Συνεπώς οι κυβερνώντες που ασπάζονται αυτές τις πολιτικές δεν αναγνωρίζουν καμία άλλη διάσταση-αξία στην εργασία, παρά μονάχα την οικονομική πλευρά, δηλαδή να αγοράζουν την εργατική δύναμη όσο πιο φθηνά μπορούν και να την εκμεταλλεύονται όσο περισσότερο χρόνο μπορούν (π.χ. Η εξέγερση του Σικάγο διεκδικούσε την καθιέρωση του 8ωρου και στη συνέχεια της πενθήμερης εργασίας και σήμερα οι Ευρωπαίοι ηγέτες συζητούν για το 65ωρο εβδομαδιαία και ταυτόχρονα την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων). Η αντίληψη αυτή και η πρακτική ασφαλώς υποβαθμίζουν την έννοια της εργασίας και ακρωτηριάζουν την πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική της διάσταση. Τα στοιχεία αυτά χαρακτηρίζουν την ποιότητα της κοινωνίας που βιώνουμε και που θέλουμε να παραδώσουμε στις γενιές που έρχονται.
Οι αντιδράσεις των σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών σε ευρωπαϊκό επίπεδο τη δεκαετία του 80 και 90, η κοινωνική δυναμική των συνδικάτων για την καθιέρωση του 35ωρου, για την αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτώχειας, για την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, δυστυχώς ηττήθηκαν από τις συντηρητικές πολιτικές. Η αριστερά έχει χρέος να φέρει στο επίκεντρο της κοινωνικοπολιτικής ζωής τα κοινωνικά ζητήματα, την προστασία του ανθρώπινου δυναμικού και την ευημερία των πολιτών. Ιδέες και πολιτικές που δεν συνδέονται πρακτικά με την αντιμετώπιση και επίλυση αυτών των προβλημάτων δεν συγκινούν πλέον τους πολίτες και κατά συνέπεια δεν ενισχύουν τα κοινωνικά κινήματα.
Η σημερινή κοινωνική πραγματικότητα, σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, είναι απελπιστικά τραγική σε όλες τις μορφές της, εισοδηματικά, κοινωνικά και πολιτισμικά. Συγκεκριμένα, η εξαρτημένη εργασία: ως πηγή εισοδήματος, τα μεροκάματα και οι μισθοί έχουν οδηγήσει κάτω από τον δείκτη της φτώχειας περίπου το ¼ τον πληθυσμό μας.
Ως ανενεργή εργατική δύναμη (ανεργία) τα ποσοστά στις χώρες της Ε.Ε. κινούνται γύρω στα ποσοστά του τέλους του Β’ παγκοσμίου πολέμου και στη νέα γενιά φθάνουν σε πρωτοφανή ποσοστά, δηλαδή ένας στους τρείς να βρίσκει εργασία.
Ο μέσος επίσημος ευρωπαϊκός δείκτης ανεργίας κινείται γύρω στο 10% του ενεργού δυναμικού, χωρίς να καταγράφονται οι μετανάστες, διότι τότε το ποσοστό θα ανέβαινε στα ύψη.
Ως κοινωνική αξία η εργασία (το πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο) με βάση τις αρχές και αξίες που θεμελιώνονται στα ευρωπαϊκά συντάγματα και στις διεθνείς συνθήκες, πρέπει να αποτελεί το κύριο μέλημα της πολιτείας. Είναι γεγονός ότι στον πυρήνα των κοινωνικοασφαλιστικών συστημάτων βρίσκεται ο συντελεστής εργασία και ο πολίτης που διεκδικεί το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση και προστασία.
Όλα όμως αυτά τα συστήματα που αποτελούσαν το «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο» σήμερα αμφισβητούνται και υποβαθμίζονται. Οι παροχές σε είδος και σε χρήμα προς τους εργαζόμενους και τους πολίτες έχουν περιοριστεί ασφυκτικά. Το γκρέμισμα του κοινωνικού κράτους θεμελιώνεται στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που θεωρούν ότι οι κρατικές δαπάνες για την κοινωνική πολιτική βαραίνουν την αναπτυξιακή δραστηριότητα. Μάλιστα, σήμερα με την οικονομική κρίση τους έρχεται «γάντι» να ζητούν νέους περιορισμούς στα ασφαλιστικά ζητήματα και μια υποβάθμιση των εισοδημάτων και των εργασιακών σχέσεων.
Η αλήθεια όμως είναι ότι όλες αυτές οι ιδέες αποτελούν ένα «μύθο», ένα παραμύθι, για να αυξάνει τα κέρδη του το κεφάλαιο χρηματιστηριακό ή παραγωγικό.
Τέλος, η εργασία, ως πολιτισμική και πολιτική αξία για την οικοδόμηση μιας ουμανιστικής κοινωνίας, όπου η ευημερία των πολιτών θα αποτελεί τον κεντρικό στόχο της πολιτικής εξουσίας, έχει χάσει πολύ έδαφος στην κοινωνικο-πολιτική ζωή μας τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο.
Οι σοσιαλιστικές ιδέες, η συλλογικότητα στις αξίες και τους αγώνες έχουν χάσει πολλή από την αίγλη τους και την ακτινοβολία τους για μια νέα ανθρωπινότερη κοινωνία.
Μεσσούσης της κρίσης στην Ε.Ε., τα συντηρητικά κόμματα ενίσχυσαν την πολιτική τους παρουσία παρά το ότι μόνο το 50% των ευρωπαίων πολιτών πήγαν στις κάλπες.
Συνηθίζεται εν’ όψει της έκθεσης Θεσσαλονίκης οι εκπρόσωποι των κεντρικών οικονομικών και κοινωνικών θεσμών να καλούνται από τους αρχηγούς των κομμάτων να ακουσθούν και να ακούσουν.
Θα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό τόσο τα συνδικάτα αλλά και οι εκπρόσωποι των ΜΜ Επιχειρήσεων να φέρουν στο επίκεντρο της συζήτησης θέματα όπως:
Προστασία της αξίας της εργασίας (στις διαστάσεις που αναφέρθηκαν)και διασφάλιση μιας σταθερής απασχόλησης για το ζην και το «ευ ζην» των πολιτών και των οικογενειών τους.
Εγγύηση για τα δημόσια αγαθά και τις υπηρεσίες που πρέπει να παρέχει ένα σύγχρονο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Όχι άλλος περιορισμός στα ασφαλιστικά δικαιώματα. Αντίθετα πρέπει να υπάρξουν δεσμεύσεις για άμεση βελτίωση με συγκεκριμένα μέτρα.
Δημόσιος κοινωνικός διάλογος με θέματα την απασχόληση, την απογραφή στα ασφαλιστικά ταμεία, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τα εισοδήματα. Ενίσχυση των ΜΜΕπιχειρήσεων τόσο για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας τους όσο και τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας χιλιάδων εργαζομένων.
Χωρίς θεωρίες και υποσχέσεις για νέα οικονομικά μοντέλα και μακρόπνοα σχέδια είναι επιτακτική ανάγκη το ΠΑΣΟΚ, και η ευρύτερη αριστερά, να φέρουν στο επίκεντρο τα κοινωνικά ζητήματα, το εργατικό και οικογενειακό εισόδημα, την κοινωνική ασφάλιση, την προστασία της εργασίας και γενικότερα τα θέματα που σχετίζονται με την ευημερία των πολιτών.
Λουκάς Αποστολίδης, Πρ. Αντιπρόεδρος της Βουλής,
Υφ. Εθνικής Άμυνας,
Τηλ.: 2103619650, 2103610116
Fax: 2103619760
Email: lapostol@otenet.gr
Οι αντιδράσεις των σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών σε ευρωπαϊκό επίπεδο τη δεκαετία του 80 και 90, η κοινωνική δυναμική των συνδικάτων για την καθιέρωση του 35ωρου, για την αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτώχειας, για την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, δυστυχώς ηττήθηκαν από τις συντηρητικές πολιτικές. Η αριστερά έχει χρέος να φέρει στο επίκεντρο της κοινωνικοπολιτικής ζωής τα κοινωνικά ζητήματα, την προστασία του ανθρώπινου δυναμικού και την ευημερία των πολιτών. Ιδέες και πολιτικές που δεν συνδέονται πρακτικά με την αντιμετώπιση και επίλυση αυτών των προβλημάτων δεν συγκινούν πλέον τους πολίτες και κατά συνέπεια δεν ενισχύουν τα κοινωνικά κινήματα.
Η σημερινή κοινωνική πραγματικότητα, σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, είναι απελπιστικά τραγική σε όλες τις μορφές της, εισοδηματικά, κοινωνικά και πολιτισμικά. Συγκεκριμένα, η εξαρτημένη εργασία: ως πηγή εισοδήματος, τα μεροκάματα και οι μισθοί έχουν οδηγήσει κάτω από τον δείκτη της φτώχειας περίπου το ¼ τον πληθυσμό μας.
Ως ανενεργή εργατική δύναμη (ανεργία) τα ποσοστά στις χώρες της Ε.Ε. κινούνται γύρω στα ποσοστά του τέλους του Β’ παγκοσμίου πολέμου και στη νέα γενιά φθάνουν σε πρωτοφανή ποσοστά, δηλαδή ένας στους τρείς να βρίσκει εργασία.
Ο μέσος επίσημος ευρωπαϊκός δείκτης ανεργίας κινείται γύρω στο 10% του ενεργού δυναμικού, χωρίς να καταγράφονται οι μετανάστες, διότι τότε το ποσοστό θα ανέβαινε στα ύψη.
Ως κοινωνική αξία η εργασία (το πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο) με βάση τις αρχές και αξίες που θεμελιώνονται στα ευρωπαϊκά συντάγματα και στις διεθνείς συνθήκες, πρέπει να αποτελεί το κύριο μέλημα της πολιτείας. Είναι γεγονός ότι στον πυρήνα των κοινωνικοασφαλιστικών συστημάτων βρίσκεται ο συντελεστής εργασία και ο πολίτης που διεκδικεί το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση και προστασία.
Όλα όμως αυτά τα συστήματα που αποτελούσαν το «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο» σήμερα αμφισβητούνται και υποβαθμίζονται. Οι παροχές σε είδος και σε χρήμα προς τους εργαζόμενους και τους πολίτες έχουν περιοριστεί ασφυκτικά. Το γκρέμισμα του κοινωνικού κράτους θεμελιώνεται στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που θεωρούν ότι οι κρατικές δαπάνες για την κοινωνική πολιτική βαραίνουν την αναπτυξιακή δραστηριότητα. Μάλιστα, σήμερα με την οικονομική κρίση τους έρχεται «γάντι» να ζητούν νέους περιορισμούς στα ασφαλιστικά ζητήματα και μια υποβάθμιση των εισοδημάτων και των εργασιακών σχέσεων.
Η αλήθεια όμως είναι ότι όλες αυτές οι ιδέες αποτελούν ένα «μύθο», ένα παραμύθι, για να αυξάνει τα κέρδη του το κεφάλαιο χρηματιστηριακό ή παραγωγικό.
Τέλος, η εργασία, ως πολιτισμική και πολιτική αξία για την οικοδόμηση μιας ουμανιστικής κοινωνίας, όπου η ευημερία των πολιτών θα αποτελεί τον κεντρικό στόχο της πολιτικής εξουσίας, έχει χάσει πολύ έδαφος στην κοινωνικο-πολιτική ζωή μας τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο.
Οι σοσιαλιστικές ιδέες, η συλλογικότητα στις αξίες και τους αγώνες έχουν χάσει πολλή από την αίγλη τους και την ακτινοβολία τους για μια νέα ανθρωπινότερη κοινωνία.
Μεσσούσης της κρίσης στην Ε.Ε., τα συντηρητικά κόμματα ενίσχυσαν την πολιτική τους παρουσία παρά το ότι μόνο το 50% των ευρωπαίων πολιτών πήγαν στις κάλπες.
Συνηθίζεται εν’ όψει της έκθεσης Θεσσαλονίκης οι εκπρόσωποι των κεντρικών οικονομικών και κοινωνικών θεσμών να καλούνται από τους αρχηγούς των κομμάτων να ακουσθούν και να ακούσουν.
Θα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό τόσο τα συνδικάτα αλλά και οι εκπρόσωποι των ΜΜ Επιχειρήσεων να φέρουν στο επίκεντρο της συζήτησης θέματα όπως:
Προστασία της αξίας της εργασίας (στις διαστάσεις που αναφέρθηκαν)και διασφάλιση μιας σταθερής απασχόλησης για το ζην και το «ευ ζην» των πολιτών και των οικογενειών τους.
Εγγύηση για τα δημόσια αγαθά και τις υπηρεσίες που πρέπει να παρέχει ένα σύγχρονο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Όχι άλλος περιορισμός στα ασφαλιστικά δικαιώματα. Αντίθετα πρέπει να υπάρξουν δεσμεύσεις για άμεση βελτίωση με συγκεκριμένα μέτρα.
Δημόσιος κοινωνικός διάλογος με θέματα την απασχόληση, την απογραφή στα ασφαλιστικά ταμεία, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τα εισοδήματα. Ενίσχυση των ΜΜΕπιχειρήσεων τόσο για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας τους όσο και τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας χιλιάδων εργαζομένων.
Χωρίς θεωρίες και υποσχέσεις για νέα οικονομικά μοντέλα και μακρόπνοα σχέδια είναι επιτακτική ανάγκη το ΠΑΣΟΚ, και η ευρύτερη αριστερά, να φέρουν στο επίκεντρο τα κοινωνικά ζητήματα, το εργατικό και οικογενειακό εισόδημα, την κοινωνική ασφάλιση, την προστασία της εργασίας και γενικότερα τα θέματα που σχετίζονται με την ευημερία των πολιτών.
Λουκάς Αποστολίδης, Πρ. Αντιπρόεδρος της Βουλής,
Υφ. Εθνικής Άμυνας,
Τηλ.: 2103619650, 2103610116
Fax: 2103619760
Email: lapostol@otenet.gr
