Οι γιατροί αντί να επιφέρουν ακινητοποίηση των κάτω άκρων και να τοποθετήσουν εκ νέου την αντλία στην αρτηρία, φρόντισαν να την απομακρύνουν και να την αφήσουν χωρίς μηχανική υποστήριξη.
Μέχρι τις 3:00 τα ξημερώματα της Παρασκευής που την είδα πριν αποχωρήσω απο το νοσοκομείο, ήταν κλινικά σε πάρα πoλύ καλή κατάσταση, συνομίλησα μαζί της για 10 λεπτά και αποχώρησα, ευελπιστώντας ότι την άλλη μέρα ( αργότερα ) θα ήταν τουλάχιστον στην ίδια κατάσταση. Με τον γιατρό ( ειδικευόμενο) είχαμε συνενοηθεί ότι θα παράμεινα για τριήμερο πάνω στην αντλία ώστε να σταθεροποιηθεί αιμοδυναμικά.
Το πρωί, στις 9:30 πηγαίνοντας στην εντατική του ΕΕΣ, ήρθα σε επαφή με μια εικόνα αποκρουστική και βάναυση.
Της είχαν αφαιρέσει όλα τα υποστηρικτικά μέσα και το οξυγόνο, η μητέρα μου να προσπαθεί με ορθάνοιχτο το στόμα και τεντωμένο προς τα πίσω το λαιμό να αναπνεύσει, να έχει ιδρώσει, εγώ να φωνάζω " γιατί γαμώ την Π... δεν της βάζετε οξυγόνο", οι νοσοκόμες με μια απάθεια να μου λένε ότι έκανα ότι μπορούσαν, οι γιατροί με ένα τόσο σοβαρό περιστατικό να απουσιάζουν, ο Διευθυντής της Κλινικής να βρίσκεται στο γραφείο του και όλα να είναι και να φαίνονται στημένα. ΕΙΧΕ ΣΤΗΘΕΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΘΑΝΑΤΟΥ στο οποίο είχαν αποφασίσει οι ΘΕΟΙ της Εντατικής για την μητέρα μου.
Οι ίδιοι μου ομολόγησαν πως, "αν την είχαμε πάνω στην αντλία, θα ζούσε" ... " όμως είχε πιθανότητες για αποκατάσταση 20%". Έτσι αποφάσισαν να της στερήσουν την πιθανότητα του 20% διότι εν τω μεταξύ είχε προσέλθει και άλλο περιστατικό, όμοιο με την μητέρα μου αλλά εκείνος 67 ετών αντί 81 που ήταν η μητέρα μου.
Ο ίδιος ο διευθυντής της Καρδιολογικής, που εκ των υστέρων με ενημέρωσε, μου είπε πως ο σχεδιασμός ήταν να ξαναμπεί στην αντλία μέχρι να υπήρχε αιμοδυναμική σταθερότητα. Μόνο που αφού της είχαν στερήσει τα μέσα μετά τις τρεις τα ξημερώματα της Παρασκευής, ο σχεδιασμός ήταν μάταιος και πρόδηλα αποκαλυπτικός των ένοχων ενεργειών του γιατρού βάρδιας και των οδηγιών του στον ειδικευόμενο για τον χειρισμό της κατάστασης.
Η δημοσίευση του περιστατικού, η αδιαφορία ενημέρωση του γιατρού βάρδιας - ο οποίος απο μακριά μου είπε δυο φορές πως υπήρχαν ποσοστά του 20%, αλλά ποτέ δεν με κάλεσε να με ενημερώσει ούτε να συζητήσουμε τα άλλα ενδεχόμενα ή εξωτερική βοήθεια- η άρνηση του Ιπποκράτειου να παράσχει συνδρομή στην αντιμετώπιση του περιστατικού, αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος της δικαιοσύνης εναντίον του φαυλοκρατικού συστήματος των νοσοκομείων και της απάνθρωπης συμπεριφοράς των γιατρών που υπηρετούν σε αυτά.
Αν υπάρχουν εξαιρέσει αυτές πρέπει να λέγονται με όνομα και επίθετο, γιατί είναι πολλοί λίγες
Οι γιατροί που επέλεξαν αντί του όρκου στον Ιπποκράτη, να υποδυθούν τον Θεό, θα αντιμετωπίσουν τον Θεό γι' αυτούς, που δεν είναι ο ίδιος Θεός για όλους μας !!!
ΥΓ1.: Θα πρέπει να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τους γιατρούς του Νοσοκομείου της Θήβας γιατί επέδειξαν παραδειγματική ανθρωπιά στην βοήθεια προς την μητέρα μου. Βοήθεια που εξανέμισαν οι συνάδελφοί τους στο ΕΕΣ.
Το φαυλοκρατικό σύστημα της εναρμονισμένης μετά του "φακελακίου" παρεχόμενης υγείας των Νοσοκομείων της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης, θα εξαρθρωθεί μόνο όταν τα Νοσοκομεία της επαρχίας γίνουν και άρτια αξοπλισμού και πλήρως επαρκή προσωπικού όλων των ειδικοτήτων. Διότι στα νοσοκομεία της επαρχίας το φακελάκι το ακολουθεί και το κράξιμο, μιας και εκει, λίγο έως πολύ, όλοι μας είμαστε γνωστοί.
Στην Ελλάδα, αντίθετα με τον υπόλοιπο κόσμο, δεν φοβόμαστε την αρρώστια, αλλά τι θα πάθουμε στην συνέχεια όταν πέσουμε στα χέρια των γιατρών και των νοσοκομείων.
Να μας φυλάει ο Θεός απο τους Γιατρούς και τα Νοσοκομεία, περισσότερο απο την αρρώστια και το θάνατο!!!
ΥΓ2: Ένοχοι είναι και οι γιατροί - εξαιρέσεις. Γιατί δέχονται να συγκαταλέγονται στους γιατρούς και αυτοί και οι φραγκοφονιάδες!!!
Απο το agistri-doloma.blogspot
