Σχόλιο 3ο. Περίπου ένα εκατομμύριο Έλληνες ψηφοφόροι, που ψήφισαν (ευρωεκλογές 2004), αυτή τη φορά απείχαν . Η Νέα Δημοκρατία έχασε 980.000 ψήφους, ( 37% των ψηφοφόρων της). Σήμερα προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση, ότι μειώθηκαν τα ποσοστά της μόνο και μόνο, γιατί οι ψηφοφόροι της θέλοντας να εκφράσουν την πικρία και τη διαμαρτυρία τους επέλεξαν να πάνε για μπάνιο εκείνη την ημέρα-ερμηνεία που την βρίσκω αρκετά απλουστευτική - Η θέση της ως πρώτου κόμματος στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές απειλείται άμεσα, αμφισβητείται έντονα και με το πρόσθετο δεδομένο του εκλογικού νόμου που ενεργοποιεί ολόκληρη τη θεσμική λογική προς την κατεύθυνση της περαιτέρω ενίσχυσης του ΠΑΣΟΚ. Για να ανακτήσει το απολεσθέν έδαφος χρειάζεται από την επομένη αυτοσυγκέντρωση ,σκληρή και σοβαρή δουλειά , υπό αντίξοες και ασφυκτικές συνθήκες . Εάν θέλει να ανατρέψει τα δυσμενή προγνωστικά, να εκπλήξει και να γοητεύσει πολιτικά το εκλογικό σώμα πρέπει να προτείνει νέα πρόσωπα , να υλοποιήσει νέες πολιτικές. ΄΄..Οι καιροί ου μενετοί…΄΄
Σχόλιο 4ο Το ΠΑΣΟΚ έχασε 200.000 ψήφους, ( 10% των ψηφοφόρων του) . Ενώ το 2007 βρισκόταν πίσω από τη Νέα Δημοκρατία 3,7 μονάδες, τώρα προηγείται κατά 4,4 μονάδες, ( άλμα άνω του 8%). Έτσι παρά το ότι έχασε το 10% της εκλογικής του δύναμης και ξεχνώντας, ότι προεκλογικά θέλησε να προσδώσει στις εκλογές χαρακτήρα δημοψηφίσματος, τώρα είναι ευχαριστημένο, γιατί τα ποσοστά το οδηγούν οσονούπω στην εξουσία, με ή χωρίς αυτοδυναμία. Η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλη, παρά το γεγονός ότι το ποσοστό του δεν είναι υψηλό. Του δίνει μεν ένα σημαντικό ψυχολογικό πλεονέκτημα και πολιτικό προβάδισμα, όχι όμως και ασφαλή «πρόκριση» για τις εθνικές εκλογές. «..Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή χάος..» βλέπω ως δίλημμα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές από πλευράς ΠΑΣΟΚ. , ιδιαίτερα Στο σημερινό περιβάλλον αυξημένης εκλογικής κινητικότητας και a la carte ψήφου, η φύση των ευρωεκλογών δεν επιτρέπει την εξαγωγή συμπερασμάτων για το μέλλον. Αδιάψευστοι μάρτυρες τα αρχεία των ευρωεκλογικών αποτελεσμάτων, σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες .
Δεκάδες τα παραδείγματα κομμάτων που κέρδισαν με διαφορά πολύ μεγαλύτερη εκείνης των 4,4 μονάδων, ένα ή δύο χρόνια αργότερα υπέστησαν οδυνηρή εκλογική ήττα. Ενισχυτικό του ΠΑΣΟΚ είναι η συστηματική και συνεχής κακή εικόνα της Ν.Δ. και το ότι ποτέ- μετά το 1974- το εκλογικό σώμα δεν έδωσε τρίτη συνεχή εντολή στον ίδιο πολιτικό αρχηγό (οι τρεις νίκες του ΠΑΣΟΚ τα έτη 1993, 1996 και 2000 έλαβαν χώρα με άλλους αρχηγούς). Βαθύτεροι λόγοι, που μόνον η διαίσθηση μπορεί ίσως να ανιχνεύσει και που πιθανώς έχουν να κάνουν με τη μακρά ιστορία αναποτελεσματικότητας και διαφθοράς του ελληνικού κρατικού μηχανισμού, σχεδόν μαθηματικά φαίνεται να οδηγούν, , στην πολιτική και προγραμματική εξάντληση του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος. Το ΠΑΣΟΚ θα κεφαλαιοποιήσει το σημαντικό αυτό κεκτημένο που απέκτησε στις ευρωεκλογές εάν περιορίσει τον λόγο του στη σκανδαλολογία, αποφύγει τα παλαιά αντιπολιτευτικά κλισέ, ξεχάσει τα παρωχημένα ΄΄τσιτάτα ΄΄ και εγκαταλείψει την κουραστικά επαναλαμβανόμενη επίκληση πρόωρων εκλογών ή τη θεσμική ταχυδακτυλουργία (θα καταψηφίσω τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας ώστε να γίνουν πρόωρες εκλογές και κατόπιν θα τον επανεκλέξω!). Το ΠΑΣΟΚ καλείται να πει κάτι καινούργιο και κάτι περισσότερο στη χώρα, ώστε να μετατρέψει το σημερινό πλεονέκτημά του σε ευδιάκριτο πλειοψηφικό ρεύμα που να δημιουργεί ελπίδα και προσδοκία. Εξαιρουμένων των εν ενεργεία βουλευτών του , ο πολιτικός λόγος των περισσότερων στελεχών - μελών του Εθνικού Συμβουλίου και πιθανών αυριανών υποψηφίων στο Νομό Βοιωτίας αναλώθηκε σε τετριμμένες γενικολογίες. Παρά τις προσπάθειες τους κοπίαζαν να αρθρώσουν τον νεωτερικό πολιτικό λόγο που διψά η κοινωνία και κυρίως να παραλληλίσουν τα λόγια με τη συμπεριφορά τους. (Κάποια φωνή στο Κυριάκι είπε ότι η Βοιωτία έχει ζαχαροκάλαμο ,κάτι που επανέφερε το αλήστου μνήμης θυμοσοφικό της περιοχής ‘’..ρε φούμο Ανδρεαδάκη που είδες τραίνο στο Κυριάκι…’’)
Σχόλιο 5ο Εξήλθε νικηφόρος ο ΛΑΟΣ αυξάνοντας σε ποσοστό, αλλά και σε ψήφους τη δύναμή του, κατά 45% τους ψηφοφόρους του (κατά 115.000 ψηφοδέλτια) και κατά 73% το εκλογικό του ποσοστό . Ήταν το μόνο κόμμα που εξέφρασε χωρίς περιστροφές και με σταράτο λόγο τις πολιτικές του απόψεις . Ακραίος λαϊκιστής και ακραιφνής καιροσκόπος ο Γ. Καρατζαφέρης ισορρόπησε με δεξιοτεχνία τις ρατσιστικές και ακροδεξιές τάσεις με τα κοινωνικά αιτήματα . Αδίστακτος και με θράσος μεταποίησε τον εθνικισμό και τον θρησκόληπτο συντηρητισμό σε σύγχρονα εθνικά αιτήματα. Αντιμετώπισε ζέοντα κοινωνικά ζητήματα, (μετανάστευση, εγκληματικότητα ,ανεργία) με απλουστευτικό λόγο, που «..επωάζει το αυγό του φιδιού..»
Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ-ΠΡΑΣΙΝΟΙ αύξησαν τους ψήφους των κατά 138.000 και εκτίναξαν το πενιχρό 0,7% του 2004 στο 3,5% του 2009. Όμως από απειρία ή φόβο θόλωσαν τον πολιτικό τους λόγο, προσπάθησαν να αποκρύψουν κάποιες ‘’σκοτεινές’’ ή ‘’ενοχλητικές’’ γωνιές του.
Σχόλιο 6ο. Το Κ.Κ.Ε. είναι ευχαριστημένο. Έχασε από το 2007 155.000 ψήφους και ένα ευρωβουλευτή, αλλά παρ΄ όλα αυτά είναι ικανοποιημένο, γιατί το ποσοστό του ανέβηκε κατά 0,2% από το 2007, παρά όπως ισχυρίζεται «τον σκληρό πόλεμο και τις προβοκάτσιες από το κακό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο».
Διαψεύσθηκαν οι προσδοκίες του Ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν κατόρθωσε να εμπνεύσει παρ’ όλη την εργασιακή ανασφάλεια και την οικονομική κρίση. Έστρεψε δυστυχώς τις ελπίδες της η κοινωνία στην ακροδεξιά όπως και σ’ άλλες χώρες της Ευρώπης. Στεναχωρημένος χωρίς να απελπίζεται, ως είθισται θα κάνει την αυτοκριτική του και θα επιμείνει στην αγωνιστική του πολιτική. Σίγουρα έφταιξε η εσωκομματική αντιπολίτευση, ίσως αναλάβουν και κάποια πολιτική ευθύνη , θα υπάρξουν όμως παραιτήσεις ; Αλήθεια πως εξηγούνται τα ποσοστά του στη Βοιωτία με υποψήφια την αξιόλογη κα. Σπανούδη και τον προηγούμενο μεγάλο αγώνα της ενάντια στις ενεργειακές μονάδες από λιθάνθρακα , Φ/Α και το 6σθενές Χρώμιο; Ο «Βαβέλ» πολιτικός λόγος , οι προηγούμενες γνωστές κινήσεις ακτιβισμού (ίσως και τακτικισμού) , μάλλον κούρασαν και τελικά δεν έπεισαν. Νομίζω ότι πρέπει να κατανοήσει τα μηνύματα των πολιτών και να τα αξιολογήσει σωστά. Όπως και άλλοτε, επαναλαμβάνω ότι ο δικομματισμός δεν τρέφεται από τα κόμματα εξουσίας, αλλά από τα κόμματα, που έχουν αφαιρέσει από τους στόχους των την προοπτική της εξουσίας. Από κάπου εδώ, θα μπορούσε ίσως να ξεκινήσει μια πολύ μεγάλη συζήτηση.
Σχόλιο 7ο Η μεγάλη άνοδος των χριστιανοδημοκρατών και των ακροδεξιών ευρωσκεπτικιστών στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, με ταυτόχρονη πτώση και των σοσιαλιστών και της ευρωπαϊκής αριστεράς, μας οδηγεί αναγκαστικά στο συμπέρασμα, πως η οικονομική κρίση και η ανεργία, προϊόντα του καπιταλιστικού συστήματος και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, δεν οδήγησαν, όπως θα περίμενε κανείς, στην αμφισβήτηση του συστήματος. Τα σοσιαλιστικά κόμματα και τα κόμματα της ευρωπαϊκής αριστεράς στάθηκαν ανίκανα να προτείνουν αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις και οι Ευρωπαίοι πολίτες πίστεψαν, πως η ίδια η νεοφιλελεύθερη πολιτική, αυτή που γέννησε τη χρηματοπιστωτική και γενικότερα την οικονομική κρίση, αυτή που γέννησε και συντηρεί την ανεργία, αυτή η ίδια είναι ταυτόχρονα και ικανή να τα διαχειριστεί, να τα αντιμετωπίσει και να δώσει τις πολυπόθητες λύσεις.
Ανέκαθεν ήμουν εναντίον της αποχής, του άκυρου, ακόμη και του λευκού, (από τη στιγμή, που δεν προσμετρείται στα έγκυρα). Έτσι δεν μπόρεσα να ερμηνεύσω την επίμονη προσπάθεια και τα επιχειρήματα κάποιων να ‘’ ψιμυθιώσουν ‘’ την αποχή με πολιτικά χαρακτηριστικά Σε όλους αυτούς θυμίζω ότι: 1) «Μόνοι γαρ τον τε μηδέν τον δε μετέχοντα ουκ απράγμονα αλλ' αχρείον νομίζομεν» (= Τον απαθή και αμέτοχο στα κοινά δε θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο) από τον Αρχίλοχο 2)« Το τίμημα της δημοκρατίας είναι η αιώνια επαγρύπνηση » από τον 3ο Πρόεδρο των ΗΠΑ, ελληνομαθή και συντάκτη της ιστορικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων των ΗΠΑ Τόμας Τζέφερσον και 3)«Η Δημοκρατία είναι σαν μια ωραία και φιλήδονη γυναίκα : για να σου μείνει πρέπει να κάνεις μαζί της καθημερινό έρωτα» είχε πει χαριτολογώντας οΕδουάρδος Εριώ πρωθυπουργός της Γαλλίας το 1924. Άσχετα όμως από τις δικές μου πεποιθήσεις, το μεγάλο ποσοστό της αποχής ταρακουνάει το λιμνάζον πολιτικό σύστημα και δείχνει τάσεις απόρριψης του. Οταν το μισό εκλογικό σώμα, κυρίως απο νέες ηλικίες, αποστρέφεται το υπάρχον πολιτικό τελετουργικό, αμφισβητείται η δημοκρατική κοινωνική αντιπροσώπευση, που σε μας δεν εντοπίζεται μόνο το πολιτικό σύστημα αλλά διαχέεται σε όλη τη κοινωνία.
Σχόλιο 4ο Το ΠΑΣΟΚ έχασε 200.000 ψήφους, ( 10% των ψηφοφόρων του) . Ενώ το 2007 βρισκόταν πίσω από τη Νέα Δημοκρατία 3,7 μονάδες, τώρα προηγείται κατά 4,4 μονάδες, ( άλμα άνω του 8%). Έτσι παρά το ότι έχασε το 10% της εκλογικής του δύναμης και ξεχνώντας, ότι προεκλογικά θέλησε να προσδώσει στις εκλογές χαρακτήρα δημοψηφίσματος, τώρα είναι ευχαριστημένο, γιατί τα ποσοστά το οδηγούν οσονούπω στην εξουσία, με ή χωρίς αυτοδυναμία. Η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλη, παρά το γεγονός ότι το ποσοστό του δεν είναι υψηλό. Του δίνει μεν ένα σημαντικό ψυχολογικό πλεονέκτημα και πολιτικό προβάδισμα, όχι όμως και ασφαλή «πρόκριση» για τις εθνικές εκλογές. «..Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή χάος..» βλέπω ως δίλημμα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές από πλευράς ΠΑΣΟΚ. , ιδιαίτερα Στο σημερινό περιβάλλον αυξημένης εκλογικής κινητικότητας και a la carte ψήφου, η φύση των ευρωεκλογών δεν επιτρέπει την εξαγωγή συμπερασμάτων για το μέλλον. Αδιάψευστοι μάρτυρες τα αρχεία των ευρωεκλογικών αποτελεσμάτων, σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες .
Δεκάδες τα παραδείγματα κομμάτων που κέρδισαν με διαφορά πολύ μεγαλύτερη εκείνης των 4,4 μονάδων, ένα ή δύο χρόνια αργότερα υπέστησαν οδυνηρή εκλογική ήττα. Ενισχυτικό του ΠΑΣΟΚ είναι η συστηματική και συνεχής κακή εικόνα της Ν.Δ. και το ότι ποτέ- μετά το 1974- το εκλογικό σώμα δεν έδωσε τρίτη συνεχή εντολή στον ίδιο πολιτικό αρχηγό (οι τρεις νίκες του ΠΑΣΟΚ τα έτη 1993, 1996 και 2000 έλαβαν χώρα με άλλους αρχηγούς). Βαθύτεροι λόγοι, που μόνον η διαίσθηση μπορεί ίσως να ανιχνεύσει και που πιθανώς έχουν να κάνουν με τη μακρά ιστορία αναποτελεσματικότητας και διαφθοράς του ελληνικού κρατικού μηχανισμού, σχεδόν μαθηματικά φαίνεται να οδηγούν, , στην πολιτική και προγραμματική εξάντληση του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος. Το ΠΑΣΟΚ θα κεφαλαιοποιήσει το σημαντικό αυτό κεκτημένο που απέκτησε στις ευρωεκλογές εάν περιορίσει τον λόγο του στη σκανδαλολογία, αποφύγει τα παλαιά αντιπολιτευτικά κλισέ, ξεχάσει τα παρωχημένα ΄΄τσιτάτα ΄΄ και εγκαταλείψει την κουραστικά επαναλαμβανόμενη επίκληση πρόωρων εκλογών ή τη θεσμική ταχυδακτυλουργία (θα καταψηφίσω τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας ώστε να γίνουν πρόωρες εκλογές και κατόπιν θα τον επανεκλέξω!). Το ΠΑΣΟΚ καλείται να πει κάτι καινούργιο και κάτι περισσότερο στη χώρα, ώστε να μετατρέψει το σημερινό πλεονέκτημά του σε ευδιάκριτο πλειοψηφικό ρεύμα που να δημιουργεί ελπίδα και προσδοκία. Εξαιρουμένων των εν ενεργεία βουλευτών του , ο πολιτικός λόγος των περισσότερων στελεχών - μελών του Εθνικού Συμβουλίου και πιθανών αυριανών υποψηφίων στο Νομό Βοιωτίας αναλώθηκε σε τετριμμένες γενικολογίες. Παρά τις προσπάθειες τους κοπίαζαν να αρθρώσουν τον νεωτερικό πολιτικό λόγο που διψά η κοινωνία και κυρίως να παραλληλίσουν τα λόγια με τη συμπεριφορά τους. (Κάποια φωνή στο Κυριάκι είπε ότι η Βοιωτία έχει ζαχαροκάλαμο ,κάτι που επανέφερε το αλήστου μνήμης θυμοσοφικό της περιοχής ‘’..ρε φούμο Ανδρεαδάκη που είδες τραίνο στο Κυριάκι…’’)
Σχόλιο 5ο Εξήλθε νικηφόρος ο ΛΑΟΣ αυξάνοντας σε ποσοστό, αλλά και σε ψήφους τη δύναμή του, κατά 45% τους ψηφοφόρους του (κατά 115.000 ψηφοδέλτια) και κατά 73% το εκλογικό του ποσοστό . Ήταν το μόνο κόμμα που εξέφρασε χωρίς περιστροφές και με σταράτο λόγο τις πολιτικές του απόψεις . Ακραίος λαϊκιστής και ακραιφνής καιροσκόπος ο Γ. Καρατζαφέρης ισορρόπησε με δεξιοτεχνία τις ρατσιστικές και ακροδεξιές τάσεις με τα κοινωνικά αιτήματα . Αδίστακτος και με θράσος μεταποίησε τον εθνικισμό και τον θρησκόληπτο συντηρητισμό σε σύγχρονα εθνικά αιτήματα. Αντιμετώπισε ζέοντα κοινωνικά ζητήματα, (μετανάστευση, εγκληματικότητα ,ανεργία) με απλουστευτικό λόγο, που «..επωάζει το αυγό του φιδιού..»
Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ-ΠΡΑΣΙΝΟΙ αύξησαν τους ψήφους των κατά 138.000 και εκτίναξαν το πενιχρό 0,7% του 2004 στο 3,5% του 2009. Όμως από απειρία ή φόβο θόλωσαν τον πολιτικό τους λόγο, προσπάθησαν να αποκρύψουν κάποιες ‘’σκοτεινές’’ ή ‘’ενοχλητικές’’ γωνιές του.
Σχόλιο 6ο. Το Κ.Κ.Ε. είναι ευχαριστημένο. Έχασε από το 2007 155.000 ψήφους και ένα ευρωβουλευτή, αλλά παρ΄ όλα αυτά είναι ικανοποιημένο, γιατί το ποσοστό του ανέβηκε κατά 0,2% από το 2007, παρά όπως ισχυρίζεται «τον σκληρό πόλεμο και τις προβοκάτσιες από το κακό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο».
Διαψεύσθηκαν οι προσδοκίες του Ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν κατόρθωσε να εμπνεύσει παρ’ όλη την εργασιακή ανασφάλεια και την οικονομική κρίση. Έστρεψε δυστυχώς τις ελπίδες της η κοινωνία στην ακροδεξιά όπως και σ’ άλλες χώρες της Ευρώπης. Στεναχωρημένος χωρίς να απελπίζεται, ως είθισται θα κάνει την αυτοκριτική του και θα επιμείνει στην αγωνιστική του πολιτική. Σίγουρα έφταιξε η εσωκομματική αντιπολίτευση, ίσως αναλάβουν και κάποια πολιτική ευθύνη , θα υπάρξουν όμως παραιτήσεις ; Αλήθεια πως εξηγούνται τα ποσοστά του στη Βοιωτία με υποψήφια την αξιόλογη κα. Σπανούδη και τον προηγούμενο μεγάλο αγώνα της ενάντια στις ενεργειακές μονάδες από λιθάνθρακα , Φ/Α και το 6σθενές Χρώμιο; Ο «Βαβέλ» πολιτικός λόγος , οι προηγούμενες γνωστές κινήσεις ακτιβισμού (ίσως και τακτικισμού) , μάλλον κούρασαν και τελικά δεν έπεισαν. Νομίζω ότι πρέπει να κατανοήσει τα μηνύματα των πολιτών και να τα αξιολογήσει σωστά. Όπως και άλλοτε, επαναλαμβάνω ότι ο δικομματισμός δεν τρέφεται από τα κόμματα εξουσίας, αλλά από τα κόμματα, που έχουν αφαιρέσει από τους στόχους των την προοπτική της εξουσίας. Από κάπου εδώ, θα μπορούσε ίσως να ξεκινήσει μια πολύ μεγάλη συζήτηση.
Σχόλιο 7ο Η μεγάλη άνοδος των χριστιανοδημοκρατών και των ακροδεξιών ευρωσκεπτικιστών στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, με ταυτόχρονη πτώση και των σοσιαλιστών και της ευρωπαϊκής αριστεράς, μας οδηγεί αναγκαστικά στο συμπέρασμα, πως η οικονομική κρίση και η ανεργία, προϊόντα του καπιταλιστικού συστήματος και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, δεν οδήγησαν, όπως θα περίμενε κανείς, στην αμφισβήτηση του συστήματος. Τα σοσιαλιστικά κόμματα και τα κόμματα της ευρωπαϊκής αριστεράς στάθηκαν ανίκανα να προτείνουν αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις και οι Ευρωπαίοι πολίτες πίστεψαν, πως η ίδια η νεοφιλελεύθερη πολιτική, αυτή που γέννησε τη χρηματοπιστωτική και γενικότερα την οικονομική κρίση, αυτή που γέννησε και συντηρεί την ανεργία, αυτή η ίδια είναι ταυτόχρονα και ικανή να τα διαχειριστεί, να τα αντιμετωπίσει και να δώσει τις πολυπόθητες λύσεις.
Ανέκαθεν ήμουν εναντίον της αποχής, του άκυρου, ακόμη και του λευκού, (από τη στιγμή, που δεν προσμετρείται στα έγκυρα). Έτσι δεν μπόρεσα να ερμηνεύσω την επίμονη προσπάθεια και τα επιχειρήματα κάποιων να ‘’ ψιμυθιώσουν ‘’ την αποχή με πολιτικά χαρακτηριστικά Σε όλους αυτούς θυμίζω ότι: 1) «Μόνοι γαρ τον τε μηδέν τον δε μετέχοντα ουκ απράγμονα αλλ' αχρείον νομίζομεν» (= Τον απαθή και αμέτοχο στα κοινά δε θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο) από τον Αρχίλοχο 2)« Το τίμημα της δημοκρατίας είναι η αιώνια επαγρύπνηση » από τον 3ο Πρόεδρο των ΗΠΑ, ελληνομαθή και συντάκτη της ιστορικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων των ΗΠΑ Τόμας Τζέφερσον και 3)«Η Δημοκρατία είναι σαν μια ωραία και φιλήδονη γυναίκα : για να σου μείνει πρέπει να κάνεις μαζί της καθημερινό έρωτα» είχε πει χαριτολογώντας οΕδουάρδος Εριώ πρωθυπουργός της Γαλλίας το 1924. Άσχετα όμως από τις δικές μου πεποιθήσεις, το μεγάλο ποσοστό της αποχής ταρακουνάει το λιμνάζον πολιτικό σύστημα και δείχνει τάσεις απόρριψης του. Οταν το μισό εκλογικό σώμα, κυρίως απο νέες ηλικίες, αποστρέφεται το υπάρχον πολιτικό τελετουργικό, αμφισβητείται η δημοκρατική κοινωνική αντιπροσώπευση, που σε μας δεν εντοπίζεται μόνο το πολιτικό σύστημα αλλά διαχέεται σε όλη τη κοινωνία.
