Στη συμβολή του Παλαιού και Νέου Συνοικισμού της πόλης, κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό, βρέθηκε τμήμα του θεάτρου του Σύλλα, το οποίο λέγεται ότι ανήγειρε ο ίδιος, από το υλικό του θεάτρου του Διονύσου που ο ίδιος προηγουμένως είχε καταστρέψει. Τα ειδώλια του θεάτρου είχαν προ πολλού κλαπεί καθώς στη Θήβα υπήρχε έλλειψη πέτρας.
Η σημερινή βέβαια εικόνα του Προσφυγικού Συνοικισμού δεν συμβαδίζει ούτε στο ελάχιστο με την ιστορία των προσφύγων και την κουλτούρα τους.
Οι τριακόσιες κατοικίες του Π.Π.Σ. συμπλήρωσαν 80 χρόνια ζωής. Έχουν πλέον πάψει να συντηρούνται, η πλειοψηφία τους εγκαταλείφθηκε από τους ενοίκους τους, καθώς ακόμη και όσα σπίτια αναπλάστηκαν, αποδείχθηκε ότι αδυνατούν να ικανοποιήσουν τις στοιχειώδεις σύγχρονες απαιτήσεις για πολιτισμένη στέγαση και διαβίωση οικογενειών.
Γεγονός είναι ότι κτίσθηκαν πολλά αυθαίρετα παραπήγματα μετά το 1955. ΄Οσο κάλυπταν τις στοιχειώδεις στεγαστικές ανάγκες των οικογενειών των προσφύγων, η πολιτεία έκλεινε τα μάτια της στην αυθαίρετη ανέγερσή τους. Σήμερα όμως ενοικιάζονται στους μετανάστες χωρίς τις απαιτούμενες συνθήκες υγιεινής. Επίσης παρατηρείται το φαινόμενο πολλοί ιδιοκτήτες αυτών των κατοικιών να στοιβάζουν με «κεφαλιάτικο» ενοίκιο τους μετανάστες στις ιδιοκτησίες τους αδιαφορώντας για την έλλειψη συνθηκών υγιεινής και για τα προβλήματα που δημιουργούν στην περιοχή.
Αυτές οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης είχαν σαν αποτέλεσμα πέρα από την υποβάθμιση του Προσφυγικού Συνοικισμού που φέρει την δική του ιστορία, την αύξηση της εγκληματικότητας στην τριγύρω περιοχή καθώς και την παραβίαση των κανόνων δημόσιας υγιεινής. Η εικόνα των τρωκτικών και των κάθε λογής ακαθαρσιών στις γειτονιές του συνοικισμού είναι πλέον συχνό – δυστυχώς – φαινόμενο.
Είναι πιστεύω περιττό να αναφέρω τους κινδύνους μολυσματικών ασθενειών που δε θα πλήξουν μόνο τους μετανάστες…
Έγιναν κατά καιρούς κάποιες προσπάθειες από τον δήμο της Θήβας για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα αλλά δεν απέδωσαν ιδιαίτερα μέχρι σήμερα. Ένα τόσο σοβαρό ζήτημα με πολλές παραμέτρους, πολιτιστικές, ανθρωπιστικές, μεταναστευτικές πρέπει να αντιμετωπιστεί σοβαρά με την συνεργασία πολλών φορέων και φυσικά με την συμβολή και της κεντρικής διοίκησης.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο να εγκαταλείψουν οι μετανάστες την περιοχή αλλά να γίνει στην συνέχεια ένα ολοκληρωμένο σχέδιο οικιστικής ανάπλασης του Παλαιού Προσφυγικού Συνοικισμού, που είναι ένας από τους ελάχιστους που διασώθηκαν στην χώρα μας ώστε να αποτελέσει σημείο αναφοράς και μνήμης της ιστορίας των Μικρασιατών της Θήβας και ταυτόχρονα να διασφαλίζει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της περιοχής.
Κοινή απαίτηση όλων των κατοίκων της Θήβας είναι οι αρμόδιοι φορείς να αντιμετωπίσουν αυτό το μείζον ζήτημα με περισσότερη ευαισθησία και αποτελεσματικότητα.
Η σημερινή βέβαια εικόνα του Προσφυγικού Συνοικισμού δεν συμβαδίζει ούτε στο ελάχιστο με την ιστορία των προσφύγων και την κουλτούρα τους.
Οι τριακόσιες κατοικίες του Π.Π.Σ. συμπλήρωσαν 80 χρόνια ζωής. Έχουν πλέον πάψει να συντηρούνται, η πλειοψηφία τους εγκαταλείφθηκε από τους ενοίκους τους, καθώς ακόμη και όσα σπίτια αναπλάστηκαν, αποδείχθηκε ότι αδυνατούν να ικανοποιήσουν τις στοιχειώδεις σύγχρονες απαιτήσεις για πολιτισμένη στέγαση και διαβίωση οικογενειών.
Γεγονός είναι ότι κτίσθηκαν πολλά αυθαίρετα παραπήγματα μετά το 1955. ΄Οσο κάλυπταν τις στοιχειώδεις στεγαστικές ανάγκες των οικογενειών των προσφύγων, η πολιτεία έκλεινε τα μάτια της στην αυθαίρετη ανέγερσή τους. Σήμερα όμως ενοικιάζονται στους μετανάστες χωρίς τις απαιτούμενες συνθήκες υγιεινής. Επίσης παρατηρείται το φαινόμενο πολλοί ιδιοκτήτες αυτών των κατοικιών να στοιβάζουν με «κεφαλιάτικο» ενοίκιο τους μετανάστες στις ιδιοκτησίες τους αδιαφορώντας για την έλλειψη συνθηκών υγιεινής και για τα προβλήματα που δημιουργούν στην περιοχή.
Αυτές οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης είχαν σαν αποτέλεσμα πέρα από την υποβάθμιση του Προσφυγικού Συνοικισμού που φέρει την δική του ιστορία, την αύξηση της εγκληματικότητας στην τριγύρω περιοχή καθώς και την παραβίαση των κανόνων δημόσιας υγιεινής. Η εικόνα των τρωκτικών και των κάθε λογής ακαθαρσιών στις γειτονιές του συνοικισμού είναι πλέον συχνό – δυστυχώς – φαινόμενο.
Είναι πιστεύω περιττό να αναφέρω τους κινδύνους μολυσματικών ασθενειών που δε θα πλήξουν μόνο τους μετανάστες…
Έγιναν κατά καιρούς κάποιες προσπάθειες από τον δήμο της Θήβας για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα αλλά δεν απέδωσαν ιδιαίτερα μέχρι σήμερα. Ένα τόσο σοβαρό ζήτημα με πολλές παραμέτρους, πολιτιστικές, ανθρωπιστικές, μεταναστευτικές πρέπει να αντιμετωπιστεί σοβαρά με την συνεργασία πολλών φορέων και φυσικά με την συμβολή και της κεντρικής διοίκησης.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο να εγκαταλείψουν οι μετανάστες την περιοχή αλλά να γίνει στην συνέχεια ένα ολοκληρωμένο σχέδιο οικιστικής ανάπλασης του Παλαιού Προσφυγικού Συνοικισμού, που είναι ένας από τους ελάχιστους που διασώθηκαν στην χώρα μας ώστε να αποτελέσει σημείο αναφοράς και μνήμης της ιστορίας των Μικρασιατών της Θήβας και ταυτόχρονα να διασφαλίζει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της περιοχής.
Κοινή απαίτηση όλων των κατοίκων της Θήβας είναι οι αρμόδιοι φορείς να αντιμετωπίσουν αυτό το μείζον ζήτημα με περισσότερη ευαισθησία και αποτελεσματικότητα.
