Οι διαδικασίες, όμως, αυτές για την αυτοδιοίκηση υποβάθμισαν μεν το ρόλο των πολιτών ως μελών κομματικών οργανώσεων, είναι βέβαιο όμως ότι θα τους αναβαθμίσουν ως πολίτες , μέλη που είναι των τοπικών κοινωνιών. Γιατί - σύμφωνα και με τους κανόνες της επιστήμης όλοι αυτοί οι πολίτες – από τα πράγματα θα αντιτεθούν, όχι, βέβαια, για να υπονομεύσουν τις επιλογές που έγιναν αλλά και για να αναζητήσουν και να ψηφίσουν εκείνους που προσωπικά πιστεύουν ότι συγκεντρώνουν τις καλύτερες προδιαγραφές. Εκείνους, δηλαδή, που θα:
· Μπορούν να εξασφαλίσουν τη βέλτιστη ποιότητα ζωής για όλους τους πολίτες – ντόπιους και ξένους – και, παράλληλα, έχουν τις δυνάμεις να απαιτούν και, τελικά να αποκτούν τους αναγκαίους, για το σκοπό αυτό, πόρους και, βέβαια, να αξιοποιούν αναπτυξιακά τα κονδύλια που τους παρέχει ο νέος νόμος ο οποίος, καλώς ή κακώς, πήρε την ονομασία ¨Καλλικράτης¨.
· Έχουν τις γνώσεις και, κυρίως, την πολιτική βούληση, να εφαρμόζουν – εκτός των παραδοσιακών ορίων των πόλεων –, το Προεδρικό Διάταγμα του 1987 (που έχει εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση του ν. 1515/1985), με το οποίο θεσπίζεται αυστηρός διαχωρισμός κατά ζώνες, και γίνεται κατηγοριοποίηση χρήσεων γης (βιομηχανικές περιοχές, αγροτικές περιοχές κ.τ.λ.), απαγορεύεται δε η νόθευσή του.
· Από την άλλη μεριά είναι διατεθειμένοι να αμφισβητήσουν και, βέβαια, να αντιπαρατεθούν με εκείνες τις ρυθμίσεις του παραπάνω Π. Δ/τος που λαθεμένα προβλέπουν τον ίδιο διαχωρισμό χρήσεων γης (κατά ζώνες) και εντός των ορίων των πόλεων, καταργώντας έτσι στην πράξη το πολεοδομικό καθεστώς τού νόμου τού 1923, που είχε ως κύριο χαρακτηριστικό – όπως ορθά παρατηρεί ο καθηγητής Θεσμών και Πολιτικής Χωροταξίας Γ. Χριστοφιλόπουλος (βλ. εφημ. ¨Ελευθεροτυπία¨, 20/8/2010, σελ.8) την πολυλειτουργικότητα, δηλαδή τον καθορισμό μικτών και συμβατών χρήσεων γης μέσα στους υφιστάμενους οικισμούς, και είχε διαμορφώσει τις παλιές, τις προ τού 1980, ελληνικές πόλεις με τις γειτονιές τις οποίες, σήμερα, όλοι νοσταλγούμε.
· Είναι έτοιμοι να παλέψουν τόσο για την προστασία όσο και για την ανάδειξη και αξιοποίηση των αρχαιολογικών και, γενικότερα, των πολιτιστικών στοιχείων κάθε περιοχής της επικράτειάς τους, σε συνεργασία με εκείνες τις εκπαιδευτικές κοινότητες και τους πολιτιστικούς φορείς που πραγματικά πιστεύουν ότι τα στοιχεία αυτά αποτελούν συσσωρευμένο πλούτο, προερχόμενο από μια μακραίωνη, πολυτάραχη και, πάντως, καρποφόρα διαδρομή, όχι μόνο επώνυμων ανθρώπων της σκέψης, του λόγου και των τεχνών, που είχαν ζήσει παλαιότερα εκεί, αλλά και ανώνυμων εργατών οι οποίοι είχαν δουλέψει σκληρά για τη δημιουργία του.
· Ξέρουν ότι οφείλουν να δώσουν μάχες ώστε πρώτον να εξαλειφθεί η βία από τα γήπεδα, δεύτερον να μπει φραγμός στην εμπορευματοποίηση και τη νόθευση της ολυμπιακής ιδέας και, τρίτον, με έργα άθλησης και ψυχαγωγίας να εξασφαλίσουν δυνατότητες σε όλους τους πολίτες, μικρούς και μεγάλους, γυναίκες και άνδρες, να απολαμβάνουν απρόσκοπτα το κοινωνικό αγαθό τής άθλησης, και – γιατί όχι – μεγάλους διεθνείς αγώνες στις περιοχές τους.
· Έχουν, τέλος, τη βούληση να προκηρύσσουν δημοψηφίσματα (κόντρα σε αντιλαϊκές κυβερνητικές επιλογές) και, γενικότερα, να οργανώνουν Λαϊκές Συνελεύσεις, σε τακτά χρονικά διαστήματα, όχι μόνο για την ενημέρωση των πολιτών αλλά και για τη λήψη αποφάσεων από αυτές.
· Σκοπεύουν, τέλος, να στηρίζουν και να προωθούν τους πραγματικά ικανούς και άξιους συνεργάτες τους – και όχι βέβαια τους καριερίστες και τους αχάριστους –, εφαρμόζοντας στην πράξη το ¨αξίωμα¨ «ουκ ες αεί άρχει τις …»
Επιμύθιο: Αν, τελικά, ψηφιστούν υποψήφιοι αποφασισμένοι όλα αυτά να τα κάνουν πράξη τότε δεν θα αναβαθμιστεί μόνο ο ρόλος των πολιτών και κάθε τοπικής κοινωνίας, αλλά και ο ρόλος αυτών των ίδιων των στελεχών της αυτοδιοίκησης που θα εκλεγούν. Και τότε δεν θα μπορεί να επιχαίρει κανένας, αφού ο ¨Καλλικράτης¨ θα έχει δείξει ότι μπορεί πράγματι να αποτελέσει τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση των τελευταίων δεκαετιών.
· Μπορούν να εξασφαλίσουν τη βέλτιστη ποιότητα ζωής για όλους τους πολίτες – ντόπιους και ξένους – και, παράλληλα, έχουν τις δυνάμεις να απαιτούν και, τελικά να αποκτούν τους αναγκαίους, για το σκοπό αυτό, πόρους και, βέβαια, να αξιοποιούν αναπτυξιακά τα κονδύλια που τους παρέχει ο νέος νόμος ο οποίος, καλώς ή κακώς, πήρε την ονομασία ¨Καλλικράτης¨.
· Έχουν τις γνώσεις και, κυρίως, την πολιτική βούληση, να εφαρμόζουν – εκτός των παραδοσιακών ορίων των πόλεων –, το Προεδρικό Διάταγμα του 1987 (που έχει εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση του ν. 1515/1985), με το οποίο θεσπίζεται αυστηρός διαχωρισμός κατά ζώνες, και γίνεται κατηγοριοποίηση χρήσεων γης (βιομηχανικές περιοχές, αγροτικές περιοχές κ.τ.λ.), απαγορεύεται δε η νόθευσή του.
· Από την άλλη μεριά είναι διατεθειμένοι να αμφισβητήσουν και, βέβαια, να αντιπαρατεθούν με εκείνες τις ρυθμίσεις του παραπάνω Π. Δ/τος που λαθεμένα προβλέπουν τον ίδιο διαχωρισμό χρήσεων γης (κατά ζώνες) και εντός των ορίων των πόλεων, καταργώντας έτσι στην πράξη το πολεοδομικό καθεστώς τού νόμου τού 1923, που είχε ως κύριο χαρακτηριστικό – όπως ορθά παρατηρεί ο καθηγητής Θεσμών και Πολιτικής Χωροταξίας Γ. Χριστοφιλόπουλος (βλ. εφημ. ¨Ελευθεροτυπία¨, 20/8/2010, σελ.8) την πολυλειτουργικότητα, δηλαδή τον καθορισμό μικτών και συμβατών χρήσεων γης μέσα στους υφιστάμενους οικισμούς, και είχε διαμορφώσει τις παλιές, τις προ τού 1980, ελληνικές πόλεις με τις γειτονιές τις οποίες, σήμερα, όλοι νοσταλγούμε.
· Είναι έτοιμοι να παλέψουν τόσο για την προστασία όσο και για την ανάδειξη και αξιοποίηση των αρχαιολογικών και, γενικότερα, των πολιτιστικών στοιχείων κάθε περιοχής της επικράτειάς τους, σε συνεργασία με εκείνες τις εκπαιδευτικές κοινότητες και τους πολιτιστικούς φορείς που πραγματικά πιστεύουν ότι τα στοιχεία αυτά αποτελούν συσσωρευμένο πλούτο, προερχόμενο από μια μακραίωνη, πολυτάραχη και, πάντως, καρποφόρα διαδρομή, όχι μόνο επώνυμων ανθρώπων της σκέψης, του λόγου και των τεχνών, που είχαν ζήσει παλαιότερα εκεί, αλλά και ανώνυμων εργατών οι οποίοι είχαν δουλέψει σκληρά για τη δημιουργία του.
· Ξέρουν ότι οφείλουν να δώσουν μάχες ώστε πρώτον να εξαλειφθεί η βία από τα γήπεδα, δεύτερον να μπει φραγμός στην εμπορευματοποίηση και τη νόθευση της ολυμπιακής ιδέας και, τρίτον, με έργα άθλησης και ψυχαγωγίας να εξασφαλίσουν δυνατότητες σε όλους τους πολίτες, μικρούς και μεγάλους, γυναίκες και άνδρες, να απολαμβάνουν απρόσκοπτα το κοινωνικό αγαθό τής άθλησης, και – γιατί όχι – μεγάλους διεθνείς αγώνες στις περιοχές τους.
· Έχουν, τέλος, τη βούληση να προκηρύσσουν δημοψηφίσματα (κόντρα σε αντιλαϊκές κυβερνητικές επιλογές) και, γενικότερα, να οργανώνουν Λαϊκές Συνελεύσεις, σε τακτά χρονικά διαστήματα, όχι μόνο για την ενημέρωση των πολιτών αλλά και για τη λήψη αποφάσεων από αυτές.
· Σκοπεύουν, τέλος, να στηρίζουν και να προωθούν τους πραγματικά ικανούς και άξιους συνεργάτες τους – και όχι βέβαια τους καριερίστες και τους αχάριστους –, εφαρμόζοντας στην πράξη το ¨αξίωμα¨ «ουκ ες αεί άρχει τις …»
Επιμύθιο: Αν, τελικά, ψηφιστούν υποψήφιοι αποφασισμένοι όλα αυτά να τα κάνουν πράξη τότε δεν θα αναβαθμιστεί μόνο ο ρόλος των πολιτών και κάθε τοπικής κοινωνίας, αλλά και ο ρόλος αυτών των ίδιων των στελεχών της αυτοδιοίκησης που θα εκλεγούν. Και τότε δεν θα μπορεί να επιχαίρει κανένας, αφού ο ¨Καλλικράτης¨ θα έχει δείξει ότι μπορεί πράγματι να αποτελέσει τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση των τελευταίων δεκαετιών.
