Ένα κίνημα που μοναδικό στόχο έχει την υπεράσπιση των θεμελιωδών αξιών της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ελεύθερης έκφρασης, της ανάπτυξης των ιδεών, της ανεξαρτησίας αλλά και ταυτόχρονα την προάσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων. Κατακτήσεις για τις οποίες δόθηκαν αγώνες, χύθηκε αίμα και σήμερα μια κυβέρνηση δείχνει αβυσσάλεο μίσος απέναντι στους πολίτες της χώρας, σκύβοντας το κεφάλι στους κηδεμόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αυτή η κυβέρνηση έχει οδηγήσει τη χώρα στο χείλος της οικονομικής καταστροφής δημιουργώντας στρατιές ανέργων και οδηγεί τους πολίτες στα όρια της φτώχιας. της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ανέχειας.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός των δηλώσεων του Αντιπρόεδρου της κυβέρνησης Πάγκαλου καθώς και άλλων κυβερνητικών στελεχών «…. ότι μαζί τα φάγαμε» , « ……..θα βγάλουμε τα τανκς» Μόνο από – τουλάχιστον- αφελείς θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τυχαίες ή ατυχείς. Όλες είναι σχεδιασμένες οργανωμένα μέσα από ένα πολύ καλά συγκροτημένο και καλοστημένο σχέδιο εκφοβισμού του απλού πολίτη που θα έχει ως αποτέλεσμα την μη αντίσταση στα σχέδια που επιχειρούνται τόσο από τη πλευρά του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πιόνια τους υπουργούς και τους βουλευτές της κυβερνητικής πλέον μειοψηφίας. Δεν είναι τυχαία, βέβαια, και τα γεγονότα τα οποία στιγμάτισαν τις ειρηνικές διαδηλώσεις των συνδικάτων και του λαού απέναντι στα νέα ανελέητα μέτρα σε βάρος του συνταξιούχου, του εργαζομένου, του άνεργου, του μικροεπαγγελματία. Δεν είναι,επίσης, τυχαία η διαρκής και συνεχής ρήψη χημικών και δακρυγόνων στο μετρό της Αθήνας, ούτε τυχαίο γεγονός μπορεί να χαρακτηριστεί η τοποθέτηση του τείχους της ντροπής μπροστά από το ναό της δημοκρατίας που θεωρείται το κοινοβούλιο. Όλοι μας μπορούμε να θυμηθούμε τους διαχρονικούς εναγκαλισμούς των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ με τα ΜΑΤ και γενικά την καταστολή απέναντι στους Έλληνες πολίτες σε κάθε κυβερνητική του θητεία αδιάκριτα σε οποιαδήποτε κοινωνική και επαγγελματική τάξη. Ποιος δεν μπορεί να θυμηθεί τα συνθήματα σε καιρούς παντοδυναμίας της κυβερνητικής παράταξης τη δεκαετίας του ΄80 και του ’90
“ ΜΑΤ ΚΑΙ ΜΕΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΝΕΑ” & “ ΑΛΛΑΓΗ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΙΧΩΣ ΤΟΝ ΑΡΚΟΥΔΕΑ’’.
Σήμερα, 37 χρόνια μετά τη πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών του ’67 σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια ο λαός βροντοφωνάζει αγανακτισμένος συνθήματα όπως «η χούντα δεν τελείωσε το ’73», ή «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» και τα μηνύματα αυτά γίνονται όχι μόνο διαχρονικά αλλά και επίκαιρα καθώς το παρακράτος αναβιώνει σε τέτοιο βαθμό που καταστέλει τις στοιχειώδεις ελευθερίες και δικαιώματα του ατόμου όπου το δήθεν υπουργείο της προστασίας του πολίτη και ο πολιτικός του προϊστάμενος έδειξαν για μια ακόμη φορά ότι θα έπρεπε να έχει ήδη μετονομαστεί σε υπουργείο καταστολής και μνημονιακής υποταγής. Είναι πλέον η ώρα του λαού να αποτινάξει έναν ιδιότυπο κοινοβουλευτικό φασισμό ο οποίος φορά το μανδύα της δημοκρατίας, όπου ένα παρακράτος αναβιώνει ασελγώντας καθημερινά στο δημοκρατικό αίσθημα του ελληνικού λαού. Εάν οι Γκοτζαμάνηδες και Εμμανουηλίδηδες δολοφόνησαν το Λαμπράκη το ’63 η δήθεν σημερινή κοινοβουλευτική δημοκρατία δολοφονεί το λαό καθημερινά.
ΤΣΑΚΩΝΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΘΗΒΑΣ
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός των δηλώσεων του Αντιπρόεδρου της κυβέρνησης Πάγκαλου καθώς και άλλων κυβερνητικών στελεχών «…. ότι μαζί τα φάγαμε» , « ……..θα βγάλουμε τα τανκς» Μόνο από – τουλάχιστον- αφελείς θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τυχαίες ή ατυχείς. Όλες είναι σχεδιασμένες οργανωμένα μέσα από ένα πολύ καλά συγκροτημένο και καλοστημένο σχέδιο εκφοβισμού του απλού πολίτη που θα έχει ως αποτέλεσμα την μη αντίσταση στα σχέδια που επιχειρούνται τόσο από τη πλευρά του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πιόνια τους υπουργούς και τους βουλευτές της κυβερνητικής πλέον μειοψηφίας. Δεν είναι τυχαία, βέβαια, και τα γεγονότα τα οποία στιγμάτισαν τις ειρηνικές διαδηλώσεις των συνδικάτων και του λαού απέναντι στα νέα ανελέητα μέτρα σε βάρος του συνταξιούχου, του εργαζομένου, του άνεργου, του μικροεπαγγελματία. Δεν είναι,επίσης, τυχαία η διαρκής και συνεχής ρήψη χημικών και δακρυγόνων στο μετρό της Αθήνας, ούτε τυχαίο γεγονός μπορεί να χαρακτηριστεί η τοποθέτηση του τείχους της ντροπής μπροστά από το ναό της δημοκρατίας που θεωρείται το κοινοβούλιο. Όλοι μας μπορούμε να θυμηθούμε τους διαχρονικούς εναγκαλισμούς των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ με τα ΜΑΤ και γενικά την καταστολή απέναντι στους Έλληνες πολίτες σε κάθε κυβερνητική του θητεία αδιάκριτα σε οποιαδήποτε κοινωνική και επαγγελματική τάξη. Ποιος δεν μπορεί να θυμηθεί τα συνθήματα σε καιρούς παντοδυναμίας της κυβερνητικής παράταξης τη δεκαετίας του ΄80 και του ’90
“ ΜΑΤ ΚΑΙ ΜΕΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΝΕΑ” & “ ΑΛΛΑΓΗ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΙΧΩΣ ΤΟΝ ΑΡΚΟΥΔΕΑ’’.
Σήμερα, 37 χρόνια μετά τη πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών του ’67 σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια ο λαός βροντοφωνάζει αγανακτισμένος συνθήματα όπως «η χούντα δεν τελείωσε το ’73», ή «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» και τα μηνύματα αυτά γίνονται όχι μόνο διαχρονικά αλλά και επίκαιρα καθώς το παρακράτος αναβιώνει σε τέτοιο βαθμό που καταστέλει τις στοιχειώδεις ελευθερίες και δικαιώματα του ατόμου όπου το δήθεν υπουργείο της προστασίας του πολίτη και ο πολιτικός του προϊστάμενος έδειξαν για μια ακόμη φορά ότι θα έπρεπε να έχει ήδη μετονομαστεί σε υπουργείο καταστολής και μνημονιακής υποταγής. Είναι πλέον η ώρα του λαού να αποτινάξει έναν ιδιότυπο κοινοβουλευτικό φασισμό ο οποίος φορά το μανδύα της δημοκρατίας, όπου ένα παρακράτος αναβιώνει ασελγώντας καθημερινά στο δημοκρατικό αίσθημα του ελληνικού λαού. Εάν οι Γκοτζαμάνηδες και Εμμανουηλίδηδες δολοφόνησαν το Λαμπράκη το ’63 η δήθεν σημερινή κοινοβουλευτική δημοκρατία δολοφονεί το λαό καθημερινά.
ΤΣΑΚΩΝΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΘΗΒΑΣ
