοστάσια, ψωμί, γλυκά τρόφιμα, αναψυκτικά, ζωοτροφές, καλλυντικά, φάρμακα και άλλα υδατοεξαρτημένα προϊόντα.
Αυτό είναι το ουσιαστικό. Λοιπόν και εμείς και εσείς, Άρχοντες, Προεστοί και Αρμόδιοί μας. Τώρα ξέρετε καλά τι συμβαίνει!
Και τώρα δεν ταιριάζει να μην απαντάτε. Δεν ταιριάζει να ροκανίζετε τον χρόνο και μάλιστα όταν υπαρκτοί νόμοι άλλα σας ορίζουν.
Φυσικά, αυτά έχουν νόημα και ουσία, για μια πολιτεία και εξουσία που εξακολουθεί να σέβεται τον εαυτό της, και τους νόμους που διέπουν την ύπαρξή της. Αλλιώς, όταν οι διοικούντες περιφρονούν τον νόμο τους, ο πολιτισμός της ανομίας διασπείρεται παντού, οι εξουσίες αυτοκαταργούνται και οι «πόντικες»της παρανομίας χορεύουν.
Περιφρονώντας την έννομη και την έλλογη εξουσία, πέρα των άλλων χάνεται και το ηθικό ανάστημα ανθρώπων, θεσμών, και κοινωνικών φορέων όταν συμπεριφέρονται άνομα και άλλογα. Έτσι «ηγήτορες» και «άρχοντες» της κοινωνίας, ενώ αναμένεται να κρατούν μετερίζια ηθικής και αρχών καταντούν έσχατοι. Με τον πολιτισμό της ανομίας λογαριάζουν τα πάντα με το «τι μας συμφέρει», και τότε μετατρέπουν την κοινωνία σε «μικρομάγαζο» ιδιοτέλειας.
Η συμφορά του εξασθενούς χρωμίου γίνεται έτσι αιτία να αναδεικνύονται και πάρα πολλές άλλες «χρόνιες ζημιές στην τοπική κοινωνία».Συστατικά ακυβέρνητης πολιτείας και προσπάθεια ξεχαρβαλώματος του κοινωνικού ιστού.
Αυτά είναι που χρειάζονται για να μας σκαρώνουν την εξαθλίωση. Ρισκάρουν και επωμίζονται αστικές, ποινικές και οικονομικές ευθύνες, πέρα από τις πανθομολογούμενες πολιτικές ευθύνες, γιατί λογαριάζουν πώς μπορούν να χειρισθούν καταστάσεις και να τη «βγάλουν καθαρή», τόσο απέναντι σε άλλους παραγωγούς και παραγωγές(τροφής, φαρμάκων καλλυντικών ,ζωοτροφών, αγροκτηνοτροφικών, κ.λ.π.),όσο και απέναντι στον κόσμο (πόσιμο νερό ).
Τον Νοέμβριο του 2004, όταν πρωτο - τεκμηριώθηκε η ζημιά στα νερά, πάρα πολλοί, κοινωνικοί ηγέτες και τωρινή ηγεσία, συμφωνούσαν με την θέση του Ι.Τ.Α.Π. και βγάζαμε κοινά ψηφίσματα σε λαϊκές συντελεύσεις. Υποσχέθηκαν στον κόσμο, το κάναν σημαία εκλογής τους! Και μετά την εκλογή τους κάνουν τα ανάποδα και τηρούν και «σιγή ασυρμάτου». Μετά της 8-8-2007 το Ι.Τ.Α.Π. ζήτησε, κατ’ εφαρμογή των νόμων, «πλαίσιο έκτακτης ανάγκης» και δράσεις προστασίας της δημόσιας υγείας με μέτρα σε επίπεδο περιβάλλοντος, αδειοδοτήσεων, και προϊόντων. Δυστυχώς οι εξουσίες δεν ενήργησαν κατά νόμον, και κάποιοι ηγήτορες της κοινωνίας αυτό το δέχονται. Αποτέλεσμα, διαφωνίες, διχασμός, ρωγμές στις διεκδικήσεις, μα πάνω από όλα χαοτικές εξελίξεις στο πρόβλημα του νερού. Που υπηρετούν τα μερικά συμφέροντα μόνον.
Ο χρόνος ροκανίζεται. Οι συνέπειες συσσωρεύονται και πολλαπλασιάζονται. Δεν φέρνουν «καθαρό πόσιμο νερό» για όλους και «κατάλληλο νερό» για όλες τις χρήσεις. Δεν ενεργούν για την αποκάλυψη και τεκμηρίωση του (η των ) ρυπαντών, και φυσικά δεν κάνουν τίποτα για απορρύπανση και αντιρρύπανση νερών, αέρα, γης.
Θάβουν τον τόπο για να μην ενοχληθούν οι ισχυροί ρυπαντές του τόπου.
Εξουσιαστές και παρατρεχάμενοι της εξουσίας, συσκοτίζουν τα δεδομένα και επιτείνουν την κρίση. Πνίγονται στα χαρτιά, τις διαδικασίες, τη μεγαλοστομία και στο μηδέν αποτέλεσμα.
Όλα αυτά, που τα πληρώνει ο κόσμος των τόπων, είναι αυτά που πρέπει να αλλαχτούν άμεσα, για να υπάρξει πραγματική προοπτική τοπικής ανάπτυξης.
Για αυτό εμείς ξανατονίζουμε:
Επειδή το εξασθενές χρώμιο στο τοπικό νερό δεν επιτρέπει συμβίωση.
Επειδή η λάθος πολιτική φτιάχνει και νέες πληγές και μέτωπα.
Επειδή η ρύπανση πρέπει να σταματήσει και η αντιρρύπανση να αρχίσει.
Για αυτό ξαναλέμε:
Όλοι που κατανοούν και την αχρήστευση της υγείας και της τοπικής παραγωγής, μαζί πρέπει να συμπράξουν, δραστηριοποιούμενοι από κοινού. Γιατί τελικά καταλήγουμε στον ίδιο παρανομαστή.
Είναι εφικτό να επικρατήσει το δικαίωμά μας γιατί είναι το λογικό, το δίκαιο, αυτό που επιτάσσει η γνώση και η πείρα.
Εμείς δεν θέλουμε καμιά δουλειά να σταματήσει. Αν όμως κάποιοι στήσανε έτσι «το μαγαζί τους», που για να επιβιώνει, πρέπει να πετά το εξασθενές χρώμιο χωρίς έξοδα, να κατατρώγει την υγεία εργατών και γειτόνων, και να ερημώνει τον τόπο, τότε συγνώμη αλλά: Είναι δικό τους το πρόβλημα! Αυτοί κάναν λάθος λογαριασμούς «χωρίς τον ξενοδόχο»!! Δεν θα τους καθίσει η αρπαχτή!!! Αυτοί δεν είναι βιώσιμοι. Ας πρόσεχαν δεν τους φταίει κανένας άλλος.
Ας είναι σαφές: Ο τόπος, η ανάπτυξή του, η επιβίωση, από τις δικές μας συλλογικές έννομες παρεμβάσεις περιμένει! Η συστράτευση σε αυτό είναι εθελοντική συνειδητοποίηση καθήκοντος και ευθυνών.
Είναι πάντα μια ανοιχτή διαδικασία για όποιον θελήσει, για όποιον καταφέρει και για όποιον αντέξει, να αλλάξει πραγματικά στάση. Πάντα υπάρχουν περιθώρια, δεν είναι εκεί το θέμα. Δεν χρειάζεται να περιμένει κανένας ιδιαίτερες ατομικές προσκλήσεις, απλά προσέρχεται και δουλεύει για το σκοπό.
Το πιο σημαντικό είναι, η νέα συνείδηση, πού ο καθένας μας πρέπει να κατακτά μπροστά στα νέα δεδομένα και τα γεγονότα και αυτό είναι που πρέπει να τον κινητοποιεί.
Διότι δυστυχώς οι καιροί δεν περιμένουν.!!!
Όταν με τη ρύπανση ματαιώνουν την καταλληλότητα χρήσης του νερού για όλους, τότε οι ρυπαντές είναι αυτοί που ανατρέπουν υπαρκτά και κατοχυρωμένα δικαιώματα. Προκαλούν ζημιές και ανατρέπουν τις προϋποθέσεις για την διεξαγωγή της ζωής στον τόπο.Αν λοιπόν, ισχυρίζεσαι πως θες να έρθουν τα πράγματα σε μια τάξη, αναγκαία και ικανή συνθήκη είναι: να θέλεις να βρεθεί ο ρυπαντής, και να σταματήσει να ρυπαίνει .
Δεν μπορεί να αποδέχεσαι να παραμένει κάποιος «ρυπαντής φάντασμα» και να μιλάς για απορρύπανση και αντιρρύπανση. Τότε κοροϊδεύεις. Τότε και μόνο τότε, μπορούμε να μιλάμε για αποκατάσταση δικαιωμάτων των χρηστών του νερού.
Αυτές είναι οι δουλειές των οργάνων του κράτους και καθήκοντα μιας οργανωμένης πολιτείας, κανενός άλλου.
Όμως αυτά τα απαραίτητα δεν εξελίσσονται πάντα έτσι: Ειδικά αν οι ρυπαντές είναι οι κρατούντες και διαπλεκόμενοι και έχουν «στρώσει» τη δουλειά με τους αρμόδιους με χίλια δύο τερτίπια γραφειοκρατικά.
Έτσι όχι μόνο η άρση του προβλήματος δεν προκύπτει αλλά ούτε η ρύπανση σταματά . Κάποιοι μάλιστα φτάνουν να θέλουν να μας πείσουν πως το ορθόν είναι, να πίνουμε εξασθενές χρώμιο!! Έστω και μέχρι τα πενήντα μικρογραμμάρια στο λίτρο νερού!
Τι κάνουμε λοιπόν ;
Τι πρέπει να γίνει ; Όταν βρίσκεσαι μπροστά σε φαινόμενα «μακαριότητας» και ουσιαστικής αδιαφορίας των αρμοδίων ;
Από πολλούς και με πολλούς τρόπους (ανοιχτά, υπόγεια, μουλωχτά, απειλητικά, ή άλλως πως ) μας λένε :
Μη μιλάτε !
Γιατί φωνάζετε, θέλετε να σταματήσετε τα εργοστάσια; (και εννοούν την παραγωγική διαδικασία του ρυπαντή )
Γιατί μιλάτε; και δυσφημίζετε τους τόπους και τα τοπικά προϊόντα!
Σημαντικές ερωτήσεις, και με σημασία.
Εμείς απαντάμε λοιπόν ευθέως: ΟΧΙ. Και για αυτό ακριβώς μιλάμε. Θέλουμε νερό χωρίς εξασθενές χρώμιο! Είναι υπερβολή; Δεν θέλουμε βρώμικο Ασωπό, Είναι τραβηγμένο; Θέλουμε νερό κατάλληλο και αρκετό για όλες τις παραγωγές των τόπων αυτών . Είναι ανεδαφικό; Με άλλα λόγια: ζητάμε προϋποθέσεις ανάπτυξης και ζωής στους τόπους αυτούς για όλους. Είναι τρομερό πια αυτό πού επιδιώκουμε;;;
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμα, που το πιστεύουμε: Υπάρχουν 1040 επιχειρήσεις, δουλεύουν 18000 εργάτες και 40000 κάτοικοι που θίγονται άμεσα από την κατάσταση αυτή, 6-7 επιχειρήσεις αναλώνουν εξασθενές χρώμιο και δημιουργούν το άμεσο θέμα. Λοιπόν προτιμάμε, αυτοί οι 6-7 να στριμωχτούν, να δυσκολευτούν, να ξοδευτούν για να νοικοκυρευτεί ο τόπος και τα νερά να καθαριστούν, παρά όλοι οι άλλοι, να τραβούν αυτόν τον γολγοθά.!
Πιστεύετε πως κάτι τέτοιο είναι ανάρμοστο;;
Εμείς δεν το πιστεύουμε. Για αυτό ερχόμαστε και αντι – ρωτάμε τούς ρυπαντές : Ποιος σας έδωσε τέτοιο δικαίωμα να ρυπαίνετε και να καταχράσθε τα νερά του τόπου ;;
Και εσείς που διαλέγετε να κουκουλώσετε το θέμα, που διαλέγετε να πνίγεται η ζημία που μας κάνουν, απαντήστε μας παρακαλούμε: Τι κατορθώνετε;; Τι θαρρείτε ότι κάνετε για τους τόπους αυτούς;;;
Λοιπόν, τώρα ξέρετε και ξέρουμε. Κάποιοι βιομήχανοι, χρήστες εξασθενούς χρωμίου, κάνουν την όλη ζημιά και τοξινώνουν τα υπόγεια νερά!
Από αυτά οι Δήμαρχοι κάνουν πόσιμο νερό και αυτό καταστράφηκε .
Από αυτά οι γεωργοί ποτίζουν χωράφια, ζώα, πουλερικά και ανοίγουν την τροφική αλυσίδα.
Από αυτά τα νερά παράγουν στα εργαστήρια και στα εργοστάσια, ψωμί, γλυκά τρόφιμα, αναψυκτικά, ζωοτροφές, καλλυντικά, φάρμακα και άλλα υδατοεξαρτημένα προϊόντα.
Αυτό είναι το ουσιαστικό. Λοιπόν και εμείς και εσείς, Άρχοντες, Προεστοί και Αρμόδιοί μας. Τώρα ξέρετε καλά τι συμβαίνει!
Και τώρα δεν ταιριάζει να μην απαντάτε. Δεν ταιριάζει να ροκανίζετε τον χρόνο και μάλιστα όταν υπαρκτοί νόμοι άλλα σας ορίζουν.
Φυσικά, αυτά έχουν νόημα και ουσία, για μια πολιτεία και εξουσία που εξακολουθεί να σέβεται τον εαυτό της, και τους νόμους που διέπουν την ύπαρξή της. Αλλιώς, όταν οι διοικούντες περιφρονούν τον νόμο τους, ο πολιτισμός της ανομίας διασπείρεται παντού, οι εξουσίες αυτοκαταργούνται και οι «πόντικες»της παρανομίας χορεύουν.
Περιφρονώντας την έννομη και την έλλογη εξουσία, πέρα των άλλων χάνεται και το ηθικό ανάστημα ανθρώπων, θεσμών, και κοινωνικών φορέων όταν συμπεριφέρονται άνομα και άλλογα. Έτσι «ηγήτορες» και «άρχοντες» της κοινωνίας, ενώ αναμένεται να κρατούν μετερίζια ηθικής και αρχών καταντούν έσχατοι. Με τον πολιτισμό της ανομίας λογαριάζουν τα πάντα με το «τι μας συμφέρει», και τότε μετατρέπουν την κοινωνία σε «μικρομάγαζο» ιδιοτέλειας.
Η συμφορά του εξασθενούς χρωμίου γίνεται έτσι αιτία να αναδεικνύονται και πάρα πολλές άλλες «χρόνιες ζημιές στην τοπική κοινωνία».Συστατικά ακυβέρνητης πολιτείας και προσπάθεια ξεχαρβαλώματος του κοινωνικού ιστού.
Αυτά είναι που χρειάζονται για να μας σκαρώνουν την εξαθλίωση. Ρισκάρουν και επωμίζονται αστικές, ποινικές και οικονομικές ευθύνες, πέρα από τις πανθομολογούμενες πολιτικές ευθύνες, γιατί λογαριάζουν πώς μπορούν να χειρισθούν καταστάσεις και να τη «βγάλουν καθαρή», τόσο απέναντι σε άλλους παραγωγούς και παραγωγές(τροφής, φαρμάκων καλλυντικών ,ζωοτροφών, αγροκτηνοτροφικών, κ.λ.π.),όσο και απέναντι στον κόσμο (πόσιμο νερό ).
Τον Νοέμβριο του 2004, όταν πρωτο - τεκμηριώθηκε η ζημιά στα νερά, πάρα πολλοί, κοινωνικοί ηγέτες και τωρινή ηγεσία, συμφωνούσαν με την θέση του Ι.Τ.Α.Π. και βγάζαμε κοινά ψηφίσματα σε λαϊκές συντελεύσεις. Υποσχέθηκαν στον κόσμο, το κάναν σημαία εκλογής τους! Και μετά την εκλογή τους κάνουν τα ανάποδα και τηρούν και «σιγή ασυρμάτου». Μετά της 8-8-2007 το Ι.Τ.Α.Π. ζήτησε, κατ’ εφαρμογή των νόμων, «πλαίσιο έκτακτης ανάγκης» και δράσεις προστασίας της δημόσιας υγείας με μέτρα σε επίπεδο περιβάλλοντος, αδειοδοτήσεων, και προϊόντων. Δυστυχώς οι εξουσίες δεν ενήργησαν κατά νόμον, και κάποιοι ηγήτορες της κοινωνίας αυτό το δέχονται. Αποτέλεσμα, διαφωνίες, διχασμός, ρωγμές στις διεκδικήσεις, μα πάνω από όλα χαοτικές εξελίξεις στο πρόβλημα του νερού. Που υπηρετούν τα μερικά συμφέροντα μόνον.
Ο χρόνος ροκανίζεται. Οι συνέπειες συσσωρεύονται και πολλαπλασιάζονται. Δεν φέρνουν «καθαρό πόσιμο νερό» για όλους και «κατάλληλο νερό» για όλες τις χρήσεις. Δεν ενεργούν για την αποκάλυψη και τεκμηρίωση του (η των ) ρυπαντών, και φυσικά δεν κάνουν τίποτα για απορρύπανση και αντιρρύπανση νερών, αέρα, γης.
Θάβουν τον τόπο για να μην ενοχληθούν οι ισχυροί ρυπαντές του τόπου.
Εξουσιαστές και παρατρεχάμενοι της εξουσίας, συσκοτίζουν τα δεδομένα και επιτείνουν την κρίση. Πνίγονται στα χαρτιά, τις διαδικασίες, τη μεγαλοστομία και στο μηδέν αποτέλεσμα.
Όλα αυτά, που τα πληρώνει ο κόσμος των τόπων, είναι αυτά που πρέπει να αλλαχτούν άμεσα, για να υπάρξει πραγματική προοπτική τοπικής ανάπτυξης.
Για αυτό εμείς ξανατονίζουμε:
Επειδή το εξασθενές χρώμιο στο τοπικό νερό δεν επιτρέπει συμβίωση.
Επειδή η λάθος πολιτική φτιάχνει και νέες πληγές και μέτωπα.
Επειδή η ρύπανση πρέπει να σταματήσει και η αντιρρύπανση να αρχίσει.
Για αυτό ξαναλέμε:
Όλοι που κατανοούν και την αχρήστευση της υγείας και της τοπικής παραγωγής, μαζί πρέπει να συμπράξουν, δραστηριοποιούμενοι από κοινού. Γιατί τελικά καταλήγουμε στον ίδιο παρανομαστή.
Είναι εφικτό να επικρατήσει το δικαίωμά μας γιατί είναι το λογικό, το δίκαιο, αυτό που επιτάσσει η γνώση και η πείρα.
Εμείς δεν θέλουμε καμιά δουλειά να σταματήσει. Αν όμως κάποιοι στήσανε έτσι «το μαγαζί τους», που για να επιβιώνει, πρέπει να πετά το εξασθενές χρώμιο χωρίς έξοδα, να κατατρώγει την υγεία εργατών και γειτόνων, και να ερημώνει τον τόπο, τότε συγνώμη αλλά: Είναι δικό τους το πρόβλημα! Αυτοί κάναν λάθος λογαριασμούς «χωρίς τον ξενοδόχο»!! Δεν θα τους καθίσει η αρπαχτή!!! Αυτοί δεν είναι βιώσιμοι. Ας πρόσεχαν δεν τους φταίει κανένας άλλος.
Ας είναι σαφές: Ο τόπος, η ανάπτυξή του, η επιβίωση, από τις δικές μας συλλογικές έννομες παρεμβάσεις περιμένει! Η συστράτευση σε αυτό είναι εθελοντική συνειδητοποίηση καθήκοντος και ευθυνών.
Είναι πάντα μια ανοιχτή διαδικασία για όποιον θελήσει, για όποιον καταφέρει και για όποιον αντέξει, να αλλάξει πραγματικά στάση. Πάντα υπάρχουν περιθώρια, δεν είναι εκεί το θέμα. Δεν χρειάζεται να περιμένει κανένας ιδιαίτερες ατομικές προσκλήσεις, απλά προσέρχεται και δουλεύει για το σκοπό.
Το πιο σημαντικό είναι, η νέα συνείδηση, πού ο καθένας μας πρέπει να κατακτά μπροστά στα νέα δεδομένα και τα γεγονότα και αυτό είναι που πρέπει να τον κινητοποιεί.
Διότι δυστυχώς οι καιροί δεν περιμένουν.!!!
