Αθαν. Παντελόγλου Χημικός-Μsc Βιοχημικός μηχανικός/ Ι.Τ.Α.Π.
• Σίγουρα εκείνο που όλοι μας χρειαζόμαστε «από χτες βράδυ». Σαν προϋπόθεση για να κάνουμε σοβαρή δουλειά σχεδιασμού λύσεων κατασκευαστικά αλλά και λειτουργικά, Είναι : Έγκυρα περιβαλλοντικά δεδομένα για τις «ασκούμενες σήμερα πιέσεις» στον πληγέντα χώρο. Γύρω από το αφετηριακό αυτό σημείο έχει απλωθεί «πολύ ομίχλη και καπνός», που τείνει να συσκοτίζει το θέμα. Επειδή λοιπόν: Τα στοιχεία π.χ. της Πολύτιμης τότε, «Μελέτης Λοϊζίδου» με τα δεδομένα πεδίου του 1998 , δεν είναι πλέον αντιπροσωπευτικά τις κατάστασης του χώρου. Σε πρόσφατη σχετική δημόσια εκδήλωση στα Οινόφυτα (1) διατυπώσαμε την ανάγκη επικαιροποίησης της, πράγμα που έγινε απόλυτα δεκτό από όλες τις πλευρές. Όλες οι τοπικές εξουσίες αποδέχθηκαν τότε, ότι η επικαιροποίηση αυτή ήταν θέληση και υποχρέωση τους και θα χρηματοδοτούσαν, την μελετητική ομάδα του ΕΜΠ για να αρχίσει άμεσα έργο, με διασφαλισμένα από τότε ( !!!) σχετικά κονδύλια. Τότε υποσχεθήκαν ότι η δουλειά αυτή θα είχε παράλληλη εξέλιξη, προς κάθε άλλη σχεδιαζόμενη ενέργεια, και θα είχε ολοκληρωθεί περί τον Μάρτιο 2009. Και όμως, μέχρι σήμερα που γράφονται οι γραμμές αυτές, δεν έχει γίνει τίποτα. Αντίστροφα οι υπεύθυνοι (Οκτώβριος 2009) , βγάζουν ανακοινώσεις για μελλοντική ένταξη τις πρότασης στο life/ΕΕ για εξεύρεση των χρημάτων τις μελέτης, στο αόριστο μέλλον. Με τέτοιες προϋποθέσεις σοβαρότητας, υλοποίηση προτάσεων είναι δύσκολο να φανταστούμε πάλι!! Και μια-δυο ακόμη, ουσιαστικές λεπτομέρειες,επι του αυτού σημείου: Καταρχήν, Το 1998 στην συλλογή των τοπικών δεδομένων, για την διεξαγωγή τις μελέτης Λοϊζίδου, συμμετείχαν ενεργά οι τοπικοί φορείς και επιστήμονες και είχαν συνεχή ενημέρωση για την πρόοδο τις μελέτης και τα δεδομένα, από την ίδια την «μελετητική ομάδα». Τώρα η συμμετοχή τους στην νέα προσπάθεια για επικαιροποίηση των δεδομένων είναι δεοντολογικά αναγκαία και «η δημόσια διαβούλευση» πάνω στα αποτελέσματα και τα δεδομένα τις κατάστασης του τόπου τους, πρωταρχική υποχρέωση. Επιπρόσθετα: Η όλη εξεταζόμενη «παρά- Ασώπια»περιοχή εγκατάστασης εργοστασίων, έχει αξιωθεί μέσα στα χρόνια, πολυαρίθμων, αξιολογότατων, τεχνικών μελετών και παλιότερες και πρόσφατες(2),( κατά παραγγελία δημοσίου , ημι-δημοσίων και ιδιωτικών φορέων). Οι μελέτες αυτές όλες, μιλούν για χωροταξική αναδιάρθρωση, καθαρισμό , ταχτοποίηση, ανάπτυξη, αντιμετώπιση του περιβαλλοντικού προβλήματος , διοίκηση του σε καθημερινή βάση ,κ.λ.π και η κάθε «μελετητική ομάδα» προσφέρει ορισμένα σημαντικά δεδομένα και στοιχεία, αλλά και λύσεις για την περιοχή. Πολλές από αυτές διατηρούν ακόμη την επικαιρότητα και χρησιμότητα τους. Τα συμπεράσματα των αναλύσεων αυτών είναι πολύτιμα και αξιοποιήσιμα για «τον σχεδιασμό των όποιων λύσεων» επιλέξουμε .
Στο πολυχρονισμένο πρόβλημα βιομηχανικής τοξικής ρύπανσης των παρά-Ασώπιων περιοχών και των περιοχών τις Κεντρικής Εύβοιας ,οι κρίσιμες για την επιλογή των λύσεων παράμετρες και οι συντελεστές που πρέπει να συνδυαστούν για να εφαρμοστεί η όποια τεχνική λύση , είναι πλέον ένα «μπλεγμένο κουβάρι». Σημαντικότατο λοιπόν είναι να συμφωνήσουμε και να ξεκαθαρίσουμε, καταρχήν, όλοι μαζί :
• 1.Το Ποια;; είναι τελικά, τα προβλήματα που θέλουμε να λυθούν ;;
• 2.Με ποια ιεράρχηση υλοποίησης τα συμφωνούμε;;
• 3.Ποιο;; συγκεκριμένο « χρονοπρόγραμμα», θα βάλουμε για να δούμε σε λειτουργία την εφαρμοσμένη λύση;.
• 4.Πως;;, Με τι Νόμους, φορείς ,αρμοδιότητες και πόρους;; περνάμε στην υλοποίηση αλλά και το κυριότερο της λειτουργίας των λύσεων!!Με Ποια;; οργανωτική πλαισίωση τους και ποια στελέχωση τους ;; Θα λειτουργήσουν οι λύσεις.
1.1 Νομίζω ότι, το πρωταρχικό-Βασικό σημείο που πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι μας, από αρχής, είναι ότι: Δεν μπορεί να συνεχίζεται άλλο η παραγωγή και παροχή στα όποια δίκτυα διανομής των τοπικών Δήμων τοξινωμενου νερού για ανθρώπινη χρήση. Το επιτάσσουν λόγοι προφύλαξης «από πιθανό κίνδυνο» και το επιβάλλουν λόγοι πρόληψης ζημιών στην Δημόσια υγεία. Άρα τα έργα διασφάλισης ,καθαρού εγγυημένου ,υγιεινού και φτηνού νερού ανθρώπινης χρήσης, σε όλα τα δημοτικά τοπικά δίκτυα διανομής, γίνεται το νούμερο ένα ζήτημα.
1.2 Μαζί έρχεται και το συνδεδεμένο ζήτημα κατασκευής των συλλεκτικών δικτύων «αποχέτευσης υγρών λυμάτων» αστικών και βιομηχανικών, και η συμπλήρωση με νέες κεντρικές εγκαταστάσεις επεξεργασίας τους. Η ενεργοποίηση και η διασφάλιση τις σωστής καθημερινής λειτουργίας των εγκαταστάσεων επεξεργασίας των λυμάτων αυτών.
Έτσι, και τα σχετικά έργα, για την « υποκατάσταση των υπαρκτών σήμερα» τρόπων υδροληψίας και διαφοροποίησης τις υδροδότησης στους οικισμούς , στα χωριά και τις πόλεις , των περιοχών που έχουν ρυπανθεί , παίρνουν αυτόματα την προτεραιότητα τους. Σαν Μηχανικοί , εύκολα μπορούμε να δούμε ότι: «Εγγυημένης ποιότητας και φτηνό νερό» δεν μπορεί να εξασφαλίζουν , τα διάσπαρτα, α-στελέχωτα, κακό-λειτουργημένα συστήματα ταχύ –διύλισης νερού «που σπέρνονται» τούτη την εποχή ανά χωριό ,οικισμό, και μεγάλη εργοστασιακή υδρόχαρη μονάδα του τόπου. Αυτές είναι προσωρινές –βιαστικές λύσεις σκοπιμότητας ,που προχωρούν σκορπώντας ανεξέλεγκτα : Αφενός το νερό του Μόρνου, στην διαδρομή του προς Αθήνα .Και αφετέρου, τους πολύτιμους πόρους του ΕΣΠΑ ,σε «μη λειτουργικά και μη αποτελεσματικά έργα» που στο τέλος δεν θα διασφαλίζουν την «σίγουρη ύδρευση». Έτσι: Η υλοποίηση ενός Μεγάλου Κεντρικού Διυλιστηρίου Παροχής Νερού, εγκατεστημένο στην περιοχή της Υλίκης λίμνης και συνδεδεμένο επιπρόσθετα και εφεδρικά, με τον αγωγό αδιύλιστου του Μόρνου, και ενισχυμένο από τυχόν εγγυημένα καθαρά ,υδατικά αποθέματα τις Εύβοιας, αποτελεί πλέον την Σημερινή προτεραιότητα. Η διυηλιστική του ικανότητα και οι ποσότητες παραγωγής του, πρέπει να είναι τέτοιες ώστε να είναι ικανό να υδροδοτήσει με 3 κλάδους διανομής : 1. Την Θήβα και τα χωριά της . 2. Την Τανάγρα, Σχηματάρι, Οινόφυτα, Ωροπό και Ωροπό-χώρια. Καθώς και την κατεύθυνση 3.Προς Αυλίδα, Χαλκίδα, κεντρική Εύβοια. Ένα τέτοιο μεγάλο διυλιστήριο, Κεντρικά ελεγχόμενο. Κατάλληλα εξοπλισμένο. Που μπορεί να λειτουργεί κατ’οικονομια, αλλά και πλήρως στελεχωμένο με ειδικούς ,για εγγυημένη, βιομηχανική παραγωγή, πόσιμου νερού είναι Αυτό, το οποίο προτείνουμε από καιρό και που το έχει από χρόνια πολλά ,ανάγκη η όλη περιοχή. Το έργο στόχος έχει γίνει δεκτό από την προηγουμένη κυβέρνηση και καταχωρήθηκε σαν έργο στο ΠΕΠ/Στερεάς στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ. Περιμένοντας προτείνοντα -υλοποιητη. Όμως, Ένα τέτοιο, Δια-τοπικό, δια -Νομαρχιακό, Περιφερειακό έργο χρειάζεται την πρωτοβουλία υλοποίησης της περιφέρειας και δεν μπορεί να αφεθεί, στολισμένο με τα μεγάλα ποσοστά συν-χρηματοδοτήσεων του, να γίνει βορά ιδιωτικών συμφερόντων. Το νερό ανθρώπινης χρήσης είπαμε είναι δημόσιο αγαθό και όχι εμπόρευμα!!. Είναι το μόνο τεχνικό έργο, απόλυτης προτεραιότητας και επείγουσας Φύσης, που επιτρέπει την αποκατάσταση τις εμπιστοσύνης στο προϊόν και την διασφάλιση τις εγγυημένης καθημερινά ποιότητας του. Επιτρέπει να εφαρμοστούν, οικονομίες κλίμακας και κυρίως αποτελεί μια στερεή βάση διασφάλισης της επάρκειας νερού για αυτήν την χρήση τα επόμενα 20-30 χρόνια ,σε όλους τους τόπους και περιοχές της Ανατολικής Στερεάς. Ταυτόχρονα όμως είναι και η τεχνική λύση , προϋπόθεση, με την οποία ελευθερώνονται « τα υπαρκτά νερά» για να διατίθενται με προϋποθέσεις, προς κάλυψη των «τοπικών παραγωγικών αναγκών» στην ευρύτερη περιοχή τις Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας , με πλήρως σχεδιασμένο τρόπο αξιοποίησης τους . Η ύπαρξη και η λειτουργία των έργων αυτών καθημερινά ,προ-απαιτεί φυσικά την ύπαρξη , ενός οργανωμένου πυρήνα στελεχών, με έναν ανεξάρτητο πραγματικά Επικεφαλής, (ας τον ονομάσουμε «Τοπικό Κυβερνήτη υδατικών πόρων»), όπου πλέον, εξοπλισμένοι «με τις ειδικές αρμοδιότητες» και όντας γνώστες του αντικειμένου, θα προχωρήσουν στον παραπέρα σχεδιασμό- οργάνωση-διοίκηση , τις «κατανομής χρήσης του υδατικού δυναμικού»τις ευρύτερης περιοχής , απέναντι στις ανάγκες τις πραγματικής ανάπτυξης του κόσμου και όλων των δυνατοτήτων των τόπων. Είναι η ίδια κρίσιμη μάζα ειδικών που μπορούν να κατευθύνουν και να διοικήσουν, εκτός από τον « πυρήνα υπηρέτησης» της ανάγκης παραγωγής ασφαλούς και εγγυημένου νερού και τον απόλυτα αναγκαίο και σωτήριο , « Κοινό Φορέα Διαχείρισης» των υγρών αποβλήτων κάθε είδους!!!στην ανατολική Στερεά ,για εξυπηρέτηση του στόχου 1.2. Μόνον μέσα, από ένα τέτοιο «κοινό σε ευθύνες λειτουργίας και επίτευξης αποτελέσματος σχήμα»μπορούμε να έχουμε λύση του συνολικού προβλήματος νερά-υγρά απόβλητα. Πλάι στο περιφερειακό αυτόν μηχανισμό, παίρνουν την φυσική τους θέση και οι υπαρκτές τοπικές «Δημοτικές εταιρείες ύδρευσης –αποχέτευσης» (ΔΕΥΑ-), σαν «τοπικοί λειτουργοί και διαχειριστές» των «τοπικών δικτύων» αφενός «παραλαβής και διανομής » του αφικνούμενου «στην πύλη τους»έτοιμου νερού ανθρώπινης χρήσης και αφετέρου παράδοσης των όσων «το συλλεκτήριο δίκτυο αποχέτευσης» στον κάθε τόπο μαζεύει!!. Τελικά έτσι διαμορφώνεται οριζόντια και κάθετα , ο ενιαίος- Συνολικός Μηχανισμός Παραγωγής, Έλεγχου και Λειτουργίας, «της ύδρευσης και της αποχέτευσης» αστικών περιοχών , αλλά και των « οργανωμένων χώρων χωροθετησης εργοστασίων». Συμπεριλαμβανομένης και της διοίκησης λειτουργίας των «ακυβέρνητων σήμερα» εγκαταστάσεων επεξεργασίας λυμάτων, αλλά και των νέων κεντρικών εγκαταστάσεων, που θα πρέπει να φτιαχτούν , στην επίμαχη αυτή και κρισιμότατη για την συνολική ανάπτυξη της χώρας, περιοχή. Και ένα τελευταίο σημείο. Το ζητούμενο να κατασκευαστεί συλλεκτικό δίκτυο αγωγών βιομηχανικών, έχει ήδη ονοματιστεί παρά –Ασώπιο, διότι οι κλίσεις εδάφους και οι προ-υπαρκτή δόμηση εργοστασίων κάνει την παρά Ασώπια περιοχή ,τον μόνο κατάλληλο τόπο για να κατασκευαστούν. .Άρα, αν μιλάμε με προϋποθέσεις υλοποίησης εξυγιαντικών μέτρων, πρέπει να μιλάμε σοβαρά για εξυγίανση του χώρου ,διασφάλιση κοινόκτητης καταπατημένης γης , πλάι στο ποτάμι.
Αν λοιπόν, δούμε τις προτάσεις λύσεων του ΤΕΕ ,μέσα από ένα τέτοιο πλαίσιο « προτεραιοτήτων και ιεράρχησης» , μπορούμε να παρατηρήσουμε Τα εξής:
2 Οι προτάσεις του ΤΕΕ , του κεφαλαίου 7.2.1 που χαρακτηρίζονται σαν «άμεσου εφαρμογής» και συγκεκριμένα: Η 7.2.1.1 «Περί επανεξέτασης συνολικά τις υπεδάφιας διάθεσης επικινδύνων /τοξικών αποβλήτων», η 7.2.1.2 «Περί εφαρμογής της Κ.Υ.Α. 26857/553/88 προστασίας των υπόγειων υδάτων και τις Κ.Υ.Α. 4859/726/9-3-2001 για τα μέτρα και περιορισμούς προς προστασία του υδατικού περιβάλλοντος», η 7.2.1.3, «Περί εφαρμογής σχεδίου διαχείρισης και προγράμματος παρακολούθησης της λεκάνης απορροής του Ασωπού» η 7.2.1.5 «Για την εφαρμογή ισοζυγίου φορτίου χρωμίου 6,(και κάθε αλλού τοξικού) σε κάθε βιομηχανική μονάδα και έλεγχος εκροής των επεξεργασμένων αποβλήτων» ,η 7.2.1.7 «Περί επιτάχυνσης διαδικασιών για την οργάνωση-στελέχωση κεντρικής και περιφερειακής υπηρεσίας διαχείρισης υδάτων» Είναι πράγματα που μας βρίσκουν απολύτως σύμφωνους και έχουν την φυσική αποδοχή γιατί συντείνουν στην υλοποίηση του κύριου στόχου 1. Αλλά και παραπέρα . Συμφωνούμε με ορισμένα από τα προτεινόμενα μέτρα, στην ενότητα 7.2. 2 «Μεσοπρόθεσμα μέτρα»,και μάλιστα εμείς τα ιεραρχούμε σαν μέτρα «άμεσης εφαρμογής» και τα ζητάμε από καιρό. Όπως: Το μέτρο 7.2.2.3. «Για την διεξαγωγή τις διερευνητικής μελέτης του Υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα προκειμένου να τεκμηριωθεί η έκταση τις ζημιάς και να προχωρήσουν οι μελέτες αποκατάστασης του» . Το μέτρο 7.2.2.4 «Για την ανάγκη εφαρμογής των Βέλτιστων διαθεσίμων τεχνολογιών στα εργοστάσια» και μάλιστα εμείς το ζητάμε , σε συνδυασμό με την άμεση έναρξη αναθεώρησης των πολυκαιρισμένων-απηρχαιωμένων Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε)και των Αδειών Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων(Α.Ε.Π.Ο) που έχει εκδώσει παράτυπα και παράνομα η ΕΑΡΘ/Υπεχωδε.». Το μέτρο 7.2.2.5 «Περί εγκατάστασης απορρυπαντικών συστημάτων στα εργοστάσια και χρήση πρώτων υλών, στην παραγωγή τους, ελάχιστα τοξικών».Το μέτρο 7.2.2.6. «για την εναρμόνιση τις εθνικής νομοθεσίας για το πόσιμο νερό με τα νεώτερα επιστημονικά δεδομένα για τα τοξικά συστατικά και ειδικά με το χρώμιο 6»».Το μέτρο 7.2.2.8 «Για την διαμόρφωση πλαισίου δράσεων και νομοθετικών ρυθμίσεων για το πόσιμο νερό και διαχείριση των υδατικών πόρων».Το Μέτρο 7.2.2.9 και το μέτρο 7.2.2.10. «Περί επικαιροποίησης, κωδικοποίησης, συμπλήρωσης του νομοθετικού πλαισίου για την αδειοδοτηση της διαχείρισης και διάθεσης των επικινδύνων/τοξικών βιομηχανικών αποβλήτων».
3 Όμως: Για το προτεινόμενο «αμέσου εφαρμογής» μέτρο 7.2.1.6 «Για τον καθορισμό παρόχθιας ζώνης στον Ασωπό και εξασφάλιση πρόσβασης και έλεγχου καθ’ολο το μήκος του πόταμου». Υπάρχει ήδη υποβολή επεξεργασμένου -τεκμηριωμενου αιτήματος (Δες παράρτημα 1) όπου: εξειδικεύεται το τεχνικό ζητούμενο του παραπάνω αιτήματος αλλά και αναδεικνύεται η αντίφαση με τα προτεινόμενα από το ΤΕΕ στο σημείο 7.2.2.7 «Περί διατήρησης τις κοινής απόφασης Υ.Γ.179182/72 και τις Τρι-νομαρχιακής απόφασης 19460/79», και τα προτεινόμενα στο μέτρο 7.2.2.11. «περί θεσμοθέτησης προεδρικού διατάγματος για την προστασία του Ασωπού, όπως με τα διατάγματα για Κηφισό και την ρεματιά Χαλανδρίου!!». Η πρόταση- λύση που σαν ΙΤΑΠ κάναμε, είναι σαφέστερη και πιο ξεκάθαρη. Για το ποτάμι εμείς λέμε απλά «το ποτάμι να ξαναγίνει ποτάμι». Και σε ομιλία στον Ωροπό το καλοκαίρι του 2008 το εξηγήσαμε και στο επισυναπτόμενο «παράρτημα 1» το αναλύουμε πλήρως το πώς το εννοούμε. . Διαφωνούμε λοιπόν, με τις διάσπαρτες σε διάφορα σημεία- προτάσεις τις ομάδας εργασίας του ΤΕΕ . Διότι προϋποθέτουν ότι ο Ασωπός, θα παραμένει, στην τελική ανάλυση, αγωγός απόρριψης βιομηχανικών αποβλήτων .(Έστω και αν τα θέλουν για μια φορά ακόμη επεξεργασμένα). Αρκετά έχουμε χορτάσει από τέτοιες προτάσεις. Έχουμε τοξινωθεί από την ασυνέπεια τήρησης τους!! Με τέτοιες προβλέψεις, στους παλιότερους νόμους, έχει καταντήσει το ποτάμι στα σημερινά του χάλια, καταστρέφοντας τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα!! Το ποτάμι είναι αχαρτογράφητο μέχρι σήμερα, Χωρίς Νομική-Τοπογραφική-Χαρτογραφική Οριοθέτηση, Ενέργεια υλοποίησης που ξεκινά με πρωτοβουλία και με ευθύνη των ΟΤΑ του Α. και Β. βαθμού. !! και επικυρώνεται από την περιφέρεια!! Φορείς δηλαδή που μέχρι τώρα λένε «για ποτάμι καθαρό» αλλά δεν κάνουν τίποτα για να την υλοποίηση του. Αυτό ζητάμε σαν Πρώτη ενέργεια. Με την υλοποίηση του αιτήματος αυτού θα υπάρξει ο χώρος τοποθέτησης και κατασκευής των αγωγών συλλογής υγρών βιομηχανικών λυμάτων. (ο οποίος τώρα έχει καταπατηθεί από αυθαίρετα κτίσματα) . Ζητάμε λοιπόν, σαν προϋπόθεση την πλήρη χαρτογράφηση -αποτύπωση του ποταμού. Καθορισμό ζωνών προστασίας 30 μέτρων εκατέρωθεν, διάνοιξη δικτύου συλλεκτικών αγωγών και κατασκευή παρόχθιας οδού πρόσβασης. Αυτά ακριβώς μπορούν να εξασφαλίσουν, την Τέλεια αποκοπή των παράνομων και ψευδό-νομιμοποιημένων αγωγών απόρριψης (μπούκες). Ζητάμε δηλαδή την υλοποίηση των μόνων μέτρων, που είναι η διασφάλιση τις υλοποίησης μιας «απαγόρευσης απορρίψεων»στο ποτάμι. Αυτό είναι που δεν πρέπει να λησμονάτε από κανένα!!!! και κάποιοι πρέπει να σταματήσουν να ονειρεύονται το ποτάμι, σαν χώρο απορρίψεων , Του οτιδήποτε εκείνοι διαλέγουν να παράγουν. Επομένως : Αυτό είναι το έργο, που πρέπει να προηγηθεί πρώτο από όλα , και η ενεργοποίηση του να γίνει, αμέσως μετά την κατασκευή (σε μερικούς μήνες) του παρά –Ασώπιου συλλεκτικού δικτύου υπονόμων για τα υγρά βιομηχανικά απόβλητα.
4 Για τα προτεινόμενα μέτρα 7.2.2.1 « περί ανάπτυξης συστημάτων on-line παρακολούθησης τις ποιότητας επιφανειακών νερών του ποταμού» και 7.2.2.2 «περί δόμησης μαθηματικών μοντέλων για προσομοίωση της υδροδυναμικής συμπεριφοράς και της ποιότητας των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων» . Θα μπορούσαμε να λέγαμε ότι αποτελούν «αδύναμα προτεινόμενα μέτρα» για να μετριέται η ρύπανση, και όχι να φυλαχτεί καθαρό , ένα «ποτάμι-αγωγός βιομηχανικών αποβλήτων». Όμως εμείς το ποτάμι του Ασωπού, το χρειαζόμαστε να γίνει άμεσα «ξανά καθαρό ποτάμι» και ΟΧΙ να συνεχίσει να είναι υποδοχέας αποβλήτων. Αυτά υποτίθεται ότι θα τα συλλέγει το νέο κατασκευασμένο σύστημα «συλλεκτικών αγωγών βιομηχανικών αποβλήτων»,που θα τα οδηγήσουν στον νέο-κατασκευαζόμενο Κεντρικό Σταθμό Επεξεργασίας προ- εξουδετερωμένων βιομηχανικών Αποβλήτων». Άρα: Ποια χρησιμότητα και σημασία, μπορεί να έχουν μέσα στο σημερινό σκηνικό χάους τοξικής ρύπανσης, τέτοιες χρηματοβόρες προτάσεις εγκαταστάσεων μετρήσεων σε ρυπαρούς ποταμούς, που δεν καθαρίζουν «την κόπρο του Αυγεία».
5 Τα προτεινόμενα στο μέτρο 7.2.2.12 «Περί Οργάνωσης τις Βιομηχανικής και Βιοτεχνικής δραστηριότητας στην περιοχή του Ασωπού, βάση του Ν/Σ που πρόκειται να φτιαχτεί(!!!!) στο ΥΠΑΝ για τις «επιχειρηματικές περιοχές» και κατά παρεκκλήσι αρθ.20 για τις υποδομές και χωροταξική οργάνωση και στην συνέχεια του αρθρ, 20 και 21 που αφορούν την εξυγίανση άτυπων βιομηχανικών συγκεντρώσεων». Αποτελούν αντικείμενο ιδιαίτερου προβληματισμού. Διότι τα προτεινόμενα : Υποδομές αποβλήτων, Χωροταξική οργάνωση χώρου, εξυγίανση άτυπης βιομηχανικής συγκέντρωσης είναι κοινά ζητούμενα και δεν υπάρχει ουδεμία θεωρητική αντίθεση του οποιουδήποτε στο οποιοδήποτε σημείο .Αλλά , Αρκεί προφανώς!! Και οι προτείνοντες (και όποιος άλλος,) να εννοούν αυτόν τον ίδιο χώρο, του τόπου, για τον οποίο και εμείς μιλάμε από καιρό, και όχι κάποιον άλλον, παράπλευρο, παρθένο από εργοστάσια , για να γίνει εκεί νέα εγκατάσταση νέων άδειο-δοτημένων εργοστασίων. Και αυτά, μάλιστα να προτείνονται να γίνουν ανεξάρτητα από το τι χάλι θα επικρατεί και πότε θα μπει τάξη στην υπερφορτισμένη περιοχή των υπαρκτών εργοστασίων στο ν τόπο!!. Δηλαδή : Με δεδομένο ότι μιλάμε για την ίδια « προς ταχτοποίηση παρά Ασωπια περιοχή» μιλάμε για την χώρο-τακτοποίηση τις ήδη «φορτισμένης περιοχής των υπαρκτών εργοστασίων» που περικυκλώνουν τα Οινόφυτα και το Σχηματάρι. Τα 39000 περίπου, μισό-γεμάτα στρέμματα γης , με εργοστάσια ,ατάκτως ριγμένα στα γύρω χωράφια. Όπου με την χαοτική χώρο-θέτηση και ρυμοτομία , αχρηστεύουν τα «εγκλωβισμένα 19000 στρέμματα» περίπου, αφήνοντας τα «χωρίς πρόσβαση σε δρόμο» και χωρίς ζήτηση. Για να γίνει ακόμα σαφέστερη η θέση μας: Στο θέμα τις χωροταξικής εξέλιξης στον τόπο αυτόν, Εννοούμε ότι η απορριφθείσα « πρόταση ΒΙΠΕ Τανάγρας» ,που έχει ήδη κριθεί παράνομη και ανεπίτρεπτη στην περιοχή των Κέδρων, δεν θα ξαναγυρίσει από το παράθυρο. Τα προτεινόμενα, για να μας βρίσκουν σύμφωνους πρέπει να αφορούν την Οργάνωση σε ΒΙΠΕ-ΒΙΠΑ του ήδη κατειλημμένου-χρησιμοποιουμένου χώρου . Αυτό Είναι το ζητούμενο της ήδη δεινοπαθούσας περιοχής. Πλήρη αξιοποίηση χώρου των υπαρκτών εργοστασίων. Με σχεδιασμό και εσωτερική χωροθετηση και υποχρεωτική χώρο-ταχτοποίηση, με μετακίνηση εργοστασίων . Υποδομές απορρύπανσης και αντιρρυπανσης και υποχρεωτική σύνδεση, μέσω αναθεώρησης ΑΕΠΟ και Αδειών λειτουργίας, στις λειτουργούσες βιομηχανίες και βιοτεχνίες και φυσικά κάθε νέου εγκαθιστάμενου, με τις υποδομές αυτές.
6 Τότε στον χώρο αυτό, που θα εξοικονομηθεί από αυτό το νοικοκύρεμα γης στον τόπο αυτόν, Θα χωρά και μπορεί να υλοποιηθεί σε αυτήν την εξοικονομημένη γη, μεταξύ των υπαρκτών εργοστασίων, το « ιδιωτικό ειδικό κλαδικό πάρκο» επεξεργασίας μετάλλων, τις πρότασης 7.2.2.13 που κάνει η μελέτη του ΤΕΕ. Στα εξοικονομούμενα «400 εγκλωβισμένα στρέμματα χωραφιών», εντός τις ίδιας έκτασης γης, που σήμερα έχει τα εργοστάσια. Εάν και εφόσον βεβαία : Τα κοινά έργα υποδομής αντί-ρύπανσης, και τα συστήματα υπηρεσιών απορρύπανσης, που θα έχουν κατασκευαστεί και θα λειτουργούν ,στην οργανωμένη περιοχή εργοστασίων, Να μελετηθούν και να φτιαχτούν τώρα, για να αντέχουν και τα νέα εγκαθιστάμενα φορτία προ-επεξεργασμένων υγρών και στέρεων αποβλήτων και από αυτές τις νέες μονάδες, μαζί με αυτά από τις λειτουργούσες βιομηχανίες.
7 Εκείνο που είναι αδιανόητο είναι η συνέχιση τις «εκτός σχεδίου»δόμησης εργοστασίων, στα απαράσκευα χωράφια τις όλης περιοχής και η συνέχιση «τις έρπουσας δόμησης τους»σε 4 στρέμματα χωράφια , «εκτός σχεδίου», κατά μήκος τις Εθνικής Οδού. Τώρα πλέον : Η όποια λύση θα εφαρμοστεί, θα πρέπει επιτέλους να διαχωρίζει μονίμως «τα σπίτια από τα εργοστάσια».Να ορίζει και να θεσμοθετεί ΖΟΕ, Να στηρίζεται σε «εγκεκριμένα σχέδια πόλης» για τους οικισμούς, και σε«Οργάνωση βιοτεχνικών και Βιομηχανικών περιοχών , ιδιωτικών ΒΙΠΑ-ΒΙΟΠΑ» στις χρησιμοποιούμενος περιοχές.».Επιπλέον οφείλει επιτέλους ,Η πολιτεία εφαρμόζοντας την νέα νομοθεσία , να βάλει τα πράγματα «τις αδειοδότησης για βιομηχανική παράγωγη» σε άλλη τροχιά: Ορισμός και δημιουργία για όλους τους βιομηχανικούς παράγωγους, κοινής υποχρέωσης να δουλέψουν με ίδιες υποχρεώσεις απέναντι στο τοπικό περιβάλλον, όπως οι νόμοι ορίζουν. Εγκατάσταση όλων,( παλαιών και νέων, εργοστασίων), μόνο σε «Οργανωμένη ,εξοπλισμένη με υποδομές, Βιομηχανική και Βιοτεχνική Περιοχή». Και τέλος να εφαρμοστεί πραγματικά η«Ανανεωνόμενη περιοδικά «περιβαλλοντική και λειτουργική» άδεια διεξαγωγής βιομηχανικών και βιοτεχνικών Εργασιών στα ιδιωτικά βιομηχανικά πάρκα μέσα. Ο έλεγχος Εφαρμογής και Τήρησης, όλων αυτών των εξυγιαντικών και υποχρεωτικών πλέον μέτρων , για τις ζητούμενες «ιδιωτικές περιοχές και πάρκα», είναι αδύνατον να γίνεται, μακριά από την λεπτομερειακή, έγκαιρη πληροφόρηση και έγκριση αποδοχής, όλων των φορέων και των κάτοικων των περιοχών αυτών . Από εκεί και πέρα, επειδή στου «κρεμασμένου το σπίτι δεν μιλούν για σχοινί», Ο έλεγχος τήρησης των νέων περιβαλλοντικών υποχρεώσεων των παραγώγων αυτών, παλαιών και νέο-εγκαθισταμένων, είναι αδιανόητο ότι θα γίνεται, χωρίς την συμμέτοχη του κρατικού μηχανισμού και των κατοίκων των περιοχών . Δηλαδή: Είναι απαράδεκτη κάθε σκέψη για ανάθεση «έλεγχου τήρησης των υποχρεώσεων λειτουργίας» των εγκαθισταμένων και λειτουργούντων εργοστασίων» σε Ιδιώτες –ιδιοκτήτες-διευθύνοντες των «ιδιωτικών βιομηχανικών και βιοτεχνικών πάρκων». Και το κράτος να είναι απών αδειοδοτικά. . Διότι απλούστατα, αυτά τα εργοστάσια μέσα στα ιδιωτικά πάρκα, συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τους κοινό-κτητους και κοινόχρηστους φυσικούς πόρους του τόπου. Έτσι πρέπει να δίνουν κατευθείαν λογαριασμό στο κόσμο των τόπων.
8 Εκείνο που δεν συζητείται καθόλου στην παρέμβαση του ΤΕΕ (και αυτήν την στιγμή δεν θέλουμε εμείς να επεκταθούμε), είναι το κρίσιμο ερώτημα «Ποιος πληρώνει για την αποκατάσταση των ζημιών που έχουν γίνει;;» . «Ποιος ;; και πως;; χρηματοδοτούνται τα έργα «τις εκ των υστερών» οργάνωσης , και του εξοπλισμού των ιδιωτικών μητροπολιτικών βιομηχανικών περιοχών Αττικό-Βοιωτίας» και γιατί;; Η πρόταση επανα-βάπτισης των περιοχών αυτών;;; . Μεγάλη ,ουσιαστική πλευρά τις όλης υπόθεσης!!! Ελπίζουμε ότι Θα επανέλθουμε έγκαιρα στην συζήτηση αυτή, διότι η όποια υλοποίηση από αυτήν εξαρτάται. Πάντως γνωρίζουμε ότι : Στην κάθε αναβάθμιση μιας περιοχής, την «υπεραξία χρήσης» της γης, την καρπούται ο ιδιοκτήτης της γης. Ο κάθε νέος αγοραστής , γης στις αναδιοργανωμένες περιοχές που θα θελήσει να εγκατασταθεί σε αυτήν την περιοχή Θα την πληρώσει με την αγορά τις γης. Μέχρι εδώ σωστά και ωραία! . Όμως τι θα γίνει με τους υπαρκτούς και εγκατεστημένους από καιρό στις αναδιοργανωνόμενες περιοχές; Τι;; θα χρεωθούν και πως;; για το σύνολο απορρύπανσης και έργων αντιρυπανσης;; Πότε θα συζητηθούν αυτά τα ουσιαστικά;; Δεν πιστεύω πάλι έναντι οβολού;;, Να αποκτήσουν υπεραξίες, Επιδοτούμενοι για μια φόρα ακόμη, γιατί υπήρξαν ρυπαντές του !! Χρόνια εκμεταλλεύονται τον χώρο και τους φυσικούς του πόρους ασύδοτα ! Χρόνια ρυπαίνουν και δεν πληρώνουν!! Θα καταφέρουνε άραγε να τους συν-χρηματοδοτήσουμε για να γίνουν καθαροί, με λεφτά του κόσμου;; και η υπεραξία των εξοπλισμένων και αναβαθμισμένων γαιών τους θα τύχει ενθυλάκωσης;;; Άραγε;; τούτο θα είναι συμβατό με την λογική τις «οικονομίας τις Κοινής Αγοράς;;;;».
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1 Το Ποτάμι να ξαναγίνει ποτάμι !!!
Τον Αύγουστο του 2006 , στην καθημερινή βόλτα μας στο ποτάμι με τον π.Γιάννη ,συναντήσαμε μια ακόμη «φρέσκια περίφραξη» που εμπόδιζε καθοριστικά την επισκεψημότητα στο ποτάμι , και μας απαγόρεψαν την είσοδο εντος τις περιουσίας τους!!!! Ακόμη και την διέλευση.(αυτήν τις τότε κατασκευαζόμενης Εγκατάστασης ΜΕΤΡΟ ,πλάι σε Φινιριστηριο Σταυριανού.) Η περίφραξη, πρώτο έργο τότε, έπιανε (και πιάνει ακόμη) σύριζα ακριβώς την όχθη του Ασωπού, που την είχαν ενσωματώσει στην περιουσία τους.!!. Ψάξαμε το θέμα, βρήκαμε και εκτεταμένες εκσκαφές και κατασκευή αγωγών απόρριψης υγρών αποβλήτων στο ποτάμι και αποφασίσαμε την καταγγελία του στα αρμόδια όργανα για να το δουν υπηρεσιακά. Υποβληθεί καταγγελία προς Δήμο Οινοφύτων , τεχνικές υπηρεσίες, με Αρ,Πρωτ,6006 25-8-06 , και Κοινοποίηση σε Νομαρχία Βοιωτίας ,Τεχνικές Υπηρεσίες.(1). Στις 4-10-2006 3 άτομα τηςΔ/σης τεχνικών υπηρεσιών, τις Νομαρχίας Βοιωτίας, «ως μέλη της επιτροπής αστυνόμευσης ρεμάτων που είχε συσταθεί με την υπ’αριθμ. 23494 /21-4-99 τροποποιηθείσα με την υπ’αριθμ.6038/17-11-2000 απόφαση Νομάρχη Βοιωτίας, έκαναν Αυτοψία στην ιδιοκτησία ΜΕΤΡΟ και εχοντας υπ’οψιν
• Σίγουρα εκείνο που όλοι μας χρειαζόμαστε «από χτες βράδυ». Σαν προϋπόθεση για να κάνουμε σοβαρή δουλειά σχεδιασμού λύσεων κατασκευαστικά αλλά και λειτουργικά, Είναι : Έγκυρα περιβαλλοντικά δεδομένα για τις «ασκούμενες σήμερα πιέσεις» στον πληγέντα χώρο. Γύρω από το αφετηριακό αυτό σημείο έχει απλωθεί «πολύ ομίχλη και καπνός», που τείνει να συσκοτίζει το θέμα. Επειδή λοιπόν: Τα στοιχεία π.χ. της Πολύτιμης τότε, «Μελέτης Λοϊζίδου» με τα δεδομένα πεδίου του 1998 , δεν είναι πλέον αντιπροσωπευτικά τις κατάστασης του χώρου. Σε πρόσφατη σχετική δημόσια εκδήλωση στα Οινόφυτα (1) διατυπώσαμε την ανάγκη επικαιροποίησης της, πράγμα που έγινε απόλυτα δεκτό από όλες τις πλευρές. Όλες οι τοπικές εξουσίες αποδέχθηκαν τότε, ότι η επικαιροποίηση αυτή ήταν θέληση και υποχρέωση τους και θα χρηματοδοτούσαν, την μελετητική ομάδα του ΕΜΠ για να αρχίσει άμεσα έργο, με διασφαλισμένα από τότε ( !!!) σχετικά κονδύλια. Τότε υποσχεθήκαν ότι η δουλειά αυτή θα είχε παράλληλη εξέλιξη, προς κάθε άλλη σχεδιαζόμενη ενέργεια, και θα είχε ολοκληρωθεί περί τον Μάρτιο 2009. Και όμως, μέχρι σήμερα που γράφονται οι γραμμές αυτές, δεν έχει γίνει τίποτα. Αντίστροφα οι υπεύθυνοι (Οκτώβριος 2009) , βγάζουν ανακοινώσεις για μελλοντική ένταξη τις πρότασης στο life/ΕΕ για εξεύρεση των χρημάτων τις μελέτης, στο αόριστο μέλλον. Με τέτοιες προϋποθέσεις σοβαρότητας, υλοποίηση προτάσεων είναι δύσκολο να φανταστούμε πάλι!! Και μια-δυο ακόμη, ουσιαστικές λεπτομέρειες,επι του αυτού σημείου: Καταρχήν, Το 1998 στην συλλογή των τοπικών δεδομένων, για την διεξαγωγή τις μελέτης Λοϊζίδου, συμμετείχαν ενεργά οι τοπικοί φορείς και επιστήμονες και είχαν συνεχή ενημέρωση για την πρόοδο τις μελέτης και τα δεδομένα, από την ίδια την «μελετητική ομάδα». Τώρα η συμμετοχή τους στην νέα προσπάθεια για επικαιροποίηση των δεδομένων είναι δεοντολογικά αναγκαία και «η δημόσια διαβούλευση» πάνω στα αποτελέσματα και τα δεδομένα τις κατάστασης του τόπου τους, πρωταρχική υποχρέωση. Επιπρόσθετα: Η όλη εξεταζόμενη «παρά- Ασώπια»περιοχή εγκατάστασης εργοστασίων, έχει αξιωθεί μέσα στα χρόνια, πολυαρίθμων, αξιολογότατων, τεχνικών μελετών και παλιότερες και πρόσφατες(2),( κατά παραγγελία δημοσίου , ημι-δημοσίων και ιδιωτικών φορέων). Οι μελέτες αυτές όλες, μιλούν για χωροταξική αναδιάρθρωση, καθαρισμό , ταχτοποίηση, ανάπτυξη, αντιμετώπιση του περιβαλλοντικού προβλήματος , διοίκηση του σε καθημερινή βάση ,κ.λ.π και η κάθε «μελετητική ομάδα» προσφέρει ορισμένα σημαντικά δεδομένα και στοιχεία, αλλά και λύσεις για την περιοχή. Πολλές από αυτές διατηρούν ακόμη την επικαιρότητα και χρησιμότητα τους. Τα συμπεράσματα των αναλύσεων αυτών είναι πολύτιμα και αξιοποιήσιμα για «τον σχεδιασμό των όποιων λύσεων» επιλέξουμε .
Στο πολυχρονισμένο πρόβλημα βιομηχανικής τοξικής ρύπανσης των παρά-Ασώπιων περιοχών και των περιοχών τις Κεντρικής Εύβοιας ,οι κρίσιμες για την επιλογή των λύσεων παράμετρες και οι συντελεστές που πρέπει να συνδυαστούν για να εφαρμοστεί η όποια τεχνική λύση , είναι πλέον ένα «μπλεγμένο κουβάρι». Σημαντικότατο λοιπόν είναι να συμφωνήσουμε και να ξεκαθαρίσουμε, καταρχήν, όλοι μαζί :
• 1.Το Ποια;; είναι τελικά, τα προβλήματα που θέλουμε να λυθούν ;;
• 2.Με ποια ιεράρχηση υλοποίησης τα συμφωνούμε;;
• 3.Ποιο;; συγκεκριμένο « χρονοπρόγραμμα», θα βάλουμε για να δούμε σε λειτουργία την εφαρμοσμένη λύση;.
• 4.Πως;;, Με τι Νόμους, φορείς ,αρμοδιότητες και πόρους;; περνάμε στην υλοποίηση αλλά και το κυριότερο της λειτουργίας των λύσεων!!Με Ποια;; οργανωτική πλαισίωση τους και ποια στελέχωση τους ;; Θα λειτουργήσουν οι λύσεις.
1.1 Νομίζω ότι, το πρωταρχικό-Βασικό σημείο που πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι μας, από αρχής, είναι ότι: Δεν μπορεί να συνεχίζεται άλλο η παραγωγή και παροχή στα όποια δίκτυα διανομής των τοπικών Δήμων τοξινωμενου νερού για ανθρώπινη χρήση. Το επιτάσσουν λόγοι προφύλαξης «από πιθανό κίνδυνο» και το επιβάλλουν λόγοι πρόληψης ζημιών στην Δημόσια υγεία. Άρα τα έργα διασφάλισης ,καθαρού εγγυημένου ,υγιεινού και φτηνού νερού ανθρώπινης χρήσης, σε όλα τα δημοτικά τοπικά δίκτυα διανομής, γίνεται το νούμερο ένα ζήτημα.
1.2 Μαζί έρχεται και το συνδεδεμένο ζήτημα κατασκευής των συλλεκτικών δικτύων «αποχέτευσης υγρών λυμάτων» αστικών και βιομηχανικών, και η συμπλήρωση με νέες κεντρικές εγκαταστάσεις επεξεργασίας τους. Η ενεργοποίηση και η διασφάλιση τις σωστής καθημερινής λειτουργίας των εγκαταστάσεων επεξεργασίας των λυμάτων αυτών.
Έτσι, και τα σχετικά έργα, για την « υποκατάσταση των υπαρκτών σήμερα» τρόπων υδροληψίας και διαφοροποίησης τις υδροδότησης στους οικισμούς , στα χωριά και τις πόλεις , των περιοχών που έχουν ρυπανθεί , παίρνουν αυτόματα την προτεραιότητα τους. Σαν Μηχανικοί , εύκολα μπορούμε να δούμε ότι: «Εγγυημένης ποιότητας και φτηνό νερό» δεν μπορεί να εξασφαλίζουν , τα διάσπαρτα, α-στελέχωτα, κακό-λειτουργημένα συστήματα ταχύ –διύλισης νερού «που σπέρνονται» τούτη την εποχή ανά χωριό ,οικισμό, και μεγάλη εργοστασιακή υδρόχαρη μονάδα του τόπου. Αυτές είναι προσωρινές –βιαστικές λύσεις σκοπιμότητας ,που προχωρούν σκορπώντας ανεξέλεγκτα : Αφενός το νερό του Μόρνου, στην διαδρομή του προς Αθήνα .Και αφετέρου, τους πολύτιμους πόρους του ΕΣΠΑ ,σε «μη λειτουργικά και μη αποτελεσματικά έργα» που στο τέλος δεν θα διασφαλίζουν την «σίγουρη ύδρευση». Έτσι: Η υλοποίηση ενός Μεγάλου Κεντρικού Διυλιστηρίου Παροχής Νερού, εγκατεστημένο στην περιοχή της Υλίκης λίμνης και συνδεδεμένο επιπρόσθετα και εφεδρικά, με τον αγωγό αδιύλιστου του Μόρνου, και ενισχυμένο από τυχόν εγγυημένα καθαρά ,υδατικά αποθέματα τις Εύβοιας, αποτελεί πλέον την Σημερινή προτεραιότητα. Η διυηλιστική του ικανότητα και οι ποσότητες παραγωγής του, πρέπει να είναι τέτοιες ώστε να είναι ικανό να υδροδοτήσει με 3 κλάδους διανομής : 1. Την Θήβα και τα χωριά της . 2. Την Τανάγρα, Σχηματάρι, Οινόφυτα, Ωροπό και Ωροπό-χώρια. Καθώς και την κατεύθυνση 3.Προς Αυλίδα, Χαλκίδα, κεντρική Εύβοια. Ένα τέτοιο μεγάλο διυλιστήριο, Κεντρικά ελεγχόμενο. Κατάλληλα εξοπλισμένο. Που μπορεί να λειτουργεί κατ’οικονομια, αλλά και πλήρως στελεχωμένο με ειδικούς ,για εγγυημένη, βιομηχανική παραγωγή, πόσιμου νερού είναι Αυτό, το οποίο προτείνουμε από καιρό και που το έχει από χρόνια πολλά ,ανάγκη η όλη περιοχή. Το έργο στόχος έχει γίνει δεκτό από την προηγουμένη κυβέρνηση και καταχωρήθηκε σαν έργο στο ΠΕΠ/Στερεάς στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ. Περιμένοντας προτείνοντα -υλοποιητη. Όμως, Ένα τέτοιο, Δια-τοπικό, δια -Νομαρχιακό, Περιφερειακό έργο χρειάζεται την πρωτοβουλία υλοποίησης της περιφέρειας και δεν μπορεί να αφεθεί, στολισμένο με τα μεγάλα ποσοστά συν-χρηματοδοτήσεων του, να γίνει βορά ιδιωτικών συμφερόντων. Το νερό ανθρώπινης χρήσης είπαμε είναι δημόσιο αγαθό και όχι εμπόρευμα!!. Είναι το μόνο τεχνικό έργο, απόλυτης προτεραιότητας και επείγουσας Φύσης, που επιτρέπει την αποκατάσταση τις εμπιστοσύνης στο προϊόν και την διασφάλιση τις εγγυημένης καθημερινά ποιότητας του. Επιτρέπει να εφαρμοστούν, οικονομίες κλίμακας και κυρίως αποτελεί μια στερεή βάση διασφάλισης της επάρκειας νερού για αυτήν την χρήση τα επόμενα 20-30 χρόνια ,σε όλους τους τόπους και περιοχές της Ανατολικής Στερεάς. Ταυτόχρονα όμως είναι και η τεχνική λύση , προϋπόθεση, με την οποία ελευθερώνονται « τα υπαρκτά νερά» για να διατίθενται με προϋποθέσεις, προς κάλυψη των «τοπικών παραγωγικών αναγκών» στην ευρύτερη περιοχή τις Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας , με πλήρως σχεδιασμένο τρόπο αξιοποίησης τους . Η ύπαρξη και η λειτουργία των έργων αυτών καθημερινά ,προ-απαιτεί φυσικά την ύπαρξη , ενός οργανωμένου πυρήνα στελεχών, με έναν ανεξάρτητο πραγματικά Επικεφαλής, (ας τον ονομάσουμε «Τοπικό Κυβερνήτη υδατικών πόρων»), όπου πλέον, εξοπλισμένοι «με τις ειδικές αρμοδιότητες» και όντας γνώστες του αντικειμένου, θα προχωρήσουν στον παραπέρα σχεδιασμό- οργάνωση-διοίκηση , τις «κατανομής χρήσης του υδατικού δυναμικού»τις ευρύτερης περιοχής , απέναντι στις ανάγκες τις πραγματικής ανάπτυξης του κόσμου και όλων των δυνατοτήτων των τόπων. Είναι η ίδια κρίσιμη μάζα ειδικών που μπορούν να κατευθύνουν και να διοικήσουν, εκτός από τον « πυρήνα υπηρέτησης» της ανάγκης παραγωγής ασφαλούς και εγγυημένου νερού και τον απόλυτα αναγκαίο και σωτήριο , « Κοινό Φορέα Διαχείρισης» των υγρών αποβλήτων κάθε είδους!!!στην ανατολική Στερεά ,για εξυπηρέτηση του στόχου 1.2. Μόνον μέσα, από ένα τέτοιο «κοινό σε ευθύνες λειτουργίας και επίτευξης αποτελέσματος σχήμα»μπορούμε να έχουμε λύση του συνολικού προβλήματος νερά-υγρά απόβλητα. Πλάι στο περιφερειακό αυτόν μηχανισμό, παίρνουν την φυσική τους θέση και οι υπαρκτές τοπικές «Δημοτικές εταιρείες ύδρευσης –αποχέτευσης» (ΔΕΥΑ-), σαν «τοπικοί λειτουργοί και διαχειριστές» των «τοπικών δικτύων» αφενός «παραλαβής και διανομής » του αφικνούμενου «στην πύλη τους»έτοιμου νερού ανθρώπινης χρήσης και αφετέρου παράδοσης των όσων «το συλλεκτήριο δίκτυο αποχέτευσης» στον κάθε τόπο μαζεύει!!. Τελικά έτσι διαμορφώνεται οριζόντια και κάθετα , ο ενιαίος- Συνολικός Μηχανισμός Παραγωγής, Έλεγχου και Λειτουργίας, «της ύδρευσης και της αποχέτευσης» αστικών περιοχών , αλλά και των « οργανωμένων χώρων χωροθετησης εργοστασίων». Συμπεριλαμβανομένης και της διοίκησης λειτουργίας των «ακυβέρνητων σήμερα» εγκαταστάσεων επεξεργασίας λυμάτων, αλλά και των νέων κεντρικών εγκαταστάσεων, που θα πρέπει να φτιαχτούν , στην επίμαχη αυτή και κρισιμότατη για την συνολική ανάπτυξη της χώρας, περιοχή. Και ένα τελευταίο σημείο. Το ζητούμενο να κατασκευαστεί συλλεκτικό δίκτυο αγωγών βιομηχανικών, έχει ήδη ονοματιστεί παρά –Ασώπιο, διότι οι κλίσεις εδάφους και οι προ-υπαρκτή δόμηση εργοστασίων κάνει την παρά Ασώπια περιοχή ,τον μόνο κατάλληλο τόπο για να κατασκευαστούν. .Άρα, αν μιλάμε με προϋποθέσεις υλοποίησης εξυγιαντικών μέτρων, πρέπει να μιλάμε σοβαρά για εξυγίανση του χώρου ,διασφάλιση κοινόκτητης καταπατημένης γης , πλάι στο ποτάμι.
Αν λοιπόν, δούμε τις προτάσεις λύσεων του ΤΕΕ ,μέσα από ένα τέτοιο πλαίσιο « προτεραιοτήτων και ιεράρχησης» , μπορούμε να παρατηρήσουμε Τα εξής:
2 Οι προτάσεις του ΤΕΕ , του κεφαλαίου 7.2.1 που χαρακτηρίζονται σαν «άμεσου εφαρμογής» και συγκεκριμένα: Η 7.2.1.1 «Περί επανεξέτασης συνολικά τις υπεδάφιας διάθεσης επικινδύνων /τοξικών αποβλήτων», η 7.2.1.2 «Περί εφαρμογής της Κ.Υ.Α. 26857/553/88 προστασίας των υπόγειων υδάτων και τις Κ.Υ.Α. 4859/726/9-3-2001 για τα μέτρα και περιορισμούς προς προστασία του υδατικού περιβάλλοντος», η 7.2.1.3, «Περί εφαρμογής σχεδίου διαχείρισης και προγράμματος παρακολούθησης της λεκάνης απορροής του Ασωπού» η 7.2.1.5 «Για την εφαρμογή ισοζυγίου φορτίου χρωμίου 6,(και κάθε αλλού τοξικού) σε κάθε βιομηχανική μονάδα και έλεγχος εκροής των επεξεργασμένων αποβλήτων» ,η 7.2.1.7 «Περί επιτάχυνσης διαδικασιών για την οργάνωση-στελέχωση κεντρικής και περιφερειακής υπηρεσίας διαχείρισης υδάτων» Είναι πράγματα που μας βρίσκουν απολύτως σύμφωνους και έχουν την φυσική αποδοχή γιατί συντείνουν στην υλοποίηση του κύριου στόχου 1. Αλλά και παραπέρα . Συμφωνούμε με ορισμένα από τα προτεινόμενα μέτρα, στην ενότητα 7.2. 2 «Μεσοπρόθεσμα μέτρα»,και μάλιστα εμείς τα ιεραρχούμε σαν μέτρα «άμεσης εφαρμογής» και τα ζητάμε από καιρό. Όπως: Το μέτρο 7.2.2.3. «Για την διεξαγωγή τις διερευνητικής μελέτης του Υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα προκειμένου να τεκμηριωθεί η έκταση τις ζημιάς και να προχωρήσουν οι μελέτες αποκατάστασης του» . Το μέτρο 7.2.2.4 «Για την ανάγκη εφαρμογής των Βέλτιστων διαθεσίμων τεχνολογιών στα εργοστάσια» και μάλιστα εμείς το ζητάμε , σε συνδυασμό με την άμεση έναρξη αναθεώρησης των πολυκαιρισμένων-απηρχαιωμένων Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε)και των Αδειών Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων(Α.Ε.Π.Ο) που έχει εκδώσει παράτυπα και παράνομα η ΕΑΡΘ/Υπεχωδε.». Το μέτρο 7.2.2.5 «Περί εγκατάστασης απορρυπαντικών συστημάτων στα εργοστάσια και χρήση πρώτων υλών, στην παραγωγή τους, ελάχιστα τοξικών».Το μέτρο 7.2.2.6. «για την εναρμόνιση τις εθνικής νομοθεσίας για το πόσιμο νερό με τα νεώτερα επιστημονικά δεδομένα για τα τοξικά συστατικά και ειδικά με το χρώμιο 6»».Το μέτρο 7.2.2.8 «Για την διαμόρφωση πλαισίου δράσεων και νομοθετικών ρυθμίσεων για το πόσιμο νερό και διαχείριση των υδατικών πόρων».Το Μέτρο 7.2.2.9 και το μέτρο 7.2.2.10. «Περί επικαιροποίησης, κωδικοποίησης, συμπλήρωσης του νομοθετικού πλαισίου για την αδειοδοτηση της διαχείρισης και διάθεσης των επικινδύνων/τοξικών βιομηχανικών αποβλήτων».
3 Όμως: Για το προτεινόμενο «αμέσου εφαρμογής» μέτρο 7.2.1.6 «Για τον καθορισμό παρόχθιας ζώνης στον Ασωπό και εξασφάλιση πρόσβασης και έλεγχου καθ’ολο το μήκος του πόταμου». Υπάρχει ήδη υποβολή επεξεργασμένου -τεκμηριωμενου αιτήματος (Δες παράρτημα 1) όπου: εξειδικεύεται το τεχνικό ζητούμενο του παραπάνω αιτήματος αλλά και αναδεικνύεται η αντίφαση με τα προτεινόμενα από το ΤΕΕ στο σημείο 7.2.2.7 «Περί διατήρησης τις κοινής απόφασης Υ.Γ.179182/72 και τις Τρι-νομαρχιακής απόφασης 19460/79», και τα προτεινόμενα στο μέτρο 7.2.2.11. «περί θεσμοθέτησης προεδρικού διατάγματος για την προστασία του Ασωπού, όπως με τα διατάγματα για Κηφισό και την ρεματιά Χαλανδρίου!!». Η πρόταση- λύση που σαν ΙΤΑΠ κάναμε, είναι σαφέστερη και πιο ξεκάθαρη. Για το ποτάμι εμείς λέμε απλά «το ποτάμι να ξαναγίνει ποτάμι». Και σε ομιλία στον Ωροπό το καλοκαίρι του 2008 το εξηγήσαμε και στο επισυναπτόμενο «παράρτημα 1» το αναλύουμε πλήρως το πώς το εννοούμε. . Διαφωνούμε λοιπόν, με τις διάσπαρτες σε διάφορα σημεία- προτάσεις τις ομάδας εργασίας του ΤΕΕ . Διότι προϋποθέτουν ότι ο Ασωπός, θα παραμένει, στην τελική ανάλυση, αγωγός απόρριψης βιομηχανικών αποβλήτων .(Έστω και αν τα θέλουν για μια φορά ακόμη επεξεργασμένα). Αρκετά έχουμε χορτάσει από τέτοιες προτάσεις. Έχουμε τοξινωθεί από την ασυνέπεια τήρησης τους!! Με τέτοιες προβλέψεις, στους παλιότερους νόμους, έχει καταντήσει το ποτάμι στα σημερινά του χάλια, καταστρέφοντας τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα!! Το ποτάμι είναι αχαρτογράφητο μέχρι σήμερα, Χωρίς Νομική-Τοπογραφική-Χαρτογραφική Οριοθέτηση, Ενέργεια υλοποίησης που ξεκινά με πρωτοβουλία και με ευθύνη των ΟΤΑ του Α. και Β. βαθμού. !! και επικυρώνεται από την περιφέρεια!! Φορείς δηλαδή που μέχρι τώρα λένε «για ποτάμι καθαρό» αλλά δεν κάνουν τίποτα για να την υλοποίηση του. Αυτό ζητάμε σαν Πρώτη ενέργεια. Με την υλοποίηση του αιτήματος αυτού θα υπάρξει ο χώρος τοποθέτησης και κατασκευής των αγωγών συλλογής υγρών βιομηχανικών λυμάτων. (ο οποίος τώρα έχει καταπατηθεί από αυθαίρετα κτίσματα) . Ζητάμε λοιπόν, σαν προϋπόθεση την πλήρη χαρτογράφηση -αποτύπωση του ποταμού. Καθορισμό ζωνών προστασίας 30 μέτρων εκατέρωθεν, διάνοιξη δικτύου συλλεκτικών αγωγών και κατασκευή παρόχθιας οδού πρόσβασης. Αυτά ακριβώς μπορούν να εξασφαλίσουν, την Τέλεια αποκοπή των παράνομων και ψευδό-νομιμοποιημένων αγωγών απόρριψης (μπούκες). Ζητάμε δηλαδή την υλοποίηση των μόνων μέτρων, που είναι η διασφάλιση τις υλοποίησης μιας «απαγόρευσης απορρίψεων»στο ποτάμι. Αυτό είναι που δεν πρέπει να λησμονάτε από κανένα!!!! και κάποιοι πρέπει να σταματήσουν να ονειρεύονται το ποτάμι, σαν χώρο απορρίψεων , Του οτιδήποτε εκείνοι διαλέγουν να παράγουν. Επομένως : Αυτό είναι το έργο, που πρέπει να προηγηθεί πρώτο από όλα , και η ενεργοποίηση του να γίνει, αμέσως μετά την κατασκευή (σε μερικούς μήνες) του παρά –Ασώπιου συλλεκτικού δικτύου υπονόμων για τα υγρά βιομηχανικά απόβλητα.
4 Για τα προτεινόμενα μέτρα 7.2.2.1 « περί ανάπτυξης συστημάτων on-line παρακολούθησης τις ποιότητας επιφανειακών νερών του ποταμού» και 7.2.2.2 «περί δόμησης μαθηματικών μοντέλων για προσομοίωση της υδροδυναμικής συμπεριφοράς και της ποιότητας των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων» . Θα μπορούσαμε να λέγαμε ότι αποτελούν «αδύναμα προτεινόμενα μέτρα» για να μετριέται η ρύπανση, και όχι να φυλαχτεί καθαρό , ένα «ποτάμι-αγωγός βιομηχανικών αποβλήτων». Όμως εμείς το ποτάμι του Ασωπού, το χρειαζόμαστε να γίνει άμεσα «ξανά καθαρό ποτάμι» και ΟΧΙ να συνεχίσει να είναι υποδοχέας αποβλήτων. Αυτά υποτίθεται ότι θα τα συλλέγει το νέο κατασκευασμένο σύστημα «συλλεκτικών αγωγών βιομηχανικών αποβλήτων»,που θα τα οδηγήσουν στον νέο-κατασκευαζόμενο Κεντρικό Σταθμό Επεξεργασίας προ- εξουδετερωμένων βιομηχανικών Αποβλήτων». Άρα: Ποια χρησιμότητα και σημασία, μπορεί να έχουν μέσα στο σημερινό σκηνικό χάους τοξικής ρύπανσης, τέτοιες χρηματοβόρες προτάσεις εγκαταστάσεων μετρήσεων σε ρυπαρούς ποταμούς, που δεν καθαρίζουν «την κόπρο του Αυγεία».
5 Τα προτεινόμενα στο μέτρο 7.2.2.12 «Περί Οργάνωσης τις Βιομηχανικής και Βιοτεχνικής δραστηριότητας στην περιοχή του Ασωπού, βάση του Ν/Σ που πρόκειται να φτιαχτεί(!!!!) στο ΥΠΑΝ για τις «επιχειρηματικές περιοχές» και κατά παρεκκλήσι αρθ.20 για τις υποδομές και χωροταξική οργάνωση και στην συνέχεια του αρθρ, 20 και 21 που αφορούν την εξυγίανση άτυπων βιομηχανικών συγκεντρώσεων». Αποτελούν αντικείμενο ιδιαίτερου προβληματισμού. Διότι τα προτεινόμενα : Υποδομές αποβλήτων, Χωροταξική οργάνωση χώρου, εξυγίανση άτυπης βιομηχανικής συγκέντρωσης είναι κοινά ζητούμενα και δεν υπάρχει ουδεμία θεωρητική αντίθεση του οποιουδήποτε στο οποιοδήποτε σημείο .Αλλά , Αρκεί προφανώς!! Και οι προτείνοντες (και όποιος άλλος,) να εννοούν αυτόν τον ίδιο χώρο, του τόπου, για τον οποίο και εμείς μιλάμε από καιρό, και όχι κάποιον άλλον, παράπλευρο, παρθένο από εργοστάσια , για να γίνει εκεί νέα εγκατάσταση νέων άδειο-δοτημένων εργοστασίων. Και αυτά, μάλιστα να προτείνονται να γίνουν ανεξάρτητα από το τι χάλι θα επικρατεί και πότε θα μπει τάξη στην υπερφορτισμένη περιοχή των υπαρκτών εργοστασίων στο ν τόπο!!. Δηλαδή : Με δεδομένο ότι μιλάμε για την ίδια « προς ταχτοποίηση παρά Ασωπια περιοχή» μιλάμε για την χώρο-τακτοποίηση τις ήδη «φορτισμένης περιοχής των υπαρκτών εργοστασίων» που περικυκλώνουν τα Οινόφυτα και το Σχηματάρι. Τα 39000 περίπου, μισό-γεμάτα στρέμματα γης , με εργοστάσια ,ατάκτως ριγμένα στα γύρω χωράφια. Όπου με την χαοτική χώρο-θέτηση και ρυμοτομία , αχρηστεύουν τα «εγκλωβισμένα 19000 στρέμματα» περίπου, αφήνοντας τα «χωρίς πρόσβαση σε δρόμο» και χωρίς ζήτηση. Για να γίνει ακόμα σαφέστερη η θέση μας: Στο θέμα τις χωροταξικής εξέλιξης στον τόπο αυτόν, Εννοούμε ότι η απορριφθείσα « πρόταση ΒΙΠΕ Τανάγρας» ,που έχει ήδη κριθεί παράνομη και ανεπίτρεπτη στην περιοχή των Κέδρων, δεν θα ξαναγυρίσει από το παράθυρο. Τα προτεινόμενα, για να μας βρίσκουν σύμφωνους πρέπει να αφορούν την Οργάνωση σε ΒΙΠΕ-ΒΙΠΑ του ήδη κατειλημμένου-χρησιμοποιουμένου χώρου . Αυτό Είναι το ζητούμενο της ήδη δεινοπαθούσας περιοχής. Πλήρη αξιοποίηση χώρου των υπαρκτών εργοστασίων. Με σχεδιασμό και εσωτερική χωροθετηση και υποχρεωτική χώρο-ταχτοποίηση, με μετακίνηση εργοστασίων . Υποδομές απορρύπανσης και αντιρρυπανσης και υποχρεωτική σύνδεση, μέσω αναθεώρησης ΑΕΠΟ και Αδειών λειτουργίας, στις λειτουργούσες βιομηχανίες και βιοτεχνίες και φυσικά κάθε νέου εγκαθιστάμενου, με τις υποδομές αυτές.
6 Τότε στον χώρο αυτό, που θα εξοικονομηθεί από αυτό το νοικοκύρεμα γης στον τόπο αυτόν, Θα χωρά και μπορεί να υλοποιηθεί σε αυτήν την εξοικονομημένη γη, μεταξύ των υπαρκτών εργοστασίων, το « ιδιωτικό ειδικό κλαδικό πάρκο» επεξεργασίας μετάλλων, τις πρότασης 7.2.2.13 που κάνει η μελέτη του ΤΕΕ. Στα εξοικονομούμενα «400 εγκλωβισμένα στρέμματα χωραφιών», εντός τις ίδιας έκτασης γης, που σήμερα έχει τα εργοστάσια. Εάν και εφόσον βεβαία : Τα κοινά έργα υποδομής αντί-ρύπανσης, και τα συστήματα υπηρεσιών απορρύπανσης, που θα έχουν κατασκευαστεί και θα λειτουργούν ,στην οργανωμένη περιοχή εργοστασίων, Να μελετηθούν και να φτιαχτούν τώρα, για να αντέχουν και τα νέα εγκαθιστάμενα φορτία προ-επεξεργασμένων υγρών και στέρεων αποβλήτων και από αυτές τις νέες μονάδες, μαζί με αυτά από τις λειτουργούσες βιομηχανίες.
7 Εκείνο που είναι αδιανόητο είναι η συνέχιση τις «εκτός σχεδίου»δόμησης εργοστασίων, στα απαράσκευα χωράφια τις όλης περιοχής και η συνέχιση «τις έρπουσας δόμησης τους»σε 4 στρέμματα χωράφια , «εκτός σχεδίου», κατά μήκος τις Εθνικής Οδού. Τώρα πλέον : Η όποια λύση θα εφαρμοστεί, θα πρέπει επιτέλους να διαχωρίζει μονίμως «τα σπίτια από τα εργοστάσια».Να ορίζει και να θεσμοθετεί ΖΟΕ, Να στηρίζεται σε «εγκεκριμένα σχέδια πόλης» για τους οικισμούς, και σε«Οργάνωση βιοτεχνικών και Βιομηχανικών περιοχών , ιδιωτικών ΒΙΠΑ-ΒΙΟΠΑ» στις χρησιμοποιούμενος περιοχές.».Επιπλέον οφείλει επιτέλους ,Η πολιτεία εφαρμόζοντας την νέα νομοθεσία , να βάλει τα πράγματα «τις αδειοδότησης για βιομηχανική παράγωγη» σε άλλη τροχιά: Ορισμός και δημιουργία για όλους τους βιομηχανικούς παράγωγους, κοινής υποχρέωσης να δουλέψουν με ίδιες υποχρεώσεις απέναντι στο τοπικό περιβάλλον, όπως οι νόμοι ορίζουν. Εγκατάσταση όλων,( παλαιών και νέων, εργοστασίων), μόνο σε «Οργανωμένη ,εξοπλισμένη με υποδομές, Βιομηχανική και Βιοτεχνική Περιοχή». Και τέλος να εφαρμοστεί πραγματικά η«Ανανεωνόμενη περιοδικά «περιβαλλοντική και λειτουργική» άδεια διεξαγωγής βιομηχανικών και βιοτεχνικών Εργασιών στα ιδιωτικά βιομηχανικά πάρκα μέσα. Ο έλεγχος Εφαρμογής και Τήρησης, όλων αυτών των εξυγιαντικών και υποχρεωτικών πλέον μέτρων , για τις ζητούμενες «ιδιωτικές περιοχές και πάρκα», είναι αδύνατον να γίνεται, μακριά από την λεπτομερειακή, έγκαιρη πληροφόρηση και έγκριση αποδοχής, όλων των φορέων και των κάτοικων των περιοχών αυτών . Από εκεί και πέρα, επειδή στου «κρεμασμένου το σπίτι δεν μιλούν για σχοινί», Ο έλεγχος τήρησης των νέων περιβαλλοντικών υποχρεώσεων των παραγώγων αυτών, παλαιών και νέο-εγκαθισταμένων, είναι αδιανόητο ότι θα γίνεται, χωρίς την συμμέτοχη του κρατικού μηχανισμού και των κατοίκων των περιοχών . Δηλαδή: Είναι απαράδεκτη κάθε σκέψη για ανάθεση «έλεγχου τήρησης των υποχρεώσεων λειτουργίας» των εγκαθισταμένων και λειτουργούντων εργοστασίων» σε Ιδιώτες –ιδιοκτήτες-διευθύνοντες των «ιδιωτικών βιομηχανικών και βιοτεχνικών πάρκων». Και το κράτος να είναι απών αδειοδοτικά. . Διότι απλούστατα, αυτά τα εργοστάσια μέσα στα ιδιωτικά πάρκα, συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τους κοινό-κτητους και κοινόχρηστους φυσικούς πόρους του τόπου. Έτσι πρέπει να δίνουν κατευθείαν λογαριασμό στο κόσμο των τόπων.
8 Εκείνο που δεν συζητείται καθόλου στην παρέμβαση του ΤΕΕ (και αυτήν την στιγμή δεν θέλουμε εμείς να επεκταθούμε), είναι το κρίσιμο ερώτημα «Ποιος πληρώνει για την αποκατάσταση των ζημιών που έχουν γίνει;;» . «Ποιος ;; και πως;; χρηματοδοτούνται τα έργα «τις εκ των υστερών» οργάνωσης , και του εξοπλισμού των ιδιωτικών μητροπολιτικών βιομηχανικών περιοχών Αττικό-Βοιωτίας» και γιατί;; Η πρόταση επανα-βάπτισης των περιοχών αυτών;;; . Μεγάλη ,ουσιαστική πλευρά τις όλης υπόθεσης!!! Ελπίζουμε ότι Θα επανέλθουμε έγκαιρα στην συζήτηση αυτή, διότι η όποια υλοποίηση από αυτήν εξαρτάται. Πάντως γνωρίζουμε ότι : Στην κάθε αναβάθμιση μιας περιοχής, την «υπεραξία χρήσης» της γης, την καρπούται ο ιδιοκτήτης της γης. Ο κάθε νέος αγοραστής , γης στις αναδιοργανωμένες περιοχές που θα θελήσει να εγκατασταθεί σε αυτήν την περιοχή Θα την πληρώσει με την αγορά τις γης. Μέχρι εδώ σωστά και ωραία! . Όμως τι θα γίνει με τους υπαρκτούς και εγκατεστημένους από καιρό στις αναδιοργανωνόμενες περιοχές; Τι;; θα χρεωθούν και πως;; για το σύνολο απορρύπανσης και έργων αντιρυπανσης;; Πότε θα συζητηθούν αυτά τα ουσιαστικά;; Δεν πιστεύω πάλι έναντι οβολού;;, Να αποκτήσουν υπεραξίες, Επιδοτούμενοι για μια φόρα ακόμη, γιατί υπήρξαν ρυπαντές του !! Χρόνια εκμεταλλεύονται τον χώρο και τους φυσικούς του πόρους ασύδοτα ! Χρόνια ρυπαίνουν και δεν πληρώνουν!! Θα καταφέρουνε άραγε να τους συν-χρηματοδοτήσουμε για να γίνουν καθαροί, με λεφτά του κόσμου;; και η υπεραξία των εξοπλισμένων και αναβαθμισμένων γαιών τους θα τύχει ενθυλάκωσης;;; Άραγε;; τούτο θα είναι συμβατό με την λογική τις «οικονομίας τις Κοινής Αγοράς;;;;».
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1 Το Ποτάμι να ξαναγίνει ποτάμι !!!
Τον Αύγουστο του 2006 , στην καθημερινή βόλτα μας στο ποτάμι με τον π.Γιάννη ,συναντήσαμε μια ακόμη «φρέσκια περίφραξη» που εμπόδιζε καθοριστικά την επισκεψημότητα στο ποτάμι , και μας απαγόρεψαν την είσοδο εντος τις περιουσίας τους!!!! Ακόμη και την διέλευση.(αυτήν τις τότε κατασκευαζόμενης Εγκατάστασης ΜΕΤΡΟ ,πλάι σε Φινιριστηριο Σταυριανού.) Η περίφραξη, πρώτο έργο τότε, έπιανε (και πιάνει ακόμη) σύριζα ακριβώς την όχθη του Ασωπού, που την είχαν ενσωματώσει στην περιουσία τους.!!. Ψάξαμε το θέμα, βρήκαμε και εκτεταμένες εκσκαφές και κατασκευή αγωγών απόρριψης υγρών αποβλήτων στο ποτάμι και αποφασίσαμε την καταγγελία του στα αρμόδια όργανα για να το δουν υπηρεσιακά. Υποβληθεί καταγγελία προς Δήμο Οινοφύτων , τεχνικές υπηρεσίες, με Αρ,Πρωτ,6006 25-8-06 , και Κοινοποίηση σε Νομαρχία Βοιωτίας ,Τεχνικές Υπηρεσίες.(1). Στις 4-10-2006 3 άτομα τηςΔ/σης τεχνικών υπηρεσιών, τις Νομαρχίας Βοιωτίας, «ως μέλη της επιτροπής αστυνόμευσης ρεμάτων που είχε συσταθεί με την υπ’αριθμ. 23494 /21-4-99 τροποποιηθείσα με την υπ’αριθμ.6038/17-11-2000 απόφαση Νομάρχη Βοιωτίας, έκαναν Αυτοψία στην ιδιοκτησία ΜΕΤΡΟ και εχοντας υπ’οψιν
