Από την πρώτη ανάγνωση στον τομέα της Περιφέρειας, φαντάζει ένα μοντέλο εξουσίας απόμακρης από τον πολίτη. Περιγράφεται ένας εκλεγμένος, παντοδύναμος Περιφερειάρχης που θ’ ασκεί τις όποιες αρμοδιότητές του μάλλον ανεξέλεγκτα, αφού με τα μόνα όργανα που θα διαβουλεύεται είναι αυτά που ο ίδιος θα διορίζει! Πουθενά δεν αναφέρεται ο ρόλος του Περιφερειακού Συμβουλίου, ούτε ο αριθμός των μελών και οι αρμοδιότητές του, ούτε ο τρόπος λειτουργίας του. Μια τέτοια εικόνα και δομή του νέου θεσμού δεν θα έχει καμία σχέση με την αυτοδιοίκηση που έως σήμερα εμείς τουλάχιστο γνωρίζουμε, παλεύουμε και θέλουμε.
Αυτοδιοίκηση άλλωστε σημαίνει, η εξουσία να προσεγγίζει, να κατεβαίνει κάτω στον πολίτη, όχι το αντίθετο.
Επίσης, διαβάζω αποσπασματικά στο πρόγραμμα ότι η εκλογή Περιφερειακών Συμβούλων θα γίνεται σε Νομαρχιακό επίπεδο, κάτι που υποστήριξαν και κάποιοι απόψε εδώ. Χωρίς ν’ απορρίπτω συνολικά τον προβληματισμό τους θα πω πως μια τέτοια εξέλιξη θα είναι λάθος γιατί καταστρέφει συνολικά την αιτιολογική βάση θεσμοθέτησης της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης. Ομαδοποιεί σε τοπικιστική βάση το περιφερειακό συμβούλιο και τέλος αποπροσανατολίζει από κάθε σκέψη για ένταξη σε ορθολογικό περιφερειακό σχεδιασμό την ανάπτυξη. Όποιος άλλωστε εκλέγεται στο νομό,πολιτεύονται με όρους νομού και όχι Περιφέρειας. Πέραν του ότι, θα προστεθεί ένα ακόμα εκλεγμένο «όργανο» στο νομό, που όντας δίχως αντικείμενο, για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του θα εμπλέκεται στα πόδια των ισχυροποιημένων πλέον Δήμων προκαλώντας, αντί έργου, τριβές με κοινωνικό και οικονομικό κόστος στους πολίτες.
Επίσης στο υπό κρίσιν πρόγραμμα παρατηρώ ότι πουθενά δεν φαίνεται πως η «Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση» θα περιβληθεί από απολύτως οριοθετημένες αρμοδιότητες, που θ’ ασκούνται αποκλειστικά και μόνο από αυτήν.
Ακόμα δε παραμένει ζητούμενο εάν θα περιέλθουν σ’ αυτήν όλες οι αρμοδιότητες που ασκεί τώρα η περιφέρεια με την σημερινή της μορφή, καθώς και κάποιες τοπικού χαρακτήρα που ασκούνται από υπουργεία ή οργανισμούς, συνοδευόμενες και από τους αντίστοιχους πόρους.
Αναμφίβολα τέτοιου είδους μεταρρυθμίσεις, γίνονται για να διαταράξουν τις κατεστημένες δομές του κράτους, της αναποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης. Εφόσον λοιπόν ανατροφοδοτούνται από διαδικασίες, όρια, πρόσωπα και όργανα ακόμα και από την Τ.Α., επιβάλλεται όλ’ αυτά ν’ αλλάξουν.
Με αφορμή όμως και το τελευταίο θα πω πως δεν θα ήταν υπεύθυνη η στάση μου εάν δεν αναφερόμουν στο σοβαρό ζήτημα της συνάφειας του νομού μας με την Αττική, τώρα εδώ, καίτοι πολλοί συνάδελφοι απέφυγαν να τοποθετηθούν αποδεχόμενοι απριόρι ως δεδομένες (13) δεκατρείς υπάρχουσες περιφέρειες επειδή δήθεν αυτό αναφέρεται ως δεσμευμένη στο «Καλλικράτης». Ποιο όμως το νόημα της αποψινής μας συζήτησης εάν δεν κριθούν τέτοιου είδους ουσιαστικές θέσεις του προγράμματος; Για ποιου είδους μεταρρύθμιση ή αποκέντρωση μιλάμε εάν εκ προοιμίου μπαίνουν τέτοιες δεσμεύσεις; Εκτός των άλλων δε, η Βοιωτία, λίγες μόλις δεκαετίες πριν, αποτελούσε μέρος του νομού της Αττικοβοιωτίας γεγονός για το οποίο έχει ήδη ξεκινήσει η σχετική συζήτηση από πολίτες και φορείς του νομού μας, και της Εύβοιας. Εάν λοιπόν τώρα που και η ίδια η κυβέρνηση άνοιξε θέμα γεωγραφικών ενοτήτων εμείς ξαναποφύγουμε τη συζήτηση, με τις συνήθεις απλές, όχι όμως και πειστικές αναφορές προκειμένου να υπηρετήσουμε τυχόν σκοπιμότητες και ισορροπίες μας, σίγουρα θα κάνουμε κακό στο νέο θεσμό αλλά και στον τόπο μας.
Κλείνοντας θα έλεγα πως αναμφίβολα πρέπει να πάμε στη νέα μεταρρύθμιση της Αυτοδιοίκησης αλλά χωρίς δεσμεύσεις ή «εκπτώσεις» σε ζητήματα αρχών και Δημοκρατίας, γιατί αυτά είναι απόλυτα συνδεδεμένα και με την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών.
(Οι απόψεις του κ. Αγγέλου εκφράστηκαν και στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Βοιωτίας)
Αυτοδιοίκηση άλλωστε σημαίνει, η εξουσία να προσεγγίζει, να κατεβαίνει κάτω στον πολίτη, όχι το αντίθετο.
Επίσης, διαβάζω αποσπασματικά στο πρόγραμμα ότι η εκλογή Περιφερειακών Συμβούλων θα γίνεται σε Νομαρχιακό επίπεδο, κάτι που υποστήριξαν και κάποιοι απόψε εδώ. Χωρίς ν’ απορρίπτω συνολικά τον προβληματισμό τους θα πω πως μια τέτοια εξέλιξη θα είναι λάθος γιατί καταστρέφει συνολικά την αιτιολογική βάση θεσμοθέτησης της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης. Ομαδοποιεί σε τοπικιστική βάση το περιφερειακό συμβούλιο και τέλος αποπροσανατολίζει από κάθε σκέψη για ένταξη σε ορθολογικό περιφερειακό σχεδιασμό την ανάπτυξη. Όποιος άλλωστε εκλέγεται στο νομό,πολιτεύονται με όρους νομού και όχι Περιφέρειας. Πέραν του ότι, θα προστεθεί ένα ακόμα εκλεγμένο «όργανο» στο νομό, που όντας δίχως αντικείμενο, για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του θα εμπλέκεται στα πόδια των ισχυροποιημένων πλέον Δήμων προκαλώντας, αντί έργου, τριβές με κοινωνικό και οικονομικό κόστος στους πολίτες.
Επίσης στο υπό κρίσιν πρόγραμμα παρατηρώ ότι πουθενά δεν φαίνεται πως η «Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση» θα περιβληθεί από απολύτως οριοθετημένες αρμοδιότητες, που θ’ ασκούνται αποκλειστικά και μόνο από αυτήν.
Ακόμα δε παραμένει ζητούμενο εάν θα περιέλθουν σ’ αυτήν όλες οι αρμοδιότητες που ασκεί τώρα η περιφέρεια με την σημερινή της μορφή, καθώς και κάποιες τοπικού χαρακτήρα που ασκούνται από υπουργεία ή οργανισμούς, συνοδευόμενες και από τους αντίστοιχους πόρους.
Αναμφίβολα τέτοιου είδους μεταρρυθμίσεις, γίνονται για να διαταράξουν τις κατεστημένες δομές του κράτους, της αναποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης. Εφόσον λοιπόν ανατροφοδοτούνται από διαδικασίες, όρια, πρόσωπα και όργανα ακόμα και από την Τ.Α., επιβάλλεται όλ’ αυτά ν’ αλλάξουν.
Με αφορμή όμως και το τελευταίο θα πω πως δεν θα ήταν υπεύθυνη η στάση μου εάν δεν αναφερόμουν στο σοβαρό ζήτημα της συνάφειας του νομού μας με την Αττική, τώρα εδώ, καίτοι πολλοί συνάδελφοι απέφυγαν να τοποθετηθούν αποδεχόμενοι απριόρι ως δεδομένες (13) δεκατρείς υπάρχουσες περιφέρειες επειδή δήθεν αυτό αναφέρεται ως δεσμευμένη στο «Καλλικράτης». Ποιο όμως το νόημα της αποψινής μας συζήτησης εάν δεν κριθούν τέτοιου είδους ουσιαστικές θέσεις του προγράμματος; Για ποιου είδους μεταρρύθμιση ή αποκέντρωση μιλάμε εάν εκ προοιμίου μπαίνουν τέτοιες δεσμεύσεις; Εκτός των άλλων δε, η Βοιωτία, λίγες μόλις δεκαετίες πριν, αποτελούσε μέρος του νομού της Αττικοβοιωτίας γεγονός για το οποίο έχει ήδη ξεκινήσει η σχετική συζήτηση από πολίτες και φορείς του νομού μας, και της Εύβοιας. Εάν λοιπόν τώρα που και η ίδια η κυβέρνηση άνοιξε θέμα γεωγραφικών ενοτήτων εμείς ξαναποφύγουμε τη συζήτηση, με τις συνήθεις απλές, όχι όμως και πειστικές αναφορές προκειμένου να υπηρετήσουμε τυχόν σκοπιμότητες και ισορροπίες μας, σίγουρα θα κάνουμε κακό στο νέο θεσμό αλλά και στον τόπο μας.
Κλείνοντας θα έλεγα πως αναμφίβολα πρέπει να πάμε στη νέα μεταρρύθμιση της Αυτοδιοίκησης αλλά χωρίς δεσμεύσεις ή «εκπτώσεις» σε ζητήματα αρχών και Δημοκρατίας, γιατί αυτά είναι απόλυτα συνδεδεμένα και με την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών.
(Οι απόψεις του κ. Αγγέλου εκφράστηκαν και στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Βοιωτίας)
