Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και με το μικροβιολογικό εργαστήριο του κέντρου υγείας. Ενώ δηλαδή υπάρχει ένα σχεδόν εξοπλισμένο εργαστήριο για πραγματοποίηση στοιχειωδών εργαστηριακών εξετάσεων αίματος, αυτό δεν λειτουργεί, επειδή δεν έχει προσληφθεί εδώ και χρόνια προσωπικό. Με αποτέλεσμα αφενός να είναι αδύνατη η στοιχειώδης διεκπεραίωση κάποιου περιστατικού και αφετέρου να βασανίζεται ο κάθε ασθενής περιμένοντας αρκετό καιρό σε λίστα αναμονής, προκειμένου να πάρει σειρά για ραντεβού για μικροβιολογικές εξετάσεις, αφού τα δείγματα πρέπει να σταλούν στο νοσοκομείο της Θήβας.
Κι αυτά είναι μόνο κάποια από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στην προσπάθεια μας να κάνουμε την δουλειά μας με στοιχειώδη αξιοπρέπεια.
Κι αν όλα αυτά δεν σας μοιάζουν τόσο σημαντικά, μπείτε για λίγο στην θέση των ανθρώπων στην Κοζάνη, που έχασαν το παιδί τους επειδή δεν υπήρχε παιδίατρος στο νοσοκομείο. Λάβετε υπόψη σας ότι αυτή δεν είναι μια μεμονωμένη κατάσταση σε κάποια κέντρα υγείας και νοσοκομεία της επαρχίας. Είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζει συνολικά το δημόσιο σύστημα περίθαλψης στην Ελλάδα, άσχετα αν ο κάθε χρήστης υγείας το καταλαβαίνει μόνο όταν ταλαιπωρείται ο ίδιος, ή όταν συμβεί σε κάποιο κοντινό του άνθρωπο το μοιραίο.
Ένα σύστημα περίθαλψης που μετά τις τελευταίες εξελίξεις, η κατάσταση του θα επιδεινωθεί δραματικά. Αφού όλοι αυτοί που ευθύνονται για την καταλήστευση των δημόσιων ταμείων, φέρανε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, για να τους δώσει πίστωση σε χρόνο και χρήμα. Ήδη το υπουργείο υγείας έχει περικόψει πόρους από τον προϋπολογισμό για την αποζημίωση των εφημεριών, ναρκοθετώντας την κάλυψη των κέντρων υγείας και των νοσοκομείων, με ασφαλή προγράμματα εφημεριών. Και ακόμα χειρότερα: αφήνει να διαρρέουν φήμες ότι επίκειται περικοπή θέσεων στην δημόσια περίθαλψη, κατάργηση κάποιων νοσηλευτικών μονάδων, συγχώνευση νοσοκομείων, κλπ.
Είναι φανερό ότι η δημόσια περίθαλψη που την λυμαίνονται τόσα χρόνια με την υποστήριξη του κράτους μεγαλογιατροί, διευθυντές κλινικών, διοικητές νοσοκομείων και προμηθευτές ιατρικού εξοπλισμού και φαρμάκων, σε βάρος των εργαζομένων και των ασθενών, μπαίνει για άλλη μια φορά σε άσχημες περιπέτειες.
Είτε το θέλουμε, είτε όχι, ο μόνος τρόπος να αλλάξει αυτό, είναι ο κοινός αγώνας των εργαζομένων στα κέντρα υγείας και στα δημόσια νοσοκομεία, μαζί με τους ασθενείς, μαζί δηλαδή με τους χρήστες υγείας.
Ο αγώνας αυτός δεν είναι απλώς μονόδρομος: είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να σταματήσει αυτούς που ορίζουν τις ζωές μας. Στην Κοζάνη, μετά το περιστατικό που αναφέραμε παραπάνω, χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στο δρόμο, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να κάνει με συνοπτικές διαδικασίες 15 προσλήψεις προσωπικού, στις ιατρικές ειδικότητες που είχαν έλλειψη στο νοσοκομείο, μετά από δεκαετίες αδιαφορίας. Το μόνο που τους πείθει δηλαδή κι αυτό που φοβούνται, είναι η μαζική αντίδραση του κόσμου. Αφού αυτό είναι το μόνο που τους πείθει, αυτό επιλέγουμε να κάνουμε και μεις.
Σ’ αυτό τον αγώνα θέλουμε δίπλα μας, όλους όσους προστρέχουν στο κέντρο υγείας και στα περιφερειακά ιατρεία της περιοχής. Όλους όσους μπορούν να κατανοήσουν ότι δεν παλεύουμε επειδή απλά είμαστε απλήρωτοι, αλλά επειδή αν δεν αγωνιστούμε σήμερα, τα πράγματα θα είναι χειρότερα αύριο. Έλληνες και μετανάστες εργαζόμενους, ηλικιωμένους και νέους χρήστες υγείας. Όλους όσους τελικά δεν έχουν τα χρήματα να πληρώνουν τα ιδιωτικά μαγαζιά της υγείας, τα μαγαζιά που το κράτος θα ενισχύει όλο και περισσότερο από εδώ και πέρα, με πρόσχημα τις εντολές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Το ξέρουμε. Παιδεύεστε και σεις όταν έρχεστε να γράψετε φάρμακα και σας λέμε ότι εξυπηρετούμε μόνο τα επείγοντα περιστατικά. Αυτό δεν είναι ούτε και για μας το καλύτερο. Είναι όμως, όπως σας είπαμε απόλυτα αναγκαίο. Επειδή αν δεν μοιραστούμε τον αγώνα σήμερα, θα μοιραστούμε την ήττα αύριο.
Γι’ αυτό δεν ζητάμε απλά την υπομονή σας. Ζητάμε την αλληλεγγύη σας στον αγώνα που δίνουμε. Που είναι αγώνας και για τις δικές σας ανάγκες.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο αποφασίσαμε να μοιράσουμε αυτό το κείμενο, προκειμένου να σας ενημερώσουμε για το τι συμβαίνει στο χώρο της υγείας στην περιοχή μας και γενικότερα και για την διαμαρτυρία την οποία πραγματοποιούμε.
ΣΧΗΜΑΤΑΡΙ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑΤΡΩΝ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΙΑΤΡΕΙΩΝ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΟΥ
Κι αυτά είναι μόνο κάποια από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στην προσπάθεια μας να κάνουμε την δουλειά μας με στοιχειώδη αξιοπρέπεια.
Κι αν όλα αυτά δεν σας μοιάζουν τόσο σημαντικά, μπείτε για λίγο στην θέση των ανθρώπων στην Κοζάνη, που έχασαν το παιδί τους επειδή δεν υπήρχε παιδίατρος στο νοσοκομείο. Λάβετε υπόψη σας ότι αυτή δεν είναι μια μεμονωμένη κατάσταση σε κάποια κέντρα υγείας και νοσοκομεία της επαρχίας. Είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζει συνολικά το δημόσιο σύστημα περίθαλψης στην Ελλάδα, άσχετα αν ο κάθε χρήστης υγείας το καταλαβαίνει μόνο όταν ταλαιπωρείται ο ίδιος, ή όταν συμβεί σε κάποιο κοντινό του άνθρωπο το μοιραίο.
Ένα σύστημα περίθαλψης που μετά τις τελευταίες εξελίξεις, η κατάσταση του θα επιδεινωθεί δραματικά. Αφού όλοι αυτοί που ευθύνονται για την καταλήστευση των δημόσιων ταμείων, φέρανε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, για να τους δώσει πίστωση σε χρόνο και χρήμα. Ήδη το υπουργείο υγείας έχει περικόψει πόρους από τον προϋπολογισμό για την αποζημίωση των εφημεριών, ναρκοθετώντας την κάλυψη των κέντρων υγείας και των νοσοκομείων, με ασφαλή προγράμματα εφημεριών. Και ακόμα χειρότερα: αφήνει να διαρρέουν φήμες ότι επίκειται περικοπή θέσεων στην δημόσια περίθαλψη, κατάργηση κάποιων νοσηλευτικών μονάδων, συγχώνευση νοσοκομείων, κλπ.
Είναι φανερό ότι η δημόσια περίθαλψη που την λυμαίνονται τόσα χρόνια με την υποστήριξη του κράτους μεγαλογιατροί, διευθυντές κλινικών, διοικητές νοσοκομείων και προμηθευτές ιατρικού εξοπλισμού και φαρμάκων, σε βάρος των εργαζομένων και των ασθενών, μπαίνει για άλλη μια φορά σε άσχημες περιπέτειες.
Είτε το θέλουμε, είτε όχι, ο μόνος τρόπος να αλλάξει αυτό, είναι ο κοινός αγώνας των εργαζομένων στα κέντρα υγείας και στα δημόσια νοσοκομεία, μαζί με τους ασθενείς, μαζί δηλαδή με τους χρήστες υγείας.
Ο αγώνας αυτός δεν είναι απλώς μονόδρομος: είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να σταματήσει αυτούς που ορίζουν τις ζωές μας. Στην Κοζάνη, μετά το περιστατικό που αναφέραμε παραπάνω, χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στο δρόμο, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να κάνει με συνοπτικές διαδικασίες 15 προσλήψεις προσωπικού, στις ιατρικές ειδικότητες που είχαν έλλειψη στο νοσοκομείο, μετά από δεκαετίες αδιαφορίας. Το μόνο που τους πείθει δηλαδή κι αυτό που φοβούνται, είναι η μαζική αντίδραση του κόσμου. Αφού αυτό είναι το μόνο που τους πείθει, αυτό επιλέγουμε να κάνουμε και μεις.
Σ’ αυτό τον αγώνα θέλουμε δίπλα μας, όλους όσους προστρέχουν στο κέντρο υγείας και στα περιφερειακά ιατρεία της περιοχής. Όλους όσους μπορούν να κατανοήσουν ότι δεν παλεύουμε επειδή απλά είμαστε απλήρωτοι, αλλά επειδή αν δεν αγωνιστούμε σήμερα, τα πράγματα θα είναι χειρότερα αύριο. Έλληνες και μετανάστες εργαζόμενους, ηλικιωμένους και νέους χρήστες υγείας. Όλους όσους τελικά δεν έχουν τα χρήματα να πληρώνουν τα ιδιωτικά μαγαζιά της υγείας, τα μαγαζιά που το κράτος θα ενισχύει όλο και περισσότερο από εδώ και πέρα, με πρόσχημα τις εντολές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Το ξέρουμε. Παιδεύεστε και σεις όταν έρχεστε να γράψετε φάρμακα και σας λέμε ότι εξυπηρετούμε μόνο τα επείγοντα περιστατικά. Αυτό δεν είναι ούτε και για μας το καλύτερο. Είναι όμως, όπως σας είπαμε απόλυτα αναγκαίο. Επειδή αν δεν μοιραστούμε τον αγώνα σήμερα, θα μοιραστούμε την ήττα αύριο.
Γι’ αυτό δεν ζητάμε απλά την υπομονή σας. Ζητάμε την αλληλεγγύη σας στον αγώνα που δίνουμε. Που είναι αγώνας και για τις δικές σας ανάγκες.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο αποφασίσαμε να μοιράσουμε αυτό το κείμενο, προκειμένου να σας ενημερώσουμε για το τι συμβαίνει στο χώρο της υγείας στην περιοχή μας και γενικότερα και για την διαμαρτυρία την οποία πραγματοποιούμε.
ΣΧΗΜΑΤΑΡΙ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑΤΡΩΝ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΙΑΤΡΕΙΩΝ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΟΥ
