Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου υπερέβη την παλιά Ένωση Κέντρου και τα Καπετανάτα, αγνόησε το κατεστημένο και έκανε μεγάλη ανακατάταξη στελεχών, την οποία δεν είχε δει η Ελλάδα από τον καιρό του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Το ΠΑΣΟΚ άνοιξε κλειστά κανάλια εξουσίας και έβαλε στο πολιτικό παιχνίδι κοινωνικές τάξεις και ομάδες τις οποίες το προδικτατορικό κατεστημένο κρατούσε στο περιθώριο.
Αν και αρχηγικό κόμμα, έφερε στο προσκήνιο έναν ολόκληρο κόσμο που βρισκόταν μονίμως εκτός εξουσίας.
Ο νέος αέρας που φύσηξε στη χώρα έγινε αντιληπτός και στο τελευταίο χωριό όταν ξεπεράστηκε ο «φόβος του χωροφύλακα».
Η αλήθεια είναι πως η άνοδος νέων στελεχών στην εξουσία δεν είχε μόνο θετικά.
Κάποιοι καινούργιοι δεν ήξεραν να διαχειριστούν τα πράγματα, κάποιοι άλλοι κακομεταχειρίστηκαν την ισχύ τους και κάποιοι άλλοι αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.
Μέσα όμως από λάθη, διαφωνίες, συγκρούσεις, διαγραφές, αναπροσαρμογές και διορθώσεις πορείας όλοι πέτυχαν να δώσουν νέα ώθηση στην πολιτική, πολύ περισσότερο ο σημερινός Πρωθυπουργός.
Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου αν και παρέλαβε μια ρημαγμένη οικονομία και μια ανυπόληπτη χώρα, συγκρούεται με οργανωμένα συμφέροντα, αντιμετωπίζει ανεύθυνη και εχθρική αντιπολίτευση, ανοίγει μέτωπα με σκληρές συντεχνίες και κάνει θεσμικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που συναντούν σφοδρές αντιδράσεις και παρόλα αυτά συνεχίζει να έχει την εμπιστοσύνη της πλειονότητας της κοινής γνώμης που έστω και βαρυγκομώντας στηρίζει την Κυβερνητική προσπάθεια.
Το ΠΑΣΟΚ αποδεικνύεται για άλλη μια φορά εφτάψυχο.
Ίσως γιατί είναι το μοναδικό κόμμα που ακούει την κοινωνία και που πιστεύει πραγματικά πως ότι δεν αλλάζει είναι καταδικασμένο να πεθάνει.
Το ΠΑΣΟΚ άνοιξε κλειστά κανάλια εξουσίας και έβαλε στο πολιτικό παιχνίδι κοινωνικές τάξεις και ομάδες τις οποίες το προδικτατορικό κατεστημένο κρατούσε στο περιθώριο.
Αν και αρχηγικό κόμμα, έφερε στο προσκήνιο έναν ολόκληρο κόσμο που βρισκόταν μονίμως εκτός εξουσίας.
Ο νέος αέρας που φύσηξε στη χώρα έγινε αντιληπτός και στο τελευταίο χωριό όταν ξεπεράστηκε ο «φόβος του χωροφύλακα».
Η αλήθεια είναι πως η άνοδος νέων στελεχών στην εξουσία δεν είχε μόνο θετικά.
Κάποιοι καινούργιοι δεν ήξεραν να διαχειριστούν τα πράγματα, κάποιοι άλλοι κακομεταχειρίστηκαν την ισχύ τους και κάποιοι άλλοι αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.
Μέσα όμως από λάθη, διαφωνίες, συγκρούσεις, διαγραφές, αναπροσαρμογές και διορθώσεις πορείας όλοι πέτυχαν να δώσουν νέα ώθηση στην πολιτική, πολύ περισσότερο ο σημερινός Πρωθυπουργός.
Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου αν και παρέλαβε μια ρημαγμένη οικονομία και μια ανυπόληπτη χώρα, συγκρούεται με οργανωμένα συμφέροντα, αντιμετωπίζει ανεύθυνη και εχθρική αντιπολίτευση, ανοίγει μέτωπα με σκληρές συντεχνίες και κάνει θεσμικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που συναντούν σφοδρές αντιδράσεις και παρόλα αυτά συνεχίζει να έχει την εμπιστοσύνη της πλειονότητας της κοινής γνώμης που έστω και βαρυγκομώντας στηρίζει την Κυβερνητική προσπάθεια.
Το ΠΑΣΟΚ αποδεικνύεται για άλλη μια φορά εφτάψυχο.
Ίσως γιατί είναι το μοναδικό κόμμα που ακούει την κοινωνία και που πιστεύει πραγματικά πως ότι δεν αλλάζει είναι καταδικασμένο να πεθάνει.
