Ο συγγραφέας του βιβλίου Βαγγέλης Σακκάτος αναφέρθηκε στη θητεία του στον τροτσκισμό από το 1951 εδώ και στο εξωτερικό, και είπε πως ο μαρξισμός στα ελληνικά γι’ αυτόν είναι το έργο του Πουλιόπουλου, γιατί απ’ όταν η σοβιετική γραφειοκρατία μετάτρεψε το μαρξισμό διαστρεβλώνοντάς τον από επιστημονική επαναστατική κοσμοθεωρία σε κρατική θρησκεία, τα κάτω από την επιρροή της ΚΚ δεν ήταν πια σε θέση για
τη σωστή μαρξιστική ανάλυση των προβλημάτων των χωρών τους, πράγμα που ισχύει ιδιαίτερα για το ελληνικό Κ.Κ. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ του Γενάρη του 1934, με εισηγητή το Ν. Ζαχαριάδη, Ολομέλεια που αποφάσισε πως η Ελλάδα δεν ήταν καπιταλιστική χώρα αλλά αστικοτσιφλικάδικη, δηλαδή μισοφεουδαρχική, κι ότι η επερχόμενη επανάσταση σ’ αυτήν δε θα ήταν σοσιαλιστική αλλά αστικο
δημοκρατική με αστικό χαρακτήρα, κι ότι αργότερα, «αργά ή γρήγορα», θα ακολουθούσε η προλεταριακή επανάσταση με σοσιαλιστικό χαρακτήρα. Αυτό σήμαινε για το κόμμα αφαίρεση της σοσιαλιστικής του προοπτικής και πλήρη ιδεολογική σύγχυση, κομφούζιο και αποπροσανατολισμό.
Σ’ αυτή την πολιτική και θεωρητική καταστροφή, που είχε σα συνέπεια το επακολουθήσαν Σύμφωνο Σκλάβαινα – Σοφούλη, δηλαδή την και εκλογική συνεργασία του ΚΚΕ με το Κόμμα των Φιλελευθέρων, που συνέπεια της ήταν και η αιματηρή καταστολή και η ήττα της μεγάλης και ηρωικής απεργίας των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης του Μάη του 1936 και η δικτατορία της 4ης Αυγούστου του Ι. Μεταξά το 1936, ο Παντελής Πουλιόπουλος απάντησε με το έργο το
υ «Δημοκρατική ή Σοσιαλιστική Επανάσταση στην Ελλάδα; Νέα φάση της κρίσης του κομμουνισμού στην Ελλάδα», που το έγραφε κατ’ εντολή της οργάνωσής του, του «Σπάρτακου» αντικρούοντας την 6η Ολομέλεια, ανατρέποντας όλες τις θέσεις της με ατράνταχτα επιχειρήματα, στοιχεία και γεγονότα, αναλύοντας ταυτόχρονα μαρξιστικά την τότε ελληνική κοινωνία και πραγματικότητα, οικονομικά, κοινωνικά και ιστορικά και αποδεικνύοντας πως η Ελλάδα είναι χώρα καπιταλιστική και όχι μισοφεουδαρχική.
Ο ομιλητής ανάφερε, πως σ’ αυτήν την 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ του 1934, όπως καταγγέλει και ο Πουλιόπουλος στο προαναφερόμενο βασικό
μαρξιστικό έργο του ανάλυσης της ελληνικής κοινωνίας του μεσοπολέμου, ο εισηγητής της Ν. Ζαχαριάδης, γ
ια να στηρίξει τους λαθεμένους ισχυρισμούς του χαρακτήριζε μοντέρνους καπιταλιστικούς θεσμούς, όπως τον Ανώτατο Σταφιδικό Οργανισμό που συγκέντρωνε όλη τη σταφίδα της χώρας, το Κρατικό Μονοπώλιο Καπνού και την Αγροτική Τράπεζα, δηλαδή θεσμούς υπερμοντέρνας καπιταλιστικής εκμετάλλευσης των αγροτών, ως φεουδαρχικούς θεσμούς, κάνοντας πλήρη παραποίηση της πραγματικότητας, προκειμένου να επιβληθεί στο κόμμα μια καταστροφική γραμμή και πολιτική.
Στελέχη του ΚΚΕ λένε ακόμα και σήμερα, πως η 6η Ολομέλεια του 1934 ήταν σωστή αλλά δεν εφαρμόστηκε σωστά!
Ο Παντελής Πουλιόπουλος είχε έγκαιρα προειδοποιήσει, πως αν το ελληνικό επαναστατικό κίνημα ακολουθήσει αυτήν την πολιτική, οι ιστορικές ήττες και καταστροφές θα είναι αναπόφευκτες. Όπως κι έγινε σε λίγο.
Άλλη μεγάλη συμβολή του Παντελή Πουλιόπουλου στο μαρξισμό, η μεγαλύτερη, είναι αυτή των συζητήσεων της Ακροναυπλίας, συζητήσεις που περιέχονται σε 32 περισωθέντα Τετράδια (κάποια
έχουν απολεστεί), που υπάρχουν στο Αρχείο Χρήστου Αναστασιάδη, του στενότερου συνεργάτη του Πουλιόπουλου, στο ΕΛΙΑ, τα οποία ο Β.Σ. έχει ερευνήσει και μελετήσει και μελέτη του μαζί με οδηγό μελέτης των Τετραδίων συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο του.
Είναι έγγραφες συζητήσεις που γίνανε στο κάτεργο της Ακροναυπλίας, από το 1939 ως τις αρχές του 1942 που διαλύθηκε το στρατόπεδο, ανάμεσα στην Ενιαία Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (Π.Πουλιόπουλος) και την Κομμουνιστική
Διεθνιστική Ένωση Ελλάδας (Α.Στίνας), πάνω στα φλέγοντα ζητήματα της εποχής, όπως η δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936, ο χαρακτήρας του Β’ παγκόσμιου πολέμου, ο κοινωνικός χαρακτήρας του κράτους της ΕΣΣΔ και το ζήτημα της υπεράσπισής του στον επερχόμενο πόλεμο, όλα καθαρογραμμένα από το Χρήστο Αναστασιάδη που και τα διάσωσε και του οποίου σημαντικά κείμενα περιλαμβάνονται επίσης στο βιβλίου του Σακκάτου.
Τέλος, ο συγγραφέας αναφέρθηκε στην εκτέλεση του Πουλιόπουλου και των συγκρατουμένων του στο Νεζερό της Λάρισας από τους Ιταλούς φασίστες στις 6 Ιουνίου 1943. Ανάφερε πως έχει περάσει και γράφεται συνήθως, πως οι εκτελεσθέντες ήταν 106, πράγμα που δεν είναι σωστό. Στον τόπο της εκτέλεσης μεταφέρθηκαν
107 κρατούμενοι, οι περισσότεροί τους παλιοί Ακροναυπλιώτες κι ανάμεσά τους οι τροτσκιστές
Παντελής Πουλιόπουλος, Γιάννης Ξυπόλητος, Νώντας Γιαννακός και Γιάννης Μακρής.
Από τους 107 έναν δεν τον εκτελέσανε και τον
γυρίσανε στο στρατόπεδο, ενώ το Σωτήρη Σουκαρά,
στέλεχος του ΚΚΕ κι έναν άλλον, τους βάλανε σ’ ένα φορτηγό αυτοκίνητο και τους μεταφέρανε στις φυλακές Αβέρωφ στην Αθήνα. Τελικά εκτελέστηκαν 104, κι ανάμεσά τους οι 4 τροτσκιστές, μαζί και ο
Πουλιόπουλος. Την Πρωτομαγιά του 1944 με τους 200 της Καισαριανής, εκτελεστήκανε και 7 τροτσκιστές, οι Χρήστος Σούλας, Γ. Κρόκος, Ηρακλής Μίτσης, Β. Τζαματζάς, Δ. Πανταζής, Δ. Γιαννακουρέας και Γ. Κοβάνης.
Κατά τον Πέτρο Πατρέλη, έναν από τους τρεις που
δεν εκτελέστηκαν στο Νεζερό, μεταφέρθηκαν και οι τρεις στις φυλακές
Αβέρωφ στην Αθήνα. Ο τρίτος ήταν ο Νίκος Ρενιέρης.
Στην εκδήλωση, ανάμεσα στους παρόντες, αγωνιστές του τροτσκιστικού αλλά του ευρύτερου αριστερού χώρου, ήταν και αντιπροσωπεία Θηβαίων συμπολιτών του Πουλιόπουλου, κι ανάμεσά τους τα ανίψια του, παιδιά του αδελφού του Κώστα, Παντελής Πουλιόπουλος ο νεότερος, καθηγητής φυσικής και ο αδελφός του Θόδωρος Πουλιόπουλος. Επρότειναν εκδήλωση στη Θήβα, γενέτειρα του Πουλιόπουλου στις 6.06.2011, στα 68 χρόνια της εκτέλεσης του Νεζερού, που οι συγκεντρωθέντες αποφάσισαν να πραγματοποιηθεί.
