Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Το ’ Ελντοράντο ’’ των φωτοβολταϊκών


Και να θέσω το ερώτημα: Δείχνει αυτή η εξέλιξη κάποια μεταβολή, ή είναι η συνέχεια ακριβώς της ίδιας πεπατημένης αντίληψης, νοοτροπίας, λογικής και πολιτικής πρακτικής που οδηγεί στο βούλιαγμα . Η υστερία αυτή δεν είναι περιβαλλοντική πρόοδος αλλά παραλλαγή της γνωστής νοοτροπίας των αγροτών θέλουν να ασχολούνται μόνο με ό,τι απαιτεί λίγο κόπο . Παροξύνθηκε μετά την ανακοίνωση ότι τα αιτήματα των αγροτών θα εξεταστούν κατά προτεραιότητα, ίσως γιατί υπάρχει μια πολιτική ευαισθησία στα «κοινωνικά κριτήρια». Ξεκινώ από τα αυτονόητα: Οι αγρότες ασφαλώς και έχουν το δικαίωμα της συμμετοχής στη συνολική προσπάθεια για την επέκταση των ΑΠΕ. Μπορούν να έχουν την ενέργεια που απαιτεί η γεωργική τους εκμετάλλευση , να συμμετέχουν με την περίσσειά της στη συνολική προσπάθεια της μείωσης της κατανάλωσης υδρογονανθράκων και με οικονομικό όφελος απ’ αυτή τη δραστηριότητα.
Όμως δεν είναι αυτονόητη είναι η μετατροπή π.χ του κάμπου της Θήβας σε ένα απέραντο καθρέπτη και η αντικατάσταση των καλλιεργειών από τους τζαμαρίες . Ούτε είναι αυτονόητη είναι η διάδοση μεταξύ των αγροτών της νέας αντίληψης που έρχεται να αντικαταστήσει την παλιά γνωστή των επιδοτήσεων. Υπάρχει τρόπος συμμετοχής των αγροτών στην όλη προσπάθεια χωρίς τις γνωστές ‘’στρεβλώσεις’’; Βεβαίως και υπάρχει, αν το θέλει η κυβέρνηση και δεν προκρίνει κάτι ανάλογο με τις επιδοτήσεις του παρελθόντος. Αυτό σημαίνει στην πράξη «αλλάζουμε» και δεν «βουλιάζουμε»!
Αλλάζουμε όμως σημαίνει: •Ναι στη συμμετοχή των αγροτών στο πρόγραμμα.
•Ναι στην απόκτηση επιπρόσθετου οικογενειακού εισοδήματος από αυτή τη συμμετοχή.
•Ναι στη συμβολή της ατομικής επένδυσης στις ενεργειακές ανάγκες της τοπικής κοινότητας.
•Ναι στη συμβολή των ατομικών επενδύσεων της τοπικής κοινότητας στη συνολική εθνική προσπάθεια.
•Ναι στην αξιοποίηση της δυνατότητας χρήσης των ΑΠΕ για να υπηρετηθεί εκτός των γνωστών άλλων και η αναγκαία αναδιάρθρωση και αναγέννηση του αγροτικού τομέα και όχι για να αντικατασταθεί. Σ’ αυτό το σημείο ας μου επιτραπεί να χρησιμοποιήσω ένα απόσπασμα από κείμενο της κ. Λούκας Κατσέλη, δημοσιευμένο σε ανύποπτο χρόνο στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ: «Η ολοκληρωμένη περιφερειακή ανάπτυξη με την ανάδυση νέων πόλων οικονομικής δραστηριότητας (σημείωση δική μου: τέτοιος πόλος δεν είναι η γεωργία; ) , με κλαδικές αναδιαρθρώσεις σε κλάδους που έχουν πληγεί από τον διεθνή ανταγωνισμό ( δεν είναι ένας τέτοιος κλάδος ο αγροτικός; η υπογράμμιση δική μου) και ουσιαστική ενίσχυση των αυτοδιοικητικών θεσμών, αποκέντρωση και περιφερειακή συνοχή αποτελούν σημαντικά στοιχεία μιας νέας και ολοκληρωμένης, στοχευμένης αναπτυξιακής στρατηγικής.
Μιας στρατηγικής η οποία χτίζεται από κάτω προς τα πάνω, από το τοπικό προς το κεντρικό, …». Θα σας δώσω μερικά οικονομικά στοιχεία: Σε 5-6 στρέμματα γης, ο φωτοβολταϊκός αγρότης επενδύοντας περίπου 350.000 ευρώ θα έχει κάπου 80.000 μεικτά έσοδα ετησίως, χωρίς να κάνει απολύτως τίποτε. Η ζωή των πάνελς είναι περίπου 20ετής. Ο ΑΤΕ και άλλες με τη μέθοδο του leasing , υπόσχονται ότι ο αγρότης θα έχει ως εισόδημα 25.000 τον χρόνο. Με το υπόλοιπο θα εξοφλεί το χρέος του επί 12 χρόνια. Τα άλλα 8 χρόνια θα έχει τις 80.000 όλες δικές του.
Τα υψηλά εισοδήματα εξασφαλίζονται με το να αγοράζει η ΔΕΗ το φωτοβολταϊκό ρεύμα σε πολλαπλάσια τιμή από αυτή που κοστίζει το δικό της. Τα δάνεια θα χορηγούνται από τα κεφάλαια των φορολογούμενων μέσω του ταμείου στήριξης των τραπεζών και τα τραπεζικά κέρδη θα προέρχονται από τους καταναλωτές ηλεκτρικού με τη διαφορά να την περνά στους λογαριασμούς. Όσο κατανοητή και επιθυμητή είναι η επιχορήγηση των εταιρειών που κατασκευάζουν πάνελ για τη τεχνολογική βελτίωση και τη μείωση του κόστους, άλλο τόσο απαράδεκτη σπατάλη είναι, η επιδότηση των εγκαταστατών.
Η πρόσκληση των αγροτών για παραγωγή φωτοβολταϊκό ρεύματος με τον τρόπο που έγινε ήταν μάλλον ατυχής. Θα ήταν πιο αποτελεσματικό και σώφρον αν πρώτα προσδιορίζονταν οι ανάγκες, υπολογιζόταν τι χρειάζεται κάθε νομός και πόσοι μπορούν να επιδοτηθούν. Κλείνοντας διερωτώμαι γιατί να μην γίνεται δεκτή αίτηση κάθε χαμηλόμισθου οικοπεδούχου ή και ενός καταχρεωμένου αγρότη –έστω και με παράκαμψη του Τειρεσία- αδύναμου να αποπληρώσει τα δάνεια τώρα που συρρικνώνεται το εισόδημά του και κινδυνεύει με κατασχέσεις; Ας το σκεφθούν…..