Μια άλλη εκδοχή της αγανάκτησης

Που ήσουν όταν έτρεχες στα γραφεία των βουλευτών να βολέψεις το σπλάχνο σου, -το άχρηστο σπλάχνο σου – που δεν τα κατάφερε να κάνει τίποτα περισσότερο στη ζωούλα του από το να γλύφει κατουρημένες ποδιές και βρώμικους κ…….ους;

Που ήσουν συνδικαλιστή της πλάκας και του ελέους όταν με τη δύναμη που σου δίνει το ότι βολεύτηκες σε μια δημόσια επιχείρηση, κατέβαζες τους διακόπτες μιας ολόκληρης χώρας δημιουργώντας τόσα προβλήματα ίσα για να εκβιάσεις τα δικά σου μικροσυμφέροντα;

Που ήσουν όταν, όντας καθηγητής στο σχολείο είχες απογευματινούς πελάτες τους πρώτους μαθητές με το αζημίωτο βέβαια και χωρίς αποδείξεις, με αποτελέσματα ο πατέρας να τα δίνει σε σένα και να μην έχει δεύτερο βρακί να βάλει;

Που ήσουν μικρομεγαλοεπιχειρηματία όταν μαγειρεύεις τα δικά σου βιβλία για να πληρώσεις λιγότερα, για να πάρεις το μεγάλο αυτοκίνητο, που θα κάλυπτε την μικρο…….. τέτοια ύπαρξη σου με το μέγεθος του;

Που ήσουν όταν ξελαρυγγιαζόσουν λαμόγιο για το δίκαιο του λαού πηδώντας πάνω- κάτω προκειμένου να σιγουρευτείς ότι θα σε δει ο Πολιτευτής να σε βολέψει στο δημόσιο;

Που ήσουν όταν έπαιρνες μετεχοδάνεια πουλώντας τα χωραφάκια του παππού πιστεύοντας ότι θα γίνεις πλούσιος σ’ ένα μήνα;

Που ήσουν όταν το χέρι σου πέταγε τα σκουπίδια δεξιά και αριστερά μέσα στο δάσος και γέμιζες με αποτσίγαρα τις παραλίες και με μπάζα τα ρέματα;

Που ήσουν όταν το παιδί σου ούρλιαζε στο αυτί του διπλανού; Αδιαφορούσες για την ύπαρξη όλων;

Που ήσουν όταν έβλεπες τα σκάνδαλα να σκάνε το ένα μετά το άλλο ……., όταν οι θρησκευτικοί «άρχοντες» αποδυκνείονταν κοσμικότεροι των κοσμικών απατεώνων ……… σταμάτησες να παντρεύεσαι; να βαφτίζεσαι; να συμμετέχεις στα κοινά της εκκλησίας προς ένδειξη της αηδίας σου;

Που ήσουν όταν η χώρα σου καιγόταν απ’ άκρη σ’ άκρη;
Όταν λίγο έλειψε να χαθεί η Ολυμπία;
Το βούλωσες πήρες το τριχίλιαρο και τους ξαναψήφισες.

Που ήμουν εγώ;
Που ήσουν εσύ;
Που ήμασταν όλοι;

Όλοι βολεμένοι στο μικρόκοσμο μας
Ποιος θα έχει το μεγαλύτερο αυτοκίνητο.
Ποιος θα έχει την πιο ωραία γκόμενα και την πιο σικ γυναίκα. (αυτό ταυτόχρονα)
Ποιος θα έχει τα περισσότερα ……… λεφτά, σπίτια, καναπέδες, ταξίδια …….. γελοιότητες.
Θάψαμε τελείως τη λέξη φιλότιμο ….. αυτό που τόσα χρόνια χαρακτήριζε τον Έλληνα.
Τώρα ο ένας κοιτάζει να φάει τον άλλο εαυτέ μου.
Τώρα όμως μη φωνάζεις
Γιατί ΦΤΑΙΣ ΓΙΑ ΟΛΑ……..
ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ………
ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ………
Δανειζόμουν………. δανειζόμουν………..
Όχι χρήμα…… χρόνο δανειζόμουν.

Και ο χρόνος τελείωσε.
Κάποτε θα ερχόταν η ώρα. Νομοτελειακό είναι ……….
Αποδέξου και μην φωνάζεις.
Καιρός είναι να κάνουμε μια καλή αυτοκριτική…..
Να πούμε εγώ φταίω και να δούμε πως θα καθαρίσουμε τα σκατά που ΕΜΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ …….τα σκατά που ΕΜΕΙΣ ΨΗΦΙΣΑΜΕ και ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΟΥΜΕ (γιατί είμαστε και λίγο «ΜΑΝΩΛΗΔΕΣ») Τα σκατά που εμείς ΑΦΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΟΥΝ ……

Σταμάτα λοιπόν τις φωνές της δίκαιης «αγανάκτησης σου» γιατί σ’ όλα αυτά ΕΛΛΗΝΑΡΑ εαυτέ μου είχες συμμετοχή.