Η 8η Μαρτίου είναι αφιερωμένη στον αγώνα αυτό. Καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας , μετά από πρόταση της γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρας Τσέτκιν , το 1910 κατά τη διάρκεια της Δευτέρας Διεθνούς Διάσκεψης Σοσιαλιστριών , στην Κοπεγχάγη. Ο οργανισμός ηνωμένων εθνών καθιέρωσε το 1977, την 8η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και την Διεθνή Ειρήνη.
Το παγκόσμιο αυτό κίνημα δεν άφησε ανεπηρέαστη και την Ελλάδα. Η πρώτη Ελληνίδα φεμινίστρια ήταν η Καλλιρόη Παρρέν, ήταν η πρώτη γυναίκα εκδότης και δημοσιογράφος στον ελλαδικό χώρο. Η Παρρέν άρχισε να εκδίδει το 1888 την εβδομαδιαία εφημερίδα «Εφημερίς των Κυριών».Στόχος της εφημερίδας αυτής ήταν να αφυπνίσει την συνείδηση των Ελληνίδων όσον αφορά τους φεμινιστικούς προβληματισμούς που ήδη απασχολούσαν τις γυναίκες των δυτικοευρωπαϊκών κρατών και να αφυπνίσει τις συνειδήσεις των γυναικών της τότε εποχής. Μετά από δικά της διαβήματα , η κυβέρνηση του Θ. Δηλιγιάννη επέτρεψε τη φοίτηση των γυναικών στο Πανεπιστήμιο και το Πολυτεχνείο , όταν αυτό είχε γενικευθεί στη Ευρώπη. Επίσης, η Παρρέν ήταν η πρώτη που κίνησε το θέμα της παραχώρησης δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες , ήδη από τη δεκαετία του 1890 , που όμως καμία κυβέρνηση δεν αποδέχτηκε , ούτε του Βενιζέλου, ούτε του Παπαναστασίου, μέχρι που κατέληξε να γίνει πραγματικότητα μετά από 70 χρόνια.
Η θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία αναβαθμίστηκε τουλάχιστον θεσμικά, το 1952 με τον νόμο 2159, όπου οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι».Δηλαδή μπορούσαν να ψηφίσουν στις εκλογές, βουλευτικές και δημοτικές, αλλά και να βάλουν υποψηφιότητα σ αυτές και να εκλεγούν. Η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής ήταν η Ελένη Σκούρα. Η ισότητα ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες θεσπίστηκε στην Ελλάδα το 1975, μετά από ψήφιση νόμων. Η Ελληνίδα αγρότισσα δεν είχε δικαίωμα στη σύνταξη μέχρι το 1982.
Την ισότητα όμως ανάμεσα στα δυο φύλα δεν την έφεραν ή δεν θα την φέρουν μόνο οι νόμοι. Παρ’ ότι λοιπόν, οι γυναίκες μέσα από τους αγώνες τους κατάφεραν να «καταρρίψουν» πολλά «κάστρα» των ανδρών, βιώνουν τον καθημερινό ρατσισμό και πολλές φορές κακοποιούνται βάναυσα. Μπορεί στις ανεπτυγμένες χώρες τέτοια φαινόμενα να μην είναι τόσο έντονα, αλλά στις χώρες του Τρίτου Κόσμου οι γυναίκες έχουν ελάχιστα δικαιώματα ή ακόμα και καθόλου. Σημασία δεν έχει λοιπόν οι νόμοι αλλά ο σεβασμός που υπάρχει μεταξύ των δυο φύλων, δεν είναι
λίγες οι περιπτώσεις στις οποίες υπάρχουν οι νόμοι αλλά δεν εφαρμόζονται.
Οι γυναίκες μέσα από τους αγώνες τους κατάφεραν να ζουν αξιοπρεπώς μέσα στο κοινωνικό σύνολο και αυτό θα προσπαθήσουν να επιτύχουν για τις γυναίκες όλου του κόσμου.
Γιώργος Σκλάβος
Γραμματέας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Βοιωτίας
Το παγκόσμιο αυτό κίνημα δεν άφησε ανεπηρέαστη και την Ελλάδα. Η πρώτη Ελληνίδα φεμινίστρια ήταν η Καλλιρόη Παρρέν, ήταν η πρώτη γυναίκα εκδότης και δημοσιογράφος στον ελλαδικό χώρο. Η Παρρέν άρχισε να εκδίδει το 1888 την εβδομαδιαία εφημερίδα «Εφημερίς των Κυριών».Στόχος της εφημερίδας αυτής ήταν να αφυπνίσει την συνείδηση των Ελληνίδων όσον αφορά τους φεμινιστικούς προβληματισμούς που ήδη απασχολούσαν τις γυναίκες των δυτικοευρωπαϊκών κρατών και να αφυπνίσει τις συνειδήσεις των γυναικών της τότε εποχής. Μετά από δικά της διαβήματα , η κυβέρνηση του Θ. Δηλιγιάννη επέτρεψε τη φοίτηση των γυναικών στο Πανεπιστήμιο και το Πολυτεχνείο , όταν αυτό είχε γενικευθεί στη Ευρώπη. Επίσης, η Παρρέν ήταν η πρώτη που κίνησε το θέμα της παραχώρησης δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες , ήδη από τη δεκαετία του 1890 , που όμως καμία κυβέρνηση δεν αποδέχτηκε , ούτε του Βενιζέλου, ούτε του Παπαναστασίου, μέχρι που κατέληξε να γίνει πραγματικότητα μετά από 70 χρόνια.
Η θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία αναβαθμίστηκε τουλάχιστον θεσμικά, το 1952 με τον νόμο 2159, όπου οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι».Δηλαδή μπορούσαν να ψηφίσουν στις εκλογές, βουλευτικές και δημοτικές, αλλά και να βάλουν υποψηφιότητα σ αυτές και να εκλεγούν. Η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής ήταν η Ελένη Σκούρα. Η ισότητα ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες θεσπίστηκε στην Ελλάδα το 1975, μετά από ψήφιση νόμων. Η Ελληνίδα αγρότισσα δεν είχε δικαίωμα στη σύνταξη μέχρι το 1982.
Την ισότητα όμως ανάμεσα στα δυο φύλα δεν την έφεραν ή δεν θα την φέρουν μόνο οι νόμοι. Παρ’ ότι λοιπόν, οι γυναίκες μέσα από τους αγώνες τους κατάφεραν να «καταρρίψουν» πολλά «κάστρα» των ανδρών, βιώνουν τον καθημερινό ρατσισμό και πολλές φορές κακοποιούνται βάναυσα. Μπορεί στις ανεπτυγμένες χώρες τέτοια φαινόμενα να μην είναι τόσο έντονα, αλλά στις χώρες του Τρίτου Κόσμου οι γυναίκες έχουν ελάχιστα δικαιώματα ή ακόμα και καθόλου. Σημασία δεν έχει λοιπόν οι νόμοι αλλά ο σεβασμός που υπάρχει μεταξύ των δυο φύλων, δεν είναι
λίγες οι περιπτώσεις στις οποίες υπάρχουν οι νόμοι αλλά δεν εφαρμόζονται.
Οι γυναίκες μέσα από τους αγώνες τους κατάφεραν να ζουν αξιοπρεπώς μέσα στο κοινωνικό σύνολο και αυτό θα προσπαθήσουν να επιτύχουν για τις γυναίκες όλου του κόσμου.
Γιώργος Σκλάβος
Γραμματέας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Βοιωτίας
